Aπό τον Άτλαντα
24 Σεπτεμβρίου 2002
Αγαπητό γαλακτοκομείο
Ο Γκάρι κι εγώ είμαστε κολλημένοι σε αυτά τα βουνά εδώ και μια εβδομάδα. Τα αποθέματα τροφίμων μας έχουν τελειώσει και βρισκόμαστε στα πρόθυρα της πείνας. Βρήκαμε ένα εγκαταλελειμμένο ψαράδικο και κάναμε επιδρομή. Υπήρχαν μερικά καλάμια ψαρέματος και άλλος εξοπλισμός, αλλά τίποτα χρήσιμο για φαγητό.
Το κακό είναι ότι είμαστε πολύ μακριά από τη βάση μας. Έξω μαίνεται χιονοθύελλα και θυμωμένοι αρουραίοι έχουν κάνει αυτό το μέρος σπίτι τους. Καταφέραμε να τους κρατήσουμε μακριά προς το παρόν, αλλά δεν ξέρουμε πόσο θα διαρκέσει αυτό.
Αν η καταιγίδα συνεχιστεί έτσι, το κατάστημα θα γίνει ακόμη πιο επικίνδυνο — συντρίμμια θα μπορούσαν να αρχίσουν να πέφτουν παντού. Υποθέτω ότι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε, αλλά οι πιθανότητές μας να βγούμε σώοι και αβλαβείς είναι πολύ μικρές.
Θα πάω να βοηθήσω τον Γκάρι να ενισχύσει το μαγαζί τώρα.
Αγαπημένος/η σου
-Άντριου Μ.»
