γράφει ο Καπετάνιος Αντώνιος, μαθητής της Γ” Γυμνασίου
Η Magdalena Carmen Frieda Kahlo y Calderón γνωστή και ως Frida Kahlo αποτέλεσε αναμφίβολα μια από τις πιο χαρισματικές προσωπικότητες της τέχνης καθώς και του ακτιβισμού του περασμένου αιώνα. Γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου, 1907, και απεβίωσε στις 13 Ιουλίου, 1954, στην Πόλη του Μεξικού. Πατέρας της ήταν ο Γερμανός φωτογράφος Wilhelm (Guillermo) Kahlo ενώ μητέρα της η ισπανομεξικανή Matilde. Η Kahlo είχε τρεις αδελφές, την Matilde, την Adriana και την Cristina. Μεγάλωσε στην Πόλη του Μεξικού, στο «Γαλάζιο Σπίτι» (La Casa Azul).
Η ζωή της -από αρκετά μικρή ηλικία- ήταν μια συνεχής μάχη με το σώμα της. Στα έξι της χρόνια αρρώστησε από πολιομυελίτιδα. Έμεινε κατάκοιτη για εννέα μήνες. Αυτό της κόστισε το αριστερό της πόδι το οποίο έμεινε ημιπαράλυτο. Το 1922 άρχισε να φοιτά στο Escola Preparatoria, όντας μια από τις ελάχιστες μαθήτριες του σχολείου. Κατά τη διάρκεια της φοίτησης της γνώρισε τον Diego Rivera (μελλοντικό σύζυγο της), ο οποίος δούλευε πάνω σε μια τοιχογραφία στο χώρο του σχολείου.
Λίγα χρόνια αργότερα, στις 17 Σεπτεμβρίου, 1925, σημαδεύεται η ζωή της νεαρής Frida από ένα τροχαίο ατύχημα. Το λεωφορείο στο οποίο επέβαινε συγκρούστηκε με ένα άλλο, εν κινήσει, όχημα με αποτέλεσμα να διαπεράσει μία κουπαστή το ισχίο της προκαλώντας κατάγματα στην σπονδυλική της στήλη και τη λεκάνη της. Νοσηλεύτηκε για σχεδόν ένα μήνα στο νοσοκομείο και έπειτα επέστρεψε στο σπίτι της για να αναρρώσει περεταίρω. Τότε ήταν που άρχισε να ασχολείται με τη ζωγραφική, σχεδιάζοντας την πρώτη της αυτοπροσωπογραφία την οποία δώρισε στον τότε σύντροφο της, Gómez Arias.
Περίπου στα τέλη του 1927, αφότου είχε η περίοδος ανάρρωσης είχε λάβει τέλος, επανασυνδέθηκε με πολλούς παλιούς -πολιτικά ενεργούς- φίλους της. Έγινε μέλος του Μεξικάνικου Κομμουνιστικού Κόμματος (Partido Comunista Mexicano) ενώ ταυτόχρονα άρχισε να έρχεται σε επαφή με σημαντικά πρόσωπα της τέχνης και του ακτιβισμού, μεταξύ αυτών ήταν και ο Diego Rivera με τον οποίο είχε γνωριστεί το 1922. Οι δύο τους διατήρησαν δεσμό για σχεδόν ένα χρόνο, καθώς το 1929 που παντρεύτηκαν. Ένα χρόνο αργότερα μετακόμισαν στο San Francisco και λίγο αργότερα στο Detroit. Οι μετακομίσεις ήταν συχνό φαινόμενο για το ζευγάρι και οφείλονταν στις επαγγελματικές υποχρεώσεις του Rivera.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στο San Francisco η Kahlo παρουσίασε στην Έκτη Ετήσια Έκθεση της Κοινότητας του San Francisco των Γυναικών Καλλιτεχνών, τον πίνακά της με τίτλο «Η Φρίντα και ο Ντιέγκο Ριβέρα» (Frieda and Diego Rivera). Επίσης, σημείο σταθμό για την ζωή της και την τέχνη της αποτέλεσε και η περίοδος κατά την οποία κατοίκησε στο San Francisco. Εκεί απέβαλε για δεύτερη φορά και εμπνευσμένη από το γεγονός δημιούργησε το 1932, τον πίνακα «Henry Ford Hospital».
