Γράφουν οι μαθήτριες της Β” Γυμνασίου, Ματίνα Κούγκα και Ευθυμία Ασίκη.

    Η κρίση σχετικά με τον κορωνοϊό έχει γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας επηρεάζοντας πολλούς κλάδους, συμπεριλαμβανόμενης και της εκπαίδευσης. Ειδικότερα, τους τελευταίους μήνες, μετά την έξαρση της πανδημίας, τα σχολεία στη χώρα μας παρέμειναν κλειστά και το κράτος κατέφυγε στη λύση της τηλεκπαίδευσης, μιας πρωτόγνωρης αλλά και πιεστικής εμπειρίας για μαθητές και καθηγητές, αφού στους περισσότερους έλειψαν τα μαθήματα διά ζώσης. Ωστόσο, στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση υπήρξαν και αστείες στιγμές, καθώς και κάποιες χαρακτηριστικές ατάκες οι οποίες θα μείνουν σε όλους μας αξέχαστες!

   Από τη μεριά των μαθητών, λέγονταν αρκετές δικαιολογίες, οι οποίες είτε ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα είτε απλώς χρησιμοποιούνταν για να γλιτώσουν τα παιδιά το μάθημα. Πρώτη και καλύτερη; «Δεν σας ακούω!».  Δεν υπάρχει έστω και ένας μαθητής που να μην το έχει πει αυτό! Συνήθως τα παιδιά αντιμετώπιζαν τεχνικά προβλήματα και, συνεπώς, δεν άκουγαν τους υπόλοιπους συμμετέχοντες. Παρ’ όλα αυτά, δεν έλειψαν και οι στιγμές που έχαναν τη διάθεσή τους για το μάθημα και προσπαθούσαν να ξεφύγουν, χωρίς όμως να πάρουν τη φοβερή και τρομερή απουσία!

   Μία άλλη χιλιοειπωμένη φράση ήταν η εξής: «Κυρία/κύριε πέφτει το ίντερνετ, σας χάνω!». Εντάξει, δεν αρνούμαστε ότι σε αρκετά σπίτια λειτουργούσαν ταυτόχρονα πολλές ηλεκτρονικές συσκευές και η σύνδεση στο διαδίκτυο δεν ήταν και τόσο καλή, αλλά ελάτε, βρε παιδιά! Παραδεχτείτε το! Μια χαρά αρκούσε η σύνδεσή σας! Ίσως το πρόβλημα να ήταν σε εσάς -λέμε εμείς τώρα… Τέλος πάντων, συνεχίζουμε…

  Ακόμα μία ασυναγώνιστη ατάκα ήταν: «Δεν λειτουργεί το μικρόφωνό μου!». Λιγότερο γνωστή βέβαια, αλλά εξίσου «αναγκαία»! Πόσες φορές δε μας έχουν πιάσει αδιάβαστους οι καθηγητές και εμείς αποφύγαμε τις ερωτήσεις τους, γράφοντας στο chat ότι χάλασε το μικρόφωνο μας; Αμέτρητες! Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις, κατά τις οποίες, όντως εξαιτίας τεχνικών προβλημάτων οι μαθητές δεν μπορούσαν να μιλήσουν…

   Δε θα ρίξουμε εντούτοις όλο το βάρος στους μαθητές! Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, έβαλαν και οι καθηγητές το χεράκι τους! Ένα μεγάλο ποσοστό αυτών δεν είχε εξοικειωθεί σε μεγάλο βαθμό με την τεχνολογία, με αποτέλεσμα να τα κάνουν θάλασσα! Η πιο γνωστή τους φράση: «Δε με ακούς; Βγες και ξαναμπές!». Ήταν η κλασική απάντηση στην πρώτη από τις παραπάνω ατάκες των μαθητών! Οι διδάσκοντες, δηλαδή,  τους συμβούλευαν να αποχωρήσουν από το μάθημα και να επανασυνδεθούν, με την ελπίδα να μπορέσουν τελικά να το παρακολουθήσουν διαθέτοντας ήχο. Όμως, ξεχνούσαν να το γράψουν στη συνομιλία, ώστε να ξέρουν τα παιδιά τι να κάνουν όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα στον ήχο τους, με αποτέλεσμα συχνά να μην λύνεται το πρόβλημα. Άλλες φορές πάλι, ρωτούσαν: «Παιδιά με ακούτε; Μιλήστε λίγο!». Δεν ήταν όμως ανάγκη να μάς το λένε αυτό, αφού, ούτως ή άλλως, σαν μαθητές του γυμνασίου που είμαστε, φημιζόμαστε για τη φασαρία που προκαλούμε στο μάθημα! (Ναι, όπως καταλάβατε θα βγάλουμε όλα τα άπλυτά σας στη φόρα!). Ωστόσο, στα διαδικτυακά μαθήματα μας είχαν πιάσει οι ντροπές και δεν τολμούσαμε να ανοίξουμε το μικρόφωνο! Αν όμως αντιμιλούσαμε (σπανίως βέβαια!), μας απειλούσαν με το γνωστό σε όλους: «Θα σε κάνω expel!», φράση η οποία αντιστοιχούσε στην προειδοποίηση για ωριαία αποβολή.

Συμπερασματικά, η τηλεκπαίδευση αποτέλεσε μία παράξενη εμπειρία για όλους μας. Στη διάρκειά της δεν έλειψαν στενόχωρες στιγμές, αλλά και ευχάριστα αστείες τόσο για τους μαθητές όσο και για τους καθηγητές. Δεν γνωρίζουμε αν και για εσάς αυτό το χρονικό διάστημα ήταν ευχάριστο ή όχι, το σίγουρο όμως είναι ότι εμάς θα μας μείνει αξέχαστο!