Αν ήμουν θάλασσα γεμάτη σκουπίδια τι θα ήθελα να πω στους ανθρώπους;
(Ιστορίες δημιουργικής γραφής στα εργαστήρια δεξιοτήτων)
«Αμάν πια! Αυτοί οι άνθρωποι όλο σκουπίδια μου πετάν. Και σε μένα και στις αδερφές μου και στα ξαδέρφια μου το Ιόνιο και το Αιγαίο πέλαγος. Αγανάκτησα! Λυπάμαι και για τα καημένα τα ψαράκια που πεθαίνουνε από τα σκουπίδια των ανθρώπων. Δεν πάει άλλο! Βγήκα εκτός ορίων. Κάτι θα πρέπει να πω στους ανθρώπους!»
Μία μέρα που η θάλασσα λουζόταν από τον λαμπερό ήλιο, είδε πολλούς ανθρώπους να παίζουν γύρω της και να κολυμπάνε. Κάποιοι από αυτούς πετούσαν τα σκουπίδια τους μέσα της. Τότε η θάλασσα από τα νεύρα της προκάλεσε μία μεγάλη τρικυμία. Οι άνθρωποι απόρησαν: «Γιατί άραγε να μας το κάνει αυτό η θάλασσα;». Ξαφνικά ένα πολύ μεγάλο κύμα σηκώθηκε ψηλά και εξοργισμένο είπε: «Κουράστηκα να βλέπω τη μητέρα μου στενοχωρημένη και να μονολογεί. Τώρα θα κάτσετε και θα την ακούσετε.»
-Ξέρετε πόσο κακό μου κάνετε με τη συμπεριφορά σας αυτή; Εδώ και χρόνια μολύνετε εμένα και τους συγγενείς μου. Εξαιτίας σας πεθαίνουν πολλά ψάρια. Θα πρέπει να μάθετε να πετάτε τα σκουπίδια σας στους σωστούς κάδους ανακύκλωσης και σκουπιδιών. Εγώ σας αγαπάω όλους. Εσείς; Δε με αγαπάτε;
-Ναι, ναι θάλασσα, σε αγαπάμε!
-Ωραία! Τότε κάντε κάτι για να με σώσετε!
-Εντάξει, θάλασσα! Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε! Θα αλλάξουμε συμπεριφορά και θα σε προστατεύσουμε!
Τότε η θάλασσα ησύχασε χαρούμενη!
Αναστασία Κατσαούνη
Αν ήμουν θάλασσα γεμάτη σκουπίδια θα ήθελα να πω στους ανθρώπους: «Σταματήστε να πετάτε σκουπίδια σε θάλασσες και ακτές!
Αφήστε το νερό μου καθαρό γιατί μέσα σε αυτό ζουν εκατομμύρια υπέροχα πλάσματα. Προστατεύοντας εμένα προστατεύετε το περιβάλλον και τη θαλάσσια ζωή. Προστατεύοντας εμένα μη ξεχνάτε πως κάθε καλοκαίρι θα απολαμβάνετε τις διακοπές σας και όλα τα οφέλη που προσφέρω τόσο σε σας όσο και στα παιδιά σας!!!
Ιωάννα Κύργια
Εγώ είμαι η θάλασσα!
Πάντα ονειρευόμουν να είμαι καθαρή χωρίς σκουπίδια και ρύπανση!
Ήθελα τα ψάρια να κολυμπούν ελεύθερα μέσα μου και να βρίσκουν την τροφή τους εύκολα!
Πίστευα ότι πάντα οι άνθρωποι θα με σέβονταν και θα με κρατούσαν καθαρή!
Αντίθετα, όμως!
Είμαι βρώμικη γεμάτη με πολλά πλαστικά αντικείμενα και πετρελαιοκηλίδες.
Πολλά από τα ψάρια μου πεθαίνουν από τη μόλυνση που έχουν προκαλέσει οι άνθρωποι.
Δυστυχώς δε με σέβονται καθόλου, τόσο τα παιδιά όσο και οι μεγάλοι!
