Γράφουν οι μαθητές της Β΄ τάξης, Ευθυμιοπούλου Μαρία-Φρειδερίκη και Βογιατζής Σταύρος.

    Κατά την περίοδο της εφηβείας, οι σχέσεις του εφήβου με τους συνομηλίκους είναι πολύ σημαντικές και επηρεάζουν σημαντικά την κοινωνική και συναισθηματική του ανάπτυξη.

    Όταν λέει φιλία, ο έφηβος εννοεί την στενή σχέση που δημιουργεί με παιδιά της ίδιας ηλικίας ή και λίγο μεγαλύτερα από εκείνον, η οποία χαρακτηρίζεται από υποστήριξη, εμπιστοσύνη, δέσμευση, μοίρασμα εμπειριών και συναισθημάτων, στοργή και αμοιβαιότητα. Τα στοιχεία, που βοηθούν τον έφηβο να δημιουργήσει φιλικές σχέσεις, είναι η ομοιότητα με τους φίλους του, καθώς επιθυμεί να μοιάζει, να έχει τα ίδια ενδιαφέροντα, τα ίδια γούστα μ’ εκείνους και συγχρόνως να βρίσκεται συνέχεια μαζί με την παρέα του. Οι φιλίες που αναπτύσσονται ανάμεσα σε εφήβους του ίδιου φύλου είναι συνήθως πολύ στενές και επιτρέπουν στη συνέχεια τη δημιουργία μίας στενής σχέσης με άτομα του αντίθετου φύλου.

    Ο ρόλος που παίζει η φιλία είναι πρωταγωνιστικός, καθώς βοηθά τον έφηβο να ανεξαρτητοποιηθεί από την οικογένεια του και να εξερευνήσει τον κόσμο. Μέσα από την φιλία, αρχίζει να μαθαίνει πράγματα για τον εαυτό του, τους άλλους και τον κόσμο γύρω του. Αρχίζει να συναναστρέφεται με άλλα άτομα, να συζητά τις ανάγκες του, τις ανησυχίες του και τα θέματα που τον απασχολούν με άτομα που φαίνεται ότι μπορούν να τον καταλάβουν περισσότερο απ’ ότι η οικογένεια του. Είναι πολύ σημαντικό για τον έφηβο να αισθάνεται ότι τον αποδέχονται οι φίλοι του, έτσι όπως είναι, και να νιώθει ότι ανήκει σε μια ομάδα. Έτσι, ενισχύεται η αυτοεκτίμηση του και η εικόνα του.

   Συχνά, οι φίλοι τους έχουν παρόμοιους στόχους και σχέδια για το μέλλον. Έτσι και ο ίδιος ο έφηβος προσπαθεί να τους μιμηθεί και να ταυτίσει τα πιστεύω του με τα δικά τους, με σκοπό να γίνει αποδεκτός από την ομάδα και να ενταχθεί πιο εύκολα σ’ αυτήν. Παράλληλα, επειδή δεν μπορεί να πάρει κάποιες αποστάσεις από τους φίλους του, η σχέση του μαζί τους είναι τόσο στενή και σημαντική για εκείνον, που τον εμποδίζει να σχηματίσει αντικειμενική γνώμη γι’ αυτούς. Στα μάτια του φίλου του βλέπει τον ιδανικό φίλο που πάντα ήθελε να έχει, χωρίς αυτό βέβαια να είναι πάντα αλήθεια. Καθώς ο έφηβος παρατηρεί στο φίλο του, τον ίδιο του τον εαυτό, αγαπά περισσότερο την εικόνα που έχει σχηματίσει για εκείνον- και όχι αυτό που πραγματικά είναι. Δεν λείπουν οι συγκρούσεις, καθημερινό φαινόμενο στις σχέσεις των εφήβων.

