Συνέντευξη από τον κύριο Τσανακτσή Βασίλη, καθηγητή Χημείας του σχολείου μας
Δημοσιογράφοι: Οι μαθήτριες της Α΄ Λυκείου Σίσκου Γεωργία και Φωτιάδου Φωτεινή
-Πώς νιώθετε που είστε εδώ σήμερα;
Χαίρομαι πολύ που μου δίνεται αυτή η ευκαιρία να συνομιλήσω έτσι με τους μαθητές.
-Πώς σας φάνηκε η φετινή χρονιά;
Λοιπόν, η φετινή χρονιά δεν ήταν απλώς μια τυχαία χρονιά για μένα, γιατί ήταν η πρώτη μου χρονιά ως εκπαιδευτικός σε σχολείο. Έχω να πω ότι ήταν μια χρονιά γεμάτη προκλήσεις, αλλά και πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για μένα, γιατί υπήρχαν κάποια πράγματα που δεν μπορούσα ούτε να τα φανταστώ, που θα έπρεπε ως εμπόδια να τα ξεπεράσω, αλλά και επίσης πολλά πράγματα που ήταν πολύ ενδιαφέροντα που ούτε αυτά τα φανταζόμουν.
-Υπήρξε κάτι που σας δυσκόλεψε;
Με δυσκόλεψε στην αρχή σίγουρα το γεγονός ότι έπρεπε να αντιμετωπίσω τόσα πολλά παιδιά. Ήταν δύσκολο να μάθω τα ονόματά τους αρχικά και βέβαια μετά το προφίλ του κάθε μαθητή, αλλά και επίσης σε ένα βαθμό η διαχείριση στην τάξη, πώς δηλαδή να κερδίσεις το ενδιαφέρον των μαθητών.
-Λοιπόν, έχετε έναν καθηγητή που σας ενέπνευσε να ακολουθήσετε αυτήν την κατεύθυνση;
Βέβαια. Έχω επηρεαστεί πάρα πολύ από τους καθηγητές που είχα στο Λύκειο, και όχι στο φροντιστήριο, ήταν πραγματικά πολύ αξιόλογοι άνθρωποι. Πρώτα από όλους έβαζα τον χημικό μου, γι’ αυτό και έγινα χημικός και μάλιστα θέλω να αναφέρω ένα γεγονός στην πρώτη Λυκείου… πρώτο τετράμηνο, γράφουμε διαγώνισμα χημεία, εγώ δεν πολυδιάβαζα, αλλά λέω για αυτόν τον καθηγητή θα διαβάσω και παίρνω δεκαεφτά στο διαγώνισμα. Και στον έλεγχο μου έβαλε πρώτο τετράμηνο είκοσι. Και εμένα αυτό μέσα μου μέτρησε τόσο πολύ και ένιωσα τώρα ότι είμαι υποχρεωμένος κατά κάποιο τρόπο να το αποδείξω αυτό το εικοσάρι. Και έτσι μετά έγινε το αγαπημένο μου μάθημα η χημεία και τελικά κατέληξα να γίνω και εγώ χημικός εκπαιδευτικός. Χάρη σε αυτόν τον άνθρωπο.
-Κρατάτε επαφές;
Κρατούσα μέχρι πρότινος. Ωστόσο ήταν και μιας ηλικίας, οπότε τώρα δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή του εδώ και έναν χρόνο. Αλλά μέχρι και πριν από αυτό το γεγονός κρατούσαμε πολύ καλές επαφές.
-Εάν δεν σας άρεσε η χημεία, τι δουλειά θα θέλατε να ακολουθήσετε στη ζωή σας;
Επειδή θεωρώ τον εαυτό μου ως πολύπλευρο άνθρωπο, ναι μου αρέσει το σχολείο, μου αρέσουν οι επιστήμες, αλλά έχω και άλλα ενδιαφέροντα. Μου αρέσει ο αθλητισμός πολύ, μου αρέσουν οι μηχανολογικές κατασκευές πάρα πολύ. Οπότε πιστεύω ότι θα έκλινα προς τα εκεί, στη μηχανολογία και γενικά στα μαστορέματα… είναι το αγαπημένο μου.
