Γράφει η μαθήτρια της Β΄ Γυμνασίου Κουμαντζιά Βασιλική 

Τα Χριστούγεννα είναι μια από τις πιο αγαπημένες γιορτές των παιδιών. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί; Αυτό συμβαίνει διότι εκτός από το γιορτινό κλίμα που υπάρχει, την οικογενειακή ατμόσφαιρα, και τα ξεχωριστά φαγητά, υπάρχει ένα «έθιμο» μοιρασιάς δώρων, στο οποίο συγγενείς και φίλοι ανταλλάσσουν δώρα μεταξύ τους, όπως και  λαμβάνουν δώρα κάτω από το δέντρο στις 31 Δεκεμβρίου. Το άτομο που  παραδίδει αυτά τα τελευταία δώρα είναι ο Άγιος Βασίλης, ο οποίος δίνει χαρά σε όλους, ενήλικες και παιδιά. Όλα τα παιδιά στην παιδική τους ηλικία εύχονται να συναντήσουν τον Άγιο Βασίλη, όμως, αλήθεια, πώς θα ένιωθαν, εάν  μάθαιναν ότι δεν υπάρχει;

Πριν από τρία χρόνια είχα πάει στην γιαγιά μου για το κυριακάτικο γεύμα με την οικογένεια μου την Πρωτοχρονιά, στο οποίο είχε έρθει και ο θείος μου από την Λήμνο. Εκεί, πριν σερβιριστεί το φαγητό, αρχίσαμε να μιλάμε για τα Χριστούγεννα. Δηλαδή, για το πώς νιώθουμε για αυτήν την γιορτή και κυρίως  για το τι δώρο θέλουμε από τον Άγιο Βασίλη. Λίγες ώρες μετά, κατά τα μεσάνυχτα και ήμουν ακόμα στην γιαγιά μου, είχα ανυπομονησία, γιατί πίστευα, και μου είχαν πει οι γονείς μου, ότι τα μεσάνυχτα θα ερχόταν ο Άγιος, θα άφηνε το δώρο και θα έτρωγε τα μπισκότα που του είχαμε αφήσει μπροστά από το τζάκι. Με το που γυρίσαμε στο σπίτι, έτρεξα με χαρά προς το δέντρο, και μόνο που το αντίκρισα, κατάλαβα ότι δεν είχε έρθει. Η μητέρα μου, μου εξήγησε πως θα ερχόταν ο Άγιος Βασίλης μόνο όταν κοιμόμουν, ώστε να μην τον δω. Βέβαια, εγώ δεν την πίστεψα και για αυτό είχα κάτσει μέχρι πολύ αργά για να τον δω να αφήνει το δώρο. Αφού, λοιπόν, είχαν περάσει ώρες, είχα νυστάξει, ήθελα να κοιμηθώ, οπότε πήγα για ύπνο.

Την επόμενη μέρα, ξύπνησα, έπλυνα τα δόντια μου, έφαγα πρωινό και πήγα να δω το δέντρο. Όταν το κοίταξα, διαπίστωσα πως υπήρχαν δώρα από κάτω και ήμουν πάρα πολύ χαρούμενη, έτοιμη να ανοίξω το δώρο μου. Τότε ήρθε η μητέρα μου και μου είπε ποιο δώρο ήταν δικό μου. Το πήρα, το άνοιξα και άρχισα να τσιρίζω από χαρά, γιατί είχα πάρει αυτό που ήθελα. Όμως είχα μια μεγάλη πάρα πολύ μεγάλη απορία,  πώς ήξερε ο Άγιος Βασίλης, τι δώρο θέλω και πώς ήξερε η μαμά μου ποιο δώρο ήταν δικό μου. Έτσι, ρώτησα την μητέρα μου και μου είπε, ότι ο Άγιος Βασίλης ξέρει όλων τα δώρα και για αυτό τα φέρνει. Για το άλλο ερώτημα, μου είπε πως ήξερε για το δώρο μου, γιατί την είχε προσλάβει ο Άγιος Βασίλης για βοηθό του και ότι της είχε πει να μην το πει σε κανέναν, για να μην χαθεί η μαγεία των δώρων και ότι τελικά μου το είπε, γιατί ήξερε ότι θα ρωτούσα. Επίσης, την ρώτησα, γιατί φέρνει δώρα και για τους συγγενείς μας στο δέντρο μας  και όχι μόνο σε εμάς, αφού όλοι έχουν ένα δέντρο για τα δώρα. Η μητέρα μου απάντησε λέγοντας μου ότι φέρνει σε όλων των συγγενών τα σπίτια και ότι αυτό δεν συμβαίνει μόνο σε εμάς.

