Με την τσάντα στους ώμους

Επιμέλεια κειμένου: Μιλάνου Χριστιάνα Α3, Χατζηπαρασκευαΐδου Αδαμαντία Α4

Απομαγνητοφώνηση: Δροσούλα Μουρίκα Α΄ Λυκείου Αδαμαντία Χατζηπαρασκευαΐδου Α4, Χριστιάνα Μιλάνου Α3, Ειρήνη Σιδηρή Α4, Θάνος Τυροβούζης Α4.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΔΕΛΛΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΥΠΕΥΘΥΝΗ

Φέτος η σχολική μας εφημερίδας «Με την τσάντα στους ώμους»  είχε στο 16^ο τεύχος- αφιέρωμα  στο παιχνίδι. Έτσι στις 27-03-2018 επισκεφτήκαμε το Παιδικό Μουσείο Θεσσαλονίκης και πήραμε συνέντευξη από την υπεύθυνη του Μουσείου κα. Αλεξάνδρα Δέλλιου. Μας ξενάγησε στο μουσείο και όλοι μαζί παίξαμε με παιχνίδια παλαιότερης εποχής. Περάσαμε πολύ ευχάριστα και μας μετέφερε όλη τη θετική της ενέργεια, όταν μας μίλησε για τα παλιά παιχνίδια, τα οποία στις μέρες είναι δυσεύρετα. Τέλος εντυπωσιαστήκαμε με το πόσο απλά υλικά χρησιμοποιούσαν παλιότερα οι άνθρωποι, για να φτιάξουν τόσο πρωτότυπα παιχνίδια.

Σύμφωνα με όσα μας είπε η κα. Δέλλιου, το Παιδικό Μουσείο ιδρύθηκε το 1997 και φέτος κλείνει 21 χρόνια λειτουργίας. Οι στόχοι του Μουσείου από την ίδρυσή του ήταν να παρέχει ένα περιβάλλον κατάλληλο για αλληλεπίδραση με  βιώματα και εμπειρίες των παιδιών μέσα στον χώρο. Έχει υλοποιηθεί κατά πολύ ο στόχος του Μουσείου. Ο στόχος του Μουσείου για τα επόμενα χρόνια είναι να βρεθεί ένας άλλος χώρος για να μεταστεγαστεί, μεγαλύτερος από τον υπάρχοντα, για να μπορούνε να κάνουνε περισσότερες δράσεις και να δέχεται περισσότερους επισκέπτες. Το Μουσείο έχει μεγάλη επισκεψιμότητα από ανθρώπους όλων των ηλικιών και κυρίως δέχεται επισκέψεις από δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια.

Το πιο παλιό παιχνίδι που υπάρχει στα εκθέματα του Μουσείου είναι τρεις τσίγκινοι Άγιο Βασίληδες. Είναι τρεις Άγιο Βασίληδες οι οποίοι ήταν δώρα σε 3 αδελφές  που παραχωρήθηκαν στο μουσείο πριν από δύο χρόνια και χρονολογούνται από το 1955. Όπως μας είπε η κα. Δέλλιου «η πιο παλιά κούκλα που έχουμε μέσα στις συλλογές μας ήταν δυο ξύλινες φιγούρες, η Πανινούλα που ήτανε φτιαγμένη από χαρτοπολτό και δίπλα οι κούκλες που ήτανε ντυμένες με παραδοσιακές στολές». Πρόσθεσε  ότι «η συλλογή του Μουσείου επεκτείνεται καθημερινά. Υπάρχει πάρα πολύ υλικό και βιβλία, απλά είναι όλα αρχειοθετημένα σε διαφορετικά σημεία. Το μουσείο τελευταία προσπαθεί να μαζέψει πιο σύγχρονα παιχνίδια, δηλαδή της δεκαετίας του ‘80 και του ‘90. Έχουμε πάρει κάποια view-master, βιντεοκασέτες, λίγες κούκλες, πιο σύγχρονες Barbie και είναι στα σχέδιά μας να βάλουμε καινούργια παιχνίδια. Ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουμε κάποια nintendo, playstation και gameboy. Θέλουμε να τα ενισχύσουμε για να κάνουμε και μια προθήκη με αυτά. Εσείς έχετε παιχνίδια παλιά; Να μας τα φέρετε. Θα τα δεχτούμε με μεγάλη μας χαρά.»

Όταν ρωτήσαμε για την εξέλιξη των υλικών με τα οποία κατασκευάζονταν τα παιχνίδια μάς απάντησε ότι από την αρχαιότητα τα πιο απλά υλικά που υπήρχαν ήταν ο πηλός και το ξύλο. Στα Βυζαντινά χρόνια προστέθηκε η πέτρα. Μετά από αυτά υπήρχαν πάρα πολλά παιχνίδια από τις δεκαετίες του 1940 και μετά χάρτινα, στρατιωτικά, όπως σας είπα πριν, μολυβένια στρατιωτάκια, χάρτινα επιτραπέζια. Ο τσίγκος χρησιμοποιήθηκε μέχρι το 1960 και πλέον τώρα που όχι μόνο δεν είναι ηλεκτρονικά αλλά και ψηφιακά δηλαδή είναι άυλα.

Ένα είναι βέβαιο, όπως μας είπε η κα. Δέλλιου, ότι το παιχνίδι είναι πάρα πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη των παιδιών, διότι το παιδί υπακούει σε κανόνες για να παίξει ένα παιχνίδι, μαθαίνει το σωστό και το λάθος, διαχειρίζεται την ήττα και τη νίκη, αλληλεπιδρά με την ομάδα του, έρχεται σε επαφή με το σύνολο και προσπαθεί μέσα από αυτό να διαχειριστεί ένα κοινό κώδικα κανόνων, για να υλοποιήσουν όλοι μαζί μία δράση.

Τέλος τη ρωτήσαμε «Με όλες τις εξελίξεις που έχουν γίνει με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια πιστεύτε πως τα παιδιά θα σταματήσουν να παίζουν κάποια στιγμή με παραδοσιακά παιχνίδια;» Η απάντησή της ήταν: «Δεν θέλω να το πιστεύω αυτό. Αυτό είναι στο χέρι το δικό μας ή το δικό σας ή των επόμενων. Πιστεύω όμως πως κάποια στιγμή θα είναι πολύ τυποποιημένα τα πάντα και θα είναι πολύ λίγοι αυτοί που θα ασχολούνται με παλιά παραδοσιακά παιχνίδια.»