Σαν παιδιά, ο πόλεμος μάς φαίνεται σαν ένα γεγονός που συνέβαινε κυρίως στο παρελθόν, με βάση τα λόγια των παππούδων μας και ελπίζαμε να μην τον ζήσουμε πότε από αυτά που ακούγαμε. Να όμως που πριν λίγες βδομάδες ξέσπασε ένας στη γειτονική μας Ουκρανία με την Ρωσία. Ο πόλεμος ξεκίνησε στις αρχές του νέου έτους (συγκεκριμένα στις 24/2/22). Ακόμα κι αν έχει περάσει μόνο ένας μήνας, δεκάδες οικογένειες έχουν χωριστεί και έχουν πεθαίνει πάνω από 2.000 άτομα. Εκατομμύρια πολίτες έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τη πατρίδα τους έχοντας στα χέρια τους μόνο μια βαλίτσα και την ελπίδα να μπορέσουν σύντομα να επιστρέψουν ασφαλείς στα σπίτια τους. Αρκετά παιδιά χάνονται στους δρόμους και πολλά από αυτά χάνουν την ζωή τους πριν καν μάθουν τον κόσμο που ζουν. Η Unicef έχει υπολογίσει ότι περισσότερα από τα μισά παιδιά της χώρας είναι πλέον πρόσφυγες. Άλλο ένα πρόβλημα είναι ότι οι Ρώσοι πολίτες είναι κάθετοι στον πόλεμο, αλλά επειδή έχουν δικτατορικό πολίτευμα δεν μπορούν να μιλήσουν ελεύθερα και οι νέοι άντρες είναι υποχρεωμένοι να πολεμήσουν για κάτι που δεν θέλουν. Θα υπάρξουν φυσικά επιπτώσεις στην Ελληνική και Ευρωπαϊκή οικονομία, αλλά αυτό είναι λιγότερο σημαντικό από τις ζωές που χάνονται καθημερινά στα ουκρανικά εδάφη.
Η κάθε γενιά ζει με την ελπίδα να μην βιώσει ποτέ τον τρόμο του πολέμου. Δυστυχώς όμως, το μόνο που μας διδάσκει η ιστορία είναι ότι οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν από την ιστορία.
Αν θέλετε να βοηθήσετε σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, μπορείτε να ελέγξετε τις παρακάτω ιστοσελίδες και να προσφέρετε κάτι αν επιθυμείτε :
https://donate.unhcr.org/gr/el/general
https://redcross.org.ua/en/donate/
Αβρανά Ελεάνα
Κατσά Βασιλεία
