της Ευαγγελίας Ρότισκα και Δέσποινας Μπίτζιου
Μια πόλη, μόλις 15000 κατοίκων, έχει φτάσει στο σημείο να αποτελεί ένα αφιλόξενο μέρος για τα ζώα, καθώς τα αδέσποτα αποτελούν το μεγαλύτερο πρόβλημα σε αυτήν. Αν και η φιλοζωική οργάνωση ζήτησε να χρησιμοποιήσει το στρατόπεδο ως έναν χώρο στέγασης αδέσποτων ζώων, εντούτοις παραχωρήθηκε ένα μέρος εκτός πόλης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην καρποφορήσει η προσπάθεια, καθώς η τοποθεσία αυτή είναι μακρυά από την πόλη με συνέπεια να δυσκολεύεται η μετακίνηση των φιλόζωων στον χώρο αυτόν.
Οι συνέπειες της αποτυχίας αυτής της ενέργειας είναι ορατές σε όλους τους κατοίκους. Για τη ραγδαία αύξηση των αδέσποτων, υπεύθυνοι είμαστε όλοι μας, καθώς παρατάμε τα ζώα μας μετά από 2 ή 3 μήνες , επειδή τα βαρεθήκαμε ή δεν μας αρέσουν πια.
Όμως, τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της κατάστασης είναι τα ζώα, διότι δεν έχουν πρόσβαση σε φαγητό , σε στέγη και ο δήμος δεν χορηγεί κονδύλια για τον εμβολιασμό των ζώων. Η φιλοζωική κάνει φιλότιμες προσπάθειες για την σίτιση των ζώων στα μέρη όπου συγκεντρώνονται, όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Όλα αυτά θα είχαν αποφευχθεί αν παραχωρούνταν το στρατόπεδο ως άσυλο αδέσποτων ζώων και έτσι οι κάτοικοι θα είχαν την δυνατότητα να συνεισφέρουν και να συμβάλει ο καθένας με το δικό του τρόπο . Αν το στρατόπεδο γινόταν άσυλο θα μπορούσε ο καθένας οικειοθελώς να βοηθήσει στην φροντίδα των ζώων , και αυτό λέγεται σίτιση είτε πλύσιμο είτε στην εκπαίδευση των ζώων καθώς και στον εμβολιασμό τους .
Ελπίζουμε η δημοτική αρχή να αντιληφθεί την σοβαρότητα της κατάστασης και να αποδεχθεί το αίτημα της φιλοζωικής και να δοθεί το στρατόπεδο στη φιλοζωική για να μπορέσει να βάλει τα θεμέλια του ασύλου και να πάψει το στρατόπεδο να αποτελεί ένα ακόμα ερειπωμένο και άχρηστο στην πόλη κτίριο . Ν α αποτελεί βλέποντας κάποιος το κτίριο αυτό σαν στολίδι της πόλης και όχι μια ακόμη αναξιοποίητη ελπίδα . Για αυτό κάνουμε ΕΚΛΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ , ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ.
//
