Φθορά

Από το μαθητή Δημοσθένη Δεληφώτη, μαθητή του Β6

Φθορά, μια λέξη με πολύ μεγάλη σημασία

αφού η ερμηνεία της φανερώνει θέματα  με ουσία.

Εκφράζει την απώλεια της αρχικής κατάστασης των υλικών από τη μια,

αλλά και τη μείωση των ηθικών και πνευματικών αξιών από την άλλη

Είναι αυτό που λέμε, ότι με την πάροδο του χρόνου σχεδόν όλα φθείρονται

 

Όλοι έχουμε ακούσει ή έχουμε διαβάσει ή ακόμα περισσότερο έχουμε δει

διάφορα αντικείμενα στη φύση, με αλλοιωμένη, από την πάροδο του χρόνου μορφή,

ενώ όταν αυτά δημιουργήθηκαν είχαν τη δική τους τέλεια μορφή.

Είναι αυτό που λέμε ότι με την πάροδο του χρόνου έχουν φθαρεί

 

Πρόσωπα γεμάτα ρυτίδες, με βλέμμα απλανές και σκέψη αδιάβαστη

ανελέητη η επιδρομή του χρόνου, στο σώμα, στο μυαλό

η επιστήμη ανήμπορη να καταφέρει κάτι, υποκλίνεται μπροστά του

αφού η φθορά που προκαλεί δεν μπορεί με κανένα τρόπο να διορθωθεί

Είναι αυτό που λέμε ότι ο χρόνος φθείρει τα πάντα

 

Ανθρώπινες πράξεις που έχουν γίνει αποδεκτές  και έχουν χαρακτηριστεί σωστές

έχουν γίνει   σε μεγάλο βαθμό λανθασμένες  και ανάρμοστες, έχοντας υποστεί φθορές

συγκαλυμμένη κατάχρηση εξουσίας, προτιμήσεις, περιορισμός ελευθερίας λόγου, συμφέροντα,

με αποτέλεσμα οι ηθικές αυτές αξίες να έχουν απαξιωθεί

Ισχύει σίγουρα αυτό που λέμε ότι με την πάροδο του χρόνου έχουν φθαρεί   

 

Λέξεις, φράσεις, αποκτούν διαφορετικά νοήματα στο στόμα της σύγχρονης νεολαίας, 

που διακρίνεται από την επιθυμία για αμφισβήτηση, διαφοροποίηση και καινοτομία

μαζί με την  έντονη τάση  του  μιμητισμού και της ξενομανίας στην κοινωνία επικρατούν

στη χαμηλή ποιότητα λόγου και υποβάθμιση της γλώσσας οδηγούν

δείχνοντας τη διαχρονική γλωσσική φθορά που είναι δύσκολο να αποφευχθεί.

 

«Φθορά», μια λέξη που έχει πολλές έννοιες,

αυτονόητο   και σχεδόν αναπόσπαστο στοιχείο κάθε δημιουργίας,

έρχεται με την πάροδο του χρόνου σε κάθε τι το οποίο υπάρχει ή δημιουργείται,

και είτε είναι υλικό είτε άυλο αυτή πραγματοποιείται.

 

Και σαν επίλογο,  θα θυμηθώ το δίστιχο του μεγάλου ποιητή

Κώστα Καρυωτάκη, που τη φθορά αντιλαμβάνεται ως εξής:

«Στην άμμο τα έργα στήνονται μεγάλα των ανθρώπων,

και σαν παιδάκι τα γκρεμίζει ο Χρόνος με το πόδι».

 

Εγώ όμως θα συμπληρώσω και μ’ αυτό θα ολοκληρώσω

«Υπάρχει κάτι στη ζωή αδύνατον με το χρόνο να φθαρεί

και δεν είναι τίποτα άλλο από την αγάπη την πραγματική»

 

 

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης