Συνέντευξη από τον κύριο Τρυφωνίδη Κωνσταντίνο, φιλόλογο του σχολείου μας
Δημοσιογράφοι: Οι μαθήτριες της Α΄ Λυκείου Σίσκου Γεωργία και Φωτιάδου Φωτεινή
-Πώς σας φάνηκε η φετινή χρονιά στο σχολείο μας;
Ήταν μια ωραία και δημιουργική χρονιά. Για μένα ήταν μια έκπληξη το σχολείο των Λαγκαδικίων. Είχε αρκετά παιδιά τα οποία ενδιαφέρονται για τη μάθηση. Πάνω απ” όλα έχουν πολύ καλό χαρακτήρα. Και επομένως είναι μια θετική χρονιά για μένα.
-Ποια ήταν η πιο ωραία στιγμή σας φέτος εδώ;
Η πιο ωραία στιγμή… Θα πω ότι μια από τις πιο ωραίες στιγμές για μένα ήταν όταν συνόδευσα στην Πενθήμερη την Τρίτη Λυκείου στην Κρήτη. Ήταν αρκετές στιγμές από την Τρίτη Λυκείου. Ας πω ως πιο ιδιαίτερη την ωραία έξοδο που κάναμε με τα παιδιά στο κλαμπ στο Ηράκλειο.
-Εάν δεν ήσασταν καθηγητής, τι επάγγελμα θα επιλέγατε;
Ωραία ερώτηση. Η αλήθεια είναι ότι από μικρός ήθελα να γίνω καθηγητής. Μου άρεσε πάρα πολύ ως επάγγελμα και ιδίως φιλόλογος. Οπότε, από τη μία, έχω εκπληρώσει τα όνειρά μου. Από την άλλη, εάν δεν ήμουν καθηγητής, ίσως να ήθελα να ασχοληθώ περισσότερο με τον χώρο της πολιτικής.
-Εάν σας δινόταν η ευκαιρία να ξαναέρθετε στο σχολείο μας, θα το επιλέγατε και αν ναι, γιατί;
Ναι, θα επέλεγα και πάλι το σχολείο, αν μπορούσα. Καθώς έχω συνδεθεί και με τη διοίκηση και τους συναδέλφους, αλλά και με τους μαθητές, είχα μια πολύ καλή συνεργασία αυτή τη χρονιά.
- Τι θα σας λείψει περισσότερο από το σχολείο μας;
Αυτό που μου λείπει συνήθως από το σχολείο είναι πάντοτε η σχέση που αναπτύσσω με τα παιδιά. Διότι κάθε χρονιά πρέπει να ξεκινάω λίγο πολύ από την αρχή. Ενώ, επειδή είμαι αναπληρωτής, αν τυχόν οι καθηγητές που είναι μόνιμοι τέλος πάντων, μπορούν και συνεχίζουν τη σχέση τους με τα παιδιά. Εγώ πρέπει πάντα να το χτίζω από την αρχή. Αυτό που θα μου λείψει είναι τα παιδιά.
-Ποιο θεωρείτε ότι είναι το πιο σημαντικότερο μάθημα στη ζωή ενός νέων ανθρώπων; Όχι σχολικό μάθημα, γενικότερο.
Σωστό αυτό που λέτε. Δεν είναι το σχολικό αποκλειστικά μάθημα αυτό που πρέπει να πάρει ένα παιδί. Νομίζω το σχολείο πρέπει να προσφέρει και πολλή μόρφωση, που είναι πολύ ευρύτερος όρος από τις τεχνικές γνώσεις των μαθημάτων. Άρα, λοιπόν, θα πρέπει να αποκτήσετε καλή συμπεριφορά, τρόπο σκέψης, κριτική ικανότητα, τα οποία είναι πολύ βασικά για τη ζωή ενός ανθρώπου γενικότερα. Άρα, να αναπτύξετε και τον γνωστικό σας κομμάτι, αλλά και τον συναισθηματικό σας κόσμο.