-Γιατί διαλέξετε να διδάξετε αυτό το μάθημα; Είναι και πολύ απαιτητικό…
Εγώ γενικά στη ζωή μου ακολουθούσα και ακολουθώ πάντα το ένστικτο μου και αυτό που μου λέει η καρδιά μου και όχι τόσο η λογική. Και πολλές φορές αυτό που σου αρέσει είναι σαν να σε καλεί να το κάνεις. Έτσι συνέβη με εμένα όταν ήμουν μαθητής στο λύκειο και από την πρώτη λυκείου κιόλας ήξερα ότι ήθελα να γίνω χημικός και μάλιστα να γίνω καθηγητής. Από μέσα μου έβγαινε αυτό. Με τα χρόνια το δούλεψα, δεν ήταν όλα εύκολα. Δηλαδή τελείωσα τις σπουδές, ήταν η κρίση τότε στην Ελλάδα, δεν μπορούσα με τη μία αμέσως να γίνω καθηγητής. Έκανα παράλληλες σπουδές μεταπτυχιακό, διδακτορικό, πήγα στην Ολλανδία κοντά πέντε χρόνια. Ωστόσο επέστρεψα και είμαι περήφανος για αυτό που κατάφερα τώρα μετά από αρκετά χρόνια να το υλοποιήσω. Γιατί μου αρέσει πάρα πολύ η επικοινωνία με τους ανθρώπους. Νομίζω ότι επειδή είναι λειτούργημα, μπορείς μέσα από αυτό να φυτέψεις ένα σπόρο, αν και όχι σε όλους τους μαθητές, αλλά έστω σε κάποιους να ανθίσει και όχι μόνο για το μάθημα αλλά και θέλω να ακούω τους νέους ανθρώπους και ίσως από την πλευρά μου με κάποια γνώμη, με κάποια συμβουλή να τους βοηθάω. Είναι ίσως το πιο σημαντικό.
-Μιας και είχατε πάει και στο εξωτερικό, για ένα παιδί της τρίτης λυκείου που τώρα θα δώσει πανελλαδικές και θα διαλέξει κάποιο επάγγελμα, πιστεύετε ότι είναι πιο εύκολο να βρει μια δουλειά στην Ελλάδα ή καλύτερα να ταξιδέψει στο εξωτερικό επειδή θα έχει περισσότερες ευκαιρίες;
Όπου τον καλεί η ίδια του η καρδιά. Δηλαδή προσωπικά ήθελα την Ελλάδα γιατί είναι πανέμορφη χώρα, για μένα είναι η πιο όμορφη χώρα εννοείται. Χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι μένω για μια ζωή εδώ. Δηλαδή να κάνει τον κύκλο του ο κάθε άνθρωπος, να κάνει ένα ταξίδι στη ζωή του. Έστω για ένα διάστημα, ναι, θα έλεγα στον καθένα να το περνούσε στο εξωτερικό για την εμπειρία και να το δει αυτό το κομμάτι. Όπως λέει και ο Καβάφης, να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώση. Να αποκτήσεις αυτή τη γνώση. Αλλά το λιμάνι σου στο τέλος να είναι η Ιθάκη, εκεί που θα φτάσεις. Δηλαδή θα κάνεις όλα αυτά, αλλά μετά θα επιστρέψεις στην Ελλάδα. Γρήγορα ή αργά δεν έχει σημασία να γυρίσεις όμως εδώ. Γιατί νομίζω ότι αυτή η χώρα έχει ανάγκη όλους τους νέους ανθρώπους, όλα τα καλά μυαλά και ανθρώπους που την αγαπάνε και οι Έλληνες να αγαπάμε τη χώρα μας.
-Τι σας έκανε εντύπωση από τη σχολική μας κοινότητα, δηλαδή στο σχολείο μας;
Λοιπόν, όταν ήρθα εδώ είδα παιδιά τα οποία έχουν φιλότιμο, αξιόλογα παιδιά, δεν είδα κακούς χαρακτήρες, είδα παιδιά καλοπροαίρετα. Το αν διαβάζουν ή όχι είναι άλλο κομμάτι αυτό. Δηλαδή μπορεί ένας μαθητής να μην είναι καλός στην επίδοση του, ωστόσο δεν σημαίνει ότι είναι κακός άνθρωπος ή κακός χαρακτήρας, καμία σχέση. Μου έκανε εντύπωση αυτό και μου άρεσε πάρα πολύ που με τα περισσότερα παιδιά καταφέραμε και ήρθαμε κοντά, βρήκαμε κοινά ενδιαφέροντα και δρόμους επικοινωνίας.
