( Κ = Κωνσταντίνος , Ε = Ελιά )
Κ : Γεια σας κ. Ελιά!
Ε : Γεια σου, Κωνσταντίνε. Μίλα μου στον ενικό. Άλλωστε, με ξέρεις καλά. Βοήθησες να φυτευτώ όταν πήγαινες στη Β΄τάξη στην εκδήλωση που κάνατε για τη Διεθνή Ημέρα Ειρήνης.
Κ : Θέλω να σου πάρω μία συνέντευξη.
Ε : Πολύ ευχαρίστως!
Κ : Σου αρέσει που μεγαλώνεις εδώ στο σχολείο μας;
Ε : Ναι, μου αρέσει. Αν και δε μεγαλώνω σε κάποιον ελαιώνα, καλά είναι και εδώ. Έχω εδώ δίπλα μου την αδερφή μου, την άλλη ελιά του σχολείου, και πιο πέρα και λίγα ξαδέρφια, τα άλλα δέντρα της αυλής.
Κ : Θέλεις να μου πεις για τον κορμό σου;
Ε : Κοίτα, εγώ είμαι ακόμα μικρό δεντράκι με λείο και πρασινωπό κορμό. Όταν όμως μεγαλώσω, θα γίνω ένα μεγάλο όμορφο δέντρο με παχύ, γκρίζο, ρυτιδιασμένο κάπως και με εξογκώματα κορμό.
Κ : Θα περιγράψεις τα φύλλα σου;
Ε : Τα φύλλα μου δεν πέφτουν τον χειμώνα. Είναι πολλά, στενόμακρα και μυτερά σαν λόγχες. Είναι λεπτά και στην πάνω πλευρά έχουν χρώμα σκούρο πράσινο ενώ στην κάτω είναι πιο ανοιχτόχρωμα σαν γκρι.
Κ : Και οι καρποί σου;
Ε : Δεν έχω βγάλει ακόμη καρπούς, είπαμε είμαι μικρή. Αργότερα όμως, όταν θα βγάλω, θα τρέχουν όλοι να τους μαζέψουν. Οι καρποί μας λέγονται κι αυτοί ελιές, σαν εμάς τα δέντρα. Είναι φαγώσιμοι και νόστιμοι. Στο εσωτερικό έχουν έναν σκληρό πυρήνα, το κουκούτσι. Η κάθε ποικιλία ελιάς έχει και διαφορετικό καρπό. Άλλες ελιές είναι πράσινες, άλλες μαύρες, άλλες λείες κι άλλες ζαρωμένες. Από τις ελιές μας παράγεται το πολύτιμο ελαιόλαδο, που είναι η βάση της μεσογειακής διατροφής. Με το λάδι μας γίνονται πεντανόστιμα και υγιεινά φαγητά. Κ : Τι νιώθεις και τι σκέφτεσαι για τα άλλα δέντρα;
Ε : Αγαπώ τα δέντρα και τα θεωρώ όλα σημαντικά. Τα καρποφόρα δίνουν στον άνθρωπο τροφή, καρπούς και φρούτα. Αλλά και όλα τα δέντρα χαρίζουν ομορφιά, σκιά και το σημαντικότερο βοηθούν στην καθαρή ατμόσφαιρα δίνοντας οξυγόνο. Άσε που με τις ρίζες τους συγκρατούν τα χώματα και έτσι αυτά δεν παρασύρονται όταν βρέχει έντονα.
Κ : Για τους ανθρώπους; νιώθεις και τι σκέφτεσαι;
Ε : Και τους ανθρώπους τους αγαπώ. Είναι αυτοί που φυτεύουν τα δέντρα και τα περιποιούνται. Κι εδώ που είμαι σε ένα σχολείο με παιδιά, μου αρέσει να βλέπω τα πρόσωπά τους, να ακούω