Από το 1837, κάθε 25^η Μαρτίου, γιορτάζουμε και την έναρξη του αγώνα των προγόνων μας εναντίον των Τούρκων για την ανεξαρτησία τους. Η ιστορική πορεία του έθνους μας, θαύμα μοναδικό,  μοιάζει με τις πηγές ενός μεγάλου ποταμού οι οποίες  χάνονται χιλιόμετρα μακριά από τις εκβολές του, το σήμερα.

Στη νέα  Ελληνική Ιστορία δεσπόζουν τα μεγάλα  χρόνια .Αρχίζουν με το εγερτήριο σάλπισμα του Υψηλάντη: «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» και συνεχίζονται στη στεριά –Αλαμάνα, Βαλτέτσι ,Γραβιά , Τρίπολη , Νάουσα, Μανιάκι , Δερβενάκια- αλλά και στη θάλασσα – Χίος, Κρήτη, Ύδρα, Σπέτσες, Ψαρά- με την κραυγή της νίκης: «Ελευθερία ή  θάνατος». Γιατί οι Έλληνες αγωνιστές, οπλισμένοι περισσότερο με πίστη και ελπίδα στο θαύμα , παρά με άρματα, ήταν βέβαιοι πως η ζωή τους πρέπει να τελειώνει ή με την ελευθερία ή για την  ελευθερία. Ο αγώνας για το χρέος κορυφώθηκε με τους Ελευθέρους Πολιορκημένους στο Μεσολόγγι και δικαιώθηκε με την πολιτική ανεξαρτησία του Ελληνικού Έθνους (1/1822) , τον ερχομό του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια (6/6/1828)  και την αναγνώριση ανεξαρτήτου  Ελληνικού κράτους (3/2/1830).

   Το 1821 είναι μία κορυφαία ιστορική στιγμή του Ελληνισμού που όμως προετοιμάσθηκε χρόνια και αιώνες πριν.

Από το 1453, την τραγική άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους, άρχισαν μικρά και  μεγάλα  απελευθερωτικά κινήματα για την αποτίναξη του τυραννικού τούρκικου ζυγού. Πνίγηκαν βέβαια στο αίμα και ξεχάστηκαν, αλλά δεν επιτρέπεται να τα αγνοεί ή να τα απαξιώνει εκείνος που θέλει να χαρακτηρίσει σωστά την επανάσταση του 1821.

Διακόσια χρόνια από την Ελληνική επανάσταση. Μας φαίνεται μακριά και απόμακρη η επέτειος, γιατί ο χρόνος καταλύει τις εντυπώσεις, αλλάζοντας το σκηνικό και τα θέματα. Όμως αυτοί που ξεκίνησαν την επανάσταση, είχαν πίσω τους τετρακόσια χρόνια δουλείας συνεχούς και τραγικής. Για μας τώρα η υπόθεση είναι εορτασμός, για κείνους η υπόθεση ήταν… θάνατος . Τα δεδομένα ήταν όλα εναντίον τους. Ξεκίνησαν ενάντια σε κάθε λογική παρατήρηση και συνετή σκέψη, ζητώντας και επιδιώκοντας να κοπεί αυτή η ερυθρά θάλασσα του αίματος, μέσα στο οποίο κάθε μέρα ζούσαν και βούλιαζαν.

Πλήρωναν φόρο, γιατί είχαν στις πλάτες κεφάλι, έχαναν τα παιδιά τους στους εξισλαμισμούς, υπέφεραν ως δεύτερης διαλογής πολίτες, μέσα σ’ ένα κράτος στο οποίο  άνθιζε η διαφθορά και επικρατούσε η αναξιοκρατία.

Φέτος θα γίνουν πολλές εκδηλώσεις με αφορμή αυτή την ιστορική μας φάση των τετρακοσίων χρόνων. Θα φωτιστούν φωτεινές και σκιερές πλευρές της ιστορίας μας αυτής. Θα αναδειχτούν επιτεύγματα και κατορθώματα σε κοινωνικό επίπεδο, (διοικητική διάρθρωση κοινοτήτων, με κριτήριο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του- κληροδοτήματα για σπουδές- συντηρήσεις σχολείων από μοναστήρια) και θα περιγραφούν πολεμικά κατορθώματα του μικρού Έλληνα Δαβίδ ενάντια στον πελώριο και πάνοπλο Οθωμανό Γολιάθ. Θα παρουσιαστεί το ανέλπιστο.

Πηγές:

• «Ο Μακεδονικός αγώνας» Άριστ. Χρήστος Κωστοπούλου
• Περιοδικό προς τη νίκη τεύχος 745 Μάρτης 2012 (1. Έκθεση της πολεμικής ιστορίας  τόμος Β, εισαγωγικές σελίδες.
• Περιοδικό προς τη νίκη τεύχος 769 Μάρτης  2014
• Και από την ιστοσελίδα  https://www.vimaorthodoxias.gr/
• (από τον λόγο, του   μητροπολίτη Αργολίδος   , με τίτλο « Οι παππούδες της Τουρκοκρατίας έλιωσαν για μας-Εμείς ας μην μείνουμε παγωτό»)

Υπεύθυνος έρευνας και σύνταξης άρθρου :  ΛΑΜΠΡΟΥ  ΛΕΩΝΙΔΑΣ  / Τμήμα :Β3