Τον Δεκέμβριο του 1933, επέστρεψαν από τη Νέα Υόρκη στο Μεξικό. Εκεί ζούσαν χωριστά λόγω του άστατου βίου. Παράλληλα η επιθυμία της για να γίνει μητέρα μεγάλωνε. Έμεινε έγκυος για τρίτη φορά, ωστόσο απέβαλε ξανά το 1934.Το 1938, η Kahlo έκανε μία αρκετά μεγάλη έκθεση στη Νέα Υόρκη όπου πούλησε σχεδόν τα μισά από τα εικοσιπέντε έργα που είχε εκθέσει. Τον επόμενο χρόνο μετακόμισε στο Παρίσι. Εκεί ανέπτυξε φιλικές σχέσεις με τον Marcel Duchamp και τον Pablo Picasso. Λίγο αργότερα, την ίδια χρονιά, πήρε διαζύγιο από τον Rivera με τον οποίο όμως ξαναπαντρεύτηκε το 1940. Την ίδια χρονιά (1939) δημιούργησε έναν από τους διασημότερους πίνακες της, «The Two Fridas». Ο πίνακας απεικονίζει δυο εκδοχές της Frida και οι δυο με τις καρδιές τους εκτεθειμένες και μάλιστα, την μία να αιμορραγεί.
Η δουλειά της Kahlo συνέχισε να αποκτά φήμη, αλλά ταυτόχρονα η υγεία της επιδεινώνονταν. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της φορούσε έναν ειδικό κορσέ και ένα κολλάρο για να βοηθηθεί η μέση της. Το 1950 διαγνώστηκε με γάγγραινα δεξί της πόδι. Υποβλήθηκε σε πλήθος χειρουργικών επεμβάσεων και χρειάστηκε να νοσηλευτεί για εννέα μήνες. Παρόλα αυτά δεν τα παράτησε, συνέχισε να ζωγραφίζει και να είναι πολιτικά ενεργή. Το 1953, διοργάνωσε την πρώτη και τελευταία της solo έκθεση στο Μεξικό. Παρά την επιβαρυμένη της κατάσταση κατάφερε να πάει στην έκθεση. Ωστόσο, λίγους μήνες αργότερα οι γιατροί ακρωτηρίασαν μέρος του δεξιού της ποδιού. Η Frida Kahlo άφησε την τελευταία της αναπνοή στο «Γαλάζιο Σπίτι» (La Casa Azul) στις 13 Ιουλίου, 1954, σε ηλικία σαράντα επτά ετών.
Η ζωή της ήταν έντονη και περιπετειώδης. Μέσω της τέχνης της εξέφραζε τον σωματικό αλλά και ψυχικό της πόνο. Το ατύχημα με το λεωφορείο, ο ταραχώδης γάμος της με τον Diego Rivera και οι συνεχείς αποβολές είναι οι κύριοι άξονες γύρω από τους οποίους κινούνται τα έργα της, ενώ ταυτόχρονα φαίνεται να προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματά της περί κοινωνικού φύλου και τάξης, φυλής και προσωπικής ταυτότητας.
Έχει μείνει γνωστή για τις αυτοπροσωπογραφίες της, οι οποίες αποτελούν ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό των πινάκων της. Τα έργα της χαρακτηρίζονται από έντονα, ζωηρά και θερμά χρώματα και από τον σουρεαλιστική τους σύνθεση. Αποτελεί μια μορφή ιδιαίτερα αγαπητή από τους Μεξικανούς διότι απεικόνισε τον Μεξικάνικο πολιτισμό με ακρίβεια, αλλά και από υποστηρικτές του φεμινισμού για την παρουσίαση της γυναικείας φύσης χωρίς αυτή να γίνεται σεξουαλικό αντικείμενο.
Αξιοσημείωτο είναι πως αν και οι κριτικοί και οι μελετητές κατατάσσουν την Frida Kahlo στο κίνημα του σουρεαλισμού, η ίδια δεν το αποδέχτηκε ποτέ δηλώνοντας πως ήταν ρεαλίστρια. Χαρακτηριστική είναι η φράση της «Δεν ζωγραφίζω όνειρα ή εφιάλτες, ζωγραφίζω την δική μου πραγματικότητα». Σήμερα το «Γαλάζιο Σπίτι» στο οποίο γεννήθηκε, έζησε και απεβίωσε, λειτουργεί ως μουσείο φιλοξενώντας δικά της έργα, αλλά και του Diego Rivera.Το 2002, της αποδόθηκε φόρος τιμής μέσω της βιογραφικής ταινίας «Frida» σε σκηνοθεσία της Julie Taymor με πρωταγωνίστρια την Salma Hayek.
Πηγές πληροφόρησης: 1) https://el.wikipedia.org/wiki/Φρίντα_Κάλο
2) https://en.wikipedia.org/wiki/Frida_Kahlo
