Είναι η πρώτη φορά όπου ένα κλασικό θέμα από τη ζωή του Χριστού, ο Μυστικός Δείπνος, αναπαριστάται με τόση ζωντάνια και εξωστρέφεια, εν αντιθέσει με όλες τις παλαιότερες εκδοχές του έργου. Δυστυχώς έχουμε μόνο ίχνη του αρχικού επιτεύγματος του Λεονάρντο, λόγω των πειραματισμών του καλλιτέχνη. Δεν του άρεσε η τεχνική της τοιχογραφίας, δηλαδή η άμεση επάλειψη του χρώματος σε υγρή κονία, επειδή όταν στεγνώσει ο σοβάς δεν μπορούν να γίνουν αλλαγές και διορθώσεις στο έργο. Έτσι, προτίμησε να ζωγραφίσει σε στεγνή κονία, με αποτέλεσμα μετά από λίγα χρόνια η τοιχογραφία άρχισε να ξεφλουδίζει.
Οι καθυστερήσεις των έργων του ήταν δεδομένες, πράγμα που ενοχλούσε πολύ τους συνεργάτες του αλλά και τους αναθέτες. Όταν ετοίμαζε τον Μυστικό Δείπνο, ένας ηγούμενος παραπονέθηκε στο Δούκα του Μιλάνου ότι το έργο καθυστερούσε. Ο Λεονάρντο εξήγησε ότι έψαχνε ένα πολύ σατανικό πρόσωπο για τον Ιούδα, αλλά αν δεν έβρισκε καλό μοντέλο θα χρησιμοποιούσε το κεφάλι αυτού του αδιάκριτου και ανυπόμονου ηγουμένου. Τα παράπονα σταμάτησαν.
El. Lunday, Secret lives of great artists, Quirk Productions, 2008
Επιμέλεια άρθρου
Κατάτσης Ευάγγελος