Μήνες πέρασαν και άρχισα να έχω ακόμα περισσότερες ερωτήσεις σχετικά με τον Άγιο Βασίλη. Όλες τις απορίες μου τις μετέφερα στις φίλες μου στο σχολείο, οι οποίες μου απάντησαν γελώντας και λέγοντας μου ότι ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει και ότι τα δώρα τα φέρνουν οι γονείς μας. Είχα τόσες απορίες,  είχα πάθει σοκ, ήμουν πληγωμένη, διότι τόσα χρόνια οι ίδιοι μου οι γονείς  έλεγαν ψέματα μπροστά μου. Όταν γύρισα σπίτι, άρχισα να ρωτάω τους γονείς μου αν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης. Αυτοί μου έλεγαν πως φυσικά και υπάρχει. Τότε άρχισα να αμφιβάλλω αν οι γονείς μου έλεγαν ψέματα ή αλήθεια ή οι φίλες μου, είχα μπερδευτεί. Αποφάσισα να τους ρωτήσω ευθέως και αυτό έκανα. Για μια στιγμή κοιτάχτηκαν μεταξύ τους,  με αγκάλιασαν και μου είπαν πως λένε αλήθεια και εγώ είπα να τους πιστέψω.

Όμως, ένα χρόνο αργότερα αποφάσισα, όταν ήρθε ξανά η Πρωτοχρονιά, να το δω με τα ίδια μου τα μάτια, αν είναι αλήθεια. Οπότε, έκατσα και παρακολούθησα τους γονείς μου, για να δω αν λένε αλήθεια και αντίκρισα κάτι σοκαριστικό:  είδα την μαμά μου να αφήνει τα δώρα κάτω από το δέντρο! Ένιωσα απαίσια, πληγωμένη και φυσικά άρχισα να κλαίω και έτρεξα στο δωμάτιο μου. Οι γονείς μου, με άκουσαν και άρχισαν να τρέχουν προς το μέρος μου. Δυστυχώς, ήταν πολύ αργοί και πρόλαβα να κλείσω την πόρτα ώστε να μην μου μιλήσουν. Τις επόμενες μέρες ήμουν χάλια. Δεν ήθελα να μιλήσω σε κανένα και ήμουν κλεισμένη στο δωμάτιο μου. Αυτό  που με πείραξε είναι ότι πίστευα πως υπάρχει Άγιος Βασίλης και τώρα συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει.  Η παιδική μου ηλικία ένιωθα ότι καταστρεφόταν σιγά-σιγά και το πρώτο βήμα ήταν η αλήθεια για τον Άγιο Βασίλη. Φυσικά, μετά από λίγες μέρες βγήκα από το δωμάτιο μου και συζήτησα το θέμα με την οικογένεια μου, η οποία κατάλαβε, πως κατάλαβα, ότι δεν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης και μου ζήτησε συγγνώμη για τα ψέματα που μου είχε πει.

Τα Χριστούγεννα είναι μια περίοδος γιορτών που βασίζεται, κυρίως, στον Άγιο Βασίλη και στη χαρά των παιδιών. Ωστόσο,  πρέπει να υπάρχει ειλικρίνεια. Το συμβάν που συνέβη σε εμένα, μπορεί να συνέβη και να συμβαίνει και σε χιλιάδες παιδιά. Το συμπέρασμα, λοιπόν, του άρθρου αυτού είναι ότι πρέπει να λέει ο ένας  την αλήθεια στον άλλο, ακόμα και αν αυτή πονάει, πριν να τη μάθει μόνος του.