-Ποια είναι μια εμπειρία ή γεγονός που σας έχει μείνει χαραγμένη στο νου; Σε σχέση με όλα τα σχολεία που έχετε πάει σε όλα αυτά τα χρόνια;
-Αυτό που μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι το πόσο εύκολα η γενικότερη κοινωνία χαρακτηρίζει τους μαθητές και τους κατατάσσει σε καλούς και κακούς. Αυτό που θέλω να είναι ξεκάθαρο και το έχω καταλάβει από την εμπειρία μου είναι ότι δεν υπάρχουν καλοί και κακοί μαθητές. Υπάρχουν καλές και κακές επιδόσεις. Τα παιδιά συνήθως από τη φύση τους είναι καλά και επομένως πάντοτε προσπαθώ να τα κρίνω με όσο πιο ελαστικό τρόπο ως προς τα μαθήματα και να αναπτύξω περισσότερο τη συναισθηματική τους μόρφωση. Επομένως θεωρώ και μου έχει κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση αυτό ότι κρίνουμε πολύ λάθος τους νέους ανθρώπους.
- Υπάρχει κάποιος καθηγητής ή πρότυπό σας που σας ενέπνευσε να οδηγηθείτε σε αυτόν τον δρόμο να γίνετε φιλόλογος;
Ναι, όταν ήμουν στην τρίτη λυκείου ένας καθηγητής μου στο φροντιστήριο ο Κωνσταντινίδης ήταν πραγματικά ένα πρότυπο για εμένα, πρότυπο καθηγητή και πρότυπο ανθρώπου. Εξαιρετικός φιλόλογος που με έκανε να αγαπήσω πάρα πολύ τ” αρχαία και οπωσδήποτε συνέβαλε και αυτό στην κατεύθυνση την οποία επέλεξα τελικά στη ζωή μου.
-Οπότε μπορούμε να θεωρήσουμε ότι ένας καθηγητής είναι πάρα πολύ σημαντικός για το ποιο μονοπάτι θα πάρουμε στη ζωή μας.
Πολύ σωστό. Νομίζω ότι οι καθηγητές επιτελούν ένα τεράστιο ρόλο στη ζωή των νέων ανθρώπων, καθώς πολλά παιδιά μας βλέπουν ως πρότυπα και για αυτόν τον λόγο το επάγγελμά μας δεν είναι επάγγελμα, αλλά λειτούργημα, καθώς στα μάτια των παιδιών πολλοί από εμάς είμαστε πρότυπα και για αυτόν τον λόγο λοιπόν επηρεάζουμε τις ζωές τους είτε το θέλουμε είτε όχι. Και αυτή είναι πολύ μεγάλη ευθύνη για εμάς, πρέπει να το αναλογιζόμαστε πάντοτε και για αυτό ο τρόπος συμπεριφοράς μας, αλλά και ο τρόπος που προσπαθούμε να εμπνεύσουμε τους νέους ανθρώπους πρέπει να είναι τέτοιος ώστε να αποτελεί είδωλο κατά κάποιο τρόπο για τα ίδια τα παιδιά.
-Εάν γνωρίζατε από κάποιον μαθητή ότι δεν του αρέσει το μάθημά σας, επειδή δεν το διδάσκεται καλά, ποια θα ήταν η αντίδρασή σας;
Κοιτάξτε, λογικό πρώτα απ” όλα να μην μπορώ να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις του κάθε μαθητή. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει κανένας καθηγητής. Από εκεί και πέρα για όλους υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Άρα αν μου δώσουν τα παιδιά να αντιληφθώ ότι δεν ανταποκρίνομαι στο μάθημα τότε υπάρχει αυτό που λέμε η ανατροφοδότηση και θα πρέπει με κάποιο τρόπο να ξαναδιδάξω το αντικείμενό μου ώστε να εμπνεύσω περισσότερα παιδιά και περισσότερο να μπορέσω να μεταδώσω τις γνώσεις μου. Δηλαδή αυτό είναι το βασικό. Επομένως χρειάζεται αυτή η ανατροφοδότηση μεταξύ μαθητή και διδάσκοντα για να μπορεί πάντοτε ο διδάσκων να βελτιώνει τις ικανότητες του.
-Σας ευχαριστούμε