-Υπάρχει κάτι που θα σας μείνει από το σχολείο μας, κάποια ανάμνηση;
Πάρα πολλά, πάρα πολλά. Μπορώ τυχαία να αναφέρω κάποια γεγονότα. Όχι όμως, δεν σημαίνει ότι η σειρά που θα τα αναφέρω είναι και από το πιο σημαντικό στο λιγότερο σημαντικό. Λοιπόν, μου άρεσε πάρα πολύ η εκδρομή που πήγαμε με τη Β” Λυκείου, πάρα πολύ. Σαν εμπειρία ήταν φοβερή. Επίσης, μου άρεσε το ότι στα παιδιά είδα διαφορετικούς χαρακτήρες, με διαφορετικά ενδιαφέροντα. Είδα πολύ έντονο το στοιχείο εδώ της παράδοσης, το κρατάνε τα παιδιά εδώ. Και με τη μουσική τους, με τον χορό τους, που δεν τα βρίσκεις εύκολα αυτά τα στοιχεία. Και επίσης, το ότι είναι και συνδεδεμένα με τη φύση. Βλέπεις ότι ο καθένας ακολουθεί και τη δουλειά του πατέρα του. Γενικά, πολλά παιδιά ας πούμε εργάζονται και τα καλοκαίρια και έτσι είναι παιδιά «ψημένα» θα έλεγα. Δεν είναι δηλαδή καλομαθημένα.
- Ποιο πιστεύετε ότι είναι το σημαντικότερο μάθημα για έναν νέο άνθρωπο. Όχι σχολικό, αλλά γενικότερα για τη ζωή του.
Λοιπόν, για έναν νέο άνθρωπο, δηλαδή κάποιο παιδί στην δική σας ηλικία, γενικά, να ακούει, δηλαδή να συνομιλεί με τον εαυτό του. Να επικοινωνεί με τον εαυτό του, να καταλαβαίνει τον εαυτό του. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μάθημα. Και να ακολουθεί τον δρόμο που το ίδιο θέλει, που ο ίδιος ο άνθρωπος θέλει. Και όχι αυτό που μπορεί εντός εισαγωγικών να του επιβάλλουν οι άλλοι. Δηλαδή, είναι πολύ εύκολο κάποιος μαθητής, κάποιος νέος να παρασύρεται από αυτό που τον συμβουλεύουν. Δηλαδή, μπορεί να σου λένε και οι πιο κοντινοί σου άνθρωποι. Όπως οι γονείς. Να σου λένε, παιδί μου, εσύ είσαι για αυτό. Εκεί πρέπει να πας. Αλλά πρέπει ο ίδιος να ακούει τον εαυτό του και να ξεχωρίζει αν όντως είναι για αυτό ή όχι. Οπότε, το καλύτερο μάθημα, ακούμε τον εαυτό μας.
- Μας είπατε ότι είναι η πρώτη σας χρονιά εδώ. Οπότε μπορεί να μην μπορέσετε να ξανάρθετε αλλά θα είναι μια από τις επιλογές σας;
Φυσικά. Θα ήθελα να ξαναέρθω. Εδώ, μιας και είναι και η πρώτη μου χρονιά, έχω τις καλύτερες εντυπώσεις. Και επειδή ως νεοδιόριστος εκπαιδευτικός δεν παίρνω την πρώτη χρονιά μόνιμη οργανική θέση, αλλά παίρνω τη δεύτερη, θα επιδιώξω να είμαι και του χρόνου εδώ
- Υπήρξε κάποια δυσκολία όταν ήρθατε εδώ πέρα και γενικά η διαδικασία να διοριστείτε σε κάποιο σχολείο;
Η αλήθεια είναι ότι εδώ η τοποθέτησή μου έγινε τυχαία. Είχα και τη δυνατότητα για τρεις εβδομάδες να υπηρετήσω σε σχολείο στο κέντρο, δηλαδή μέσα στην πόλη στη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο επειδή για δύο μόνο εβδομάδες ήμουν σε αυτό το σχολείο, έφυγα πάλι από το κέντρο που ήμουν και επέστρεψα εδώ. Γιατί μου άρεσε πάρα πολύ. Γιατί βρήκα και πολύ καλό κλίμα μεταξύ των συναδέλφων και αυτό είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει συνεννόηση, αλλά και μεγάλη ανταπόκριση από τα παιδιά.
- Πόσο θα βαθμολογούσατε την φετινή χρονιά από τα 1 μέχρι τα 10 ;
Εξαρτάται με τι κριτήριο το δει κανείς. Εγώ αν κρίνω από αυτά που κέρδισα από αυτήν την χρονιά, θα έβαζα ακόμα και 10. Δηλαδή πιστεύω ότι είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να μου συμβεί για πρώτη χρονιά. Οπότε ναι, θα έδινα 10 από όλους τους τομείς γενικά, ό,τι και να συμβαίνει.
-Ευχαριστούμε
