Μοναξιά, σκοτάδι είσαι στην ψυχή
το σπίτι άδειο, σκοτεινό
και βασιλεύει η σιωπή
Πού να βρω παρηγοριά;
Καρφί ο πόνος στην καρδιά.
Δεν υπάρχουν ήχοι εδώ
των ανθρώπων λείπουν
οι φωνές, η χαρά, η συντροφιά
Καταραμένη μοναξιά
Βαθύ αγκάθι στην καρδιά
Αγάπη εσύ, μου λείπεις
εσένα ψάχνω για να βρω
θέλω να τρέξω, να χαρώ
ν” αγαπήσω, να ερωτευθώ
ν” αγαπηθώ
Και να πεθάνει η μοναξιά
που μου ‘χει σχίσει
την ψυχή και την καρδιά
Ευαγγελία Πιτσώνη ( μαθήτρια της Α΄ Λυκείου )