   Είναι πολλές οι φορές που ο χαρακτήρας της φιλίας ανησυχεί τους γονείς, ιδιαίτερα όταν ο φίλος ή η φίλη είναι άτομο που δεν εγκρίνουν ή δεν γνωρίζουν. Ο έφηβος πολλές φορές αρνείται να συνοδεύσει τους γονείς του σε εξόδους ή να συμμετάσχει σε οικογενειακές εκδηλώσεις, καθώς επιλέγει να βρίσκεται και να περνάει πολύ χρόνο με την παρέα του. Αυτή η συμπεριφορά του εφήβου ταράζει τους γονείς, οι οποίοι αισθάνονται ότι χάνουν το παιδί τους και συχνά οδηγούνται σε αδικαιολόγητες πράξεις και τιμωρίες, σε έντονες παρεμβάσεις, προσπαθώντας να επιβάλλουν την δική τους γνώμη και να ελέγξουν την κατάσταση. Μ αυτόν τον τρόπο πιστεύουν ότι θα μπορέσουν να τους κρατήσουν λίγο περισσότερο κοντά τους.

Γράφουν οι μαθήτριες της Γ τάξης Γεωργία Δημητρίου, Αικατερίνη Μαργαρίτη. Στεργία Μάρτου

Στις μέρες μας ένα θέμα που απασχολεί τους έφηβους είναι οι σχέσεις μεταξύ τους και γενικά το θέμα της κοινωνικοποίησης. Πολλοί έφηβοι στο άνθος της εφηβείας τους αρχίζουν να κοινωνικοποιούνται και να δημιουργούν καινούργιες σχέσεις. Αυτό είναι ένα σημαντικό κόμματι της ζωής ενός εφήβου.

Αρχικά, οι έφηβοι είναι σε μια ηλικία που έχουν την ανάγκη να λένε τις σκέψεις και τα προβλήματα, που ενδεχομένως να έχουν, σε άτομα ίδιας ηλικίας ,με ίδια ενδιαφέροντα και σκέψεις. Αυτό δημιουργεί πολύ δυνατές σχέσεις ανάμεσα τους που οι περισσότερες διαρκούν μέχρι και την ενήλικη ζωή. Μέσα από αυτές τα άτομα μαθαίνουν συνεργασία, αλληλεγγύη, αγάπη αλλά πολλές φορές στην διάρκεια της ζωής τους συναντούνε άτομα που είτε δεν ταιριάζουν είτε τους επηρεάζουν αρνητικά. Από αυτές τα άτομα επίσης μαθαίνουν πράγματα και ανακαλύπτουν περισσότερο  τον εαυτό τους. Η κοινωνικοποίηση μέσω των σχέσεων παίζει σημαντικό ρολό στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας του εφήβου διότι συμμετέχει και ζει ολοκληρωτικά σε αυτήν.

Επιπλέον για να δημιουργήσεις μια ουσιαστική και σωστή φιλία προϋποθέτει  κάποια κριτήρια. Πρώτα από όλα είναι η εμπιστοσύνη ανάμεσα στα άτομα της παρέας,  η προσαρμογή του ατόμου  καθώς και η αποδοχή του από αυτή, τα κοινά ενδιαφέροντα  καθώς και η πρέπουσα συμπεριφορά των μελών της ομάδας.

Τέλος όλοι χρειαζόμαστε ένα φίλο με τον οποίο να  μπορούμε να μοιραστούμε τα πάντα όπως  και να είναι δίπλα μας σε κάθε δυσκολία ούτως ώστε να αντιμετωπίζουμε τη ζωή, τις δυσκολίες της, τα προβλήματα της, τις λύπες και τις χαρές της.

Γράφουν οι μαθήτριες,  Στεργία Μάρτου, Βασιλική Ματοπούλου, Κατερίνα Μαργαρίτη.

    Tα τελευταία χρόνια καθώς η τεχνολογία και τα κινητά τηλέφωνα έχουν μπει στις ζωές των ανθρώπων και κυρίως  των εφήβων παρατηρείτε ότι πολλοί από μας  εξαρτόμαστε από αυτά. Αυτό έχει πολλές αρνητικές επιπτώσεις στις ζωές των εφήβων για διάφορους λόγους.

    Αρχικά, κατά την άποψη μας, μια από τις συνέπειες  της εξάρτησης των εφήβων από τα κινητά τηλέφωνα, είναι ότι θεωρούν την εικονική πραγματικότητα που τους προσφέρει το τηλέφωνο σημαντικότερη από την πραγματικότητα στην οποία ζούμε. Με την πολύωρη ασχολία στα κινητά τηλέφωνα και την απομάκρυνση τους από την πραγματικότητα οι έφηβοι έχουν μια τάση εσωστρέφειας που τους οδηγεί στο να γίνονται αντικοινωνικοί. Οι έφηβοι  αρνούνται να συνυπάρξουν με τους συνομήλικους ακόμη και με τους οικιούς τους, με αποτέλεσμα να μένουν μόνοι και αυτό μπορεί να τους βλάψει ψυχολογικά. Σε περίπτωση κάποιου προσωπικού προβλήματος ή όταν τους απασχολεί κάτι , λόγω της εξάρτηση τους θα προτιμήσουν να αναζητήσουν βοήθεια στο διαδίκτυο παρότι να  συμβουλευτούν έναν δικό τους άνθρωπο.