Χρήστος Τσακίρης
Το ημερολόγιο της θάλασσας
Πριν εμφανιστούν οι άνθρωποι:
«Αχ! Τι ωραία ηλιόλουστη ημέρα! Είμαι ήρεμη, όμορφη, καθαρή και χαρούμενη!
Είμαι η θάλασσα με φίλους τα φύκια, τα ψάρια και την καθαρή αμμουδιά που βρίσκεται μέσα μου!
Αγαπώ την οικογένειά μου! Νιώθω ότι είμαι ο πιο καθαρός τόπος πάνω στη γη!»
15 Αυγούστου 2021
«Σήμερα είμαι γεμάτη σκουπίδια και πετρέλαιο. Νιώθω να πνίγομαι σαν να είμαι άρρωστη. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό! Αισθάνομαι ότι οι άνθρωποι δεν με αγαπάνε! Είναι σαν να μην υπάρχω για αυτούς!
Μου αρέσει όταν τα παιδιά παίζουν στην αμμουδιά μου και όταν κολυμπάνε μέσα μου! Αλλά τώρα το μόνο που κάνουν είναι να μου πετάνε τα σκουπίδια τους! Οι φίλοι μου τα ψάρια και τα θαλάσσια ζώα, τρώνε όλα αυτά τα άσχημα πλαστικά πράγματα που μου πετάνε και αυτό τους οδηγεί στο θάνατο!
Άμα μπορούσα να πω κάτι στους ανθρώπους, θα φώναζα:
-Σταματήσετε πια να πετάτε τα δικά σας άχρηστα πράγματα σε μένα!
-Καταλαβαίνετε ότι αν με καταστρέψετε, θα εξαφανιστείτε κι εσείς;
-Νοιάζομαι για σας!
-Εσείς δε νοιάζεστε για μένα;»
15 Αυγούστου 2150
«Επιτέλους! Οι άνθρωποι κατάλαβαν το λάθος τους! Με βοήθησαν να επιζήσω! Δεν ξέρω τι να πω! Δεν το φανταζόμουν αυτό! Δεν πίστευα ότι μία μέρα θα καταλάβαιναν το λάθος τους και θα το διόρθωναν!
Είμαι τόσο χαρούμενη που μπορώ πάλι να είμαι καθαρή και ήρεμη, που μπορώ να παίζω μαζί τους!»
Ζωή Περχανίδου
Κάποτε ήμουν μία πεντακάθαρη, ήρεμη γαλάζια θάλασσα. Το χειμώνα ήμουν φουρτουνιασμένη και κρύα, για αυτό δεν ερχόταν κανείς κοντά μου! Το καλοκαίρι όμως ήμουνα ζεστή, ήρεμη και καθαρή και περίμενα με χαρά τους ανθρώπους.
Κάθε καλοκαίρι που περνούσε όλο και περισσότεροι άνθρωποι με επισκέπτονταν και όλο και περισσότερα σκουπίδια μου άφηναν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γίνω μία βρώμικη θάλασσα με πολλά πλαστικά μπουκάλια, τενεκεδάκια, χαρτιά και αποτσίγαρα. Τόσο βρώμικη έγινα που κανείς δεν ήθελε να μπει μέσα και να παίξει μαζί μου.
Θα ήθελα να πω, λοιπόν, σε όλους τους ανθρώπους πως είμαι εκεί για να έρχονται να περνάνε ωραία και να δροσίζονται τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού και όχι να με βλέπουν και να μη θέλουν να με ξαναπλησιάσουν.
Θα ήθελα να τους καλέσω και να με βοηθήσουν και να με καθαρίσουν ώστε να ξαναγίνω καθαρή όπως όλοι θέλουν.
Παρακαλώ τους ανθρώπους να μαζεύουν τα σκουπίδια τους σε μία σακουλίτσα, να τα παίρνουν μαζί τους, όταν φεύγουν από κοντά μου, και να τα πετάνε στον κατάλληλο κάδο ώστε να είμαι πάντα καθαρή!
Ραφαήλ Μέντσιος
