Στο πλαίσιο του πανελλήνιου διαγωνισμού σύνθεσης στίχων για παιδιά και εφήβους που διοργάνωσε το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του παιδιού , το σχολείο μας πήρε μέρος με τους στίχους του μαθητή της Γ΄ Λυκείου, Μάικ Αντωνίου.
Πώς
Πώς η κοινωνία θέλει να κάνω τα όνειρα μου
Όταν το σχολείο δεν μου μαθαίνει καν τα δικαιώματα μου
Όταν μου λένε πρέπει να είσαι ρεαλιστής
και αυτό πώς γίνεται; Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς !
Και ο λαός ο μικρότερος και ο μεγαλύτερος μου ακροατής
Πώς πιστεύει πως του τόπου μου είμαι θαυμαστής;
Από την προσωπική ζωή μου έως την δημόσια έκφραση
Το μόνο πράγμα που φαίνεται είναι η ποίηση
Δεν με ενδιαφέρει τι λες
Μου φτάνει που ξέρω ποιος είμαι εγώ
Να είμαι υγιής να είμαι καλά και κανέναν μην φοβηθώ
Να κλαίω για τους φίλους μου που δεν είναι από δω
Και εγώ πώς γίνεται να μην ξέρω πως μπορώ να βοηθώ
Σχολείο ευχαριστώ με έκανες καλό παιδί για αυτούς που λένε πως οι μαύροι δεν έχουν ψυχή
Σαν μικρό παιδί έχω δικαίωμα στην παιδεία όμως πώς θα μάθω γράμματα αν δεν έχω βιβλία
Πώς θα χαράξω τώρα μόνος μου το δρόμο μου
Όταν το μέλλον όλων μας στηρίζεται στον ώμο μου
Σχολείο ευχαριστώ που τώρα δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει αντίληψη
Αφού σε νοιάζει πρώτα να ξέρω τι σημαίνει αντισύλληψη
Μιχάλης Αντωνίου