   Επιπρόσθετα, μια ακόμη αρνητική συνέπεια που προκαλεί η εξάρτηση των εφήβων από τα κινητά τηλέφωνα είναι ότι υπάρχει πιθανότητα να βλάψει την υγεία τους. Η εξάρτηση τους από τα τηλέφωνα τους  παραπέμπει στο να μην θέλουν ή να μην έχουν την διάθεση να συμμετέχουν σε κάποια αθλητική ομάδα η έστω σε ένα ατομικό άθλημα. Η έλλειψη σωματικής άσκησης τους δημιουργεί προβλήματα όπως η παχυσαρκία όπου έχει παρατηρηθεί πολύ η αύξηση της τα τελευταία χρόνια.  Ακόμη ένα πρόβλημα που προκαλεί η συνεχής απασχόληση με το κινητό είναι προβλήματα όρασης. Λόγω του κινητού οι έφηβοι πολλές φορές βλάπτουν τα μάτια τους καθώς κάθονται για πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αναγκαστούν να φορέσουν γυαλιά για να αντιμετωπιστούν το πρόβλημα τους.

   Συνοψίζοντας, η χρήση των κινητών τηλεφώνων μπορεί να εκφέρει πολλές αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία και την ζωή των εφήβων και καλό θα ήταν να χρησιμοποιείται όσο το δυνατό λιγότερο. Η απαραίτητη μόνο χρήση του διαδικτύου θα κρατάει σε ισορροπία την κοινωνική αλλά και την διαδυκτιακή τους ζωή.

Γράφει η μαθήτρια  της Γ τάξης,  Χαντζοπούλου Δέσποινα

   Σε πολλές περιπτώσεις της ζωής μας δεχόμαστε καταστάσεις που δεν επιθυμούμε, λέγοντας «ναι», πιστεύοντας πως αν αρνηθούμε θα γίνουμε σκληροί και αγενείς.  Στην πραγματικότητα όμως, η σημασία του όχι έχει περισσότερο να κάνει με την φροντίδα και την  υπεράσπιση του εαυτού μας. Με την λέξη αυτή βάζουμε όρια όχι μόνο στους άλλους αλλά και σε εμάς τους ίδιους. Απομακρύνουμε περισπασμούς, ξεκουραζόμαστε, απελευθερώνουμε τον χρόνο μας. Μαθαίνουμε στους άλλους να μας σέβονται και να μην μας θεωρούν αντικείμενα εκμετάλλευσης. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πότε πρέπει να απορρίπτουμε καταστάσεις που δεν μας εκφράζουν και δεν μας ωφελούν.

   Αρχικά όμως πρέπει να καταρρίψουμε έναν μύθο γύρω από την λέξη αυτή. Λέγοντας την δεν σημαίνει πως δεν θέλουμε να προσφέρουμε ή να βοηθήσουμε αλλά ούτε πως είμαστε εγωιστές. Πιστεύοντας κάτι τέτοιο, και πάντα έχοντας την ανάγκη να ικανοποιήσουμε αγαπημένα μας πρόσωπα, συνεχώς επιβάλλουμε στον εαυτό μας συνήθειες που καταναλώνουν τον χρόνο μας, την διάθεση αλλά και την δύναμη μας. Αυτή η κίνηση ενώ έχει θετική κινητήρια δύναμη, για εμάς τους ίδιους είναι βλαβερή.

Εν κατακλείδι, ας προσπαθήσουμε να μετατρέψουμε την άποψη πως φερόμαστε εγωιστικά λέγοντας «“όχι» σε θάρρος. Να δεχτούμε πως το να δείχνουμε εκτίμηση στον χρόνο μας και στην δύναμη μας δεν μας κάνει εγωιστές αλλά μας μαθαίνει να μας αγαπάμε.