Δημαρχείο Αθηνών – Βικιπαίδεια
Η μαθήτρια ΕΥΓ.Λ. της Γ΄ Τάξης επιμελήθηκε το συγκεκριμένο άρθρο.
Η ανέγερση δημοτικού μεγάρου στην πρωτεύουσα αποφασίστηκε το 1871, επί δημαρχίας Π. Κυριακού. Η μελέτη και τα σχέδια εκπονήθηκαν το 1872 από τον αρχιτέκτονα Παναγιώτη Κάλκο (1810-1878) και η οικοδομή είχε ολοκληρωθεί το 1874. Επρόκειτο για ένα διώροφο (αρχικά) κεραμοσκεπές κτίριο, με συμμετρική μορφολογική οργάνωση και δωρικό πρόπυλο, αυστηρού νεοκλασικού ρυθμού, έντονα επηρεασμένο από την αρχιτεκτονική των Ανακτόρων της πλατείας Συντάγματος (σημερινής Βουλής) και σε συνάφεια με το γειτονικό Βαρβάκειο (επίσης έργο του Κάλκου, που δεν υπάρχει πλέον). Οι πρώτες μεταρρυθμίσεις πραγματοποιήθηκαν ήδη το 1901 (επί δημαρχίας Σπ. Μερκούρη), ενώ το 1935-1937 (επί δημαρχίας Κ. Κοτζιά και Α. Πλυτά), προστέθηκε ο τρίτος όροφος, αφαιρέθηκαν μια σειρά από διακοσμητικά στοιχεία των όψεων και επενδύθηκε η βάση του κτιρίου με μαρμάρινες πλάκες. Το κτίριο κηρύχθηκε διατηρητέο από το Υπουργείο Πολιτισμού το 1989 και το 1994-1995 πραγματοποιήθηκε η αποκατάστασή του.
(https://archaeologia.eie.gr/archaeologia/gr/arxeio_more.aspx?id=39)
Στο εσωτερικό του διακοσμείται με ξεχωριστά έργα γνωστών Ελλήνων ζωγράφων, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει η γνωστή ελαιογραφία του 19ου αιώνα που απεικονίζει τον Απόστολο Παύλο να διδάσκει στους Αθηναίους τη χριστιανική θρησκεία. Επίσης τους τοίχους κοσμούν πορτραίτα των πρώην Δημάρχων της πόλης και εκτός από τα χειρόγραφα αρχεία πρακτικών που σώζονται έως σήμερα, οι επισκέπτες μπορούν να περιηγηθούν και να δουν τις εξαιρετικές τοιχογραφίες των Γουναρόπουλου και Κόντογλου, καθώς και την αίθουσα Κόντογλου.
https://archaeologia.eie.gr/archaeologia/gr/arxeio_more.aspx?id=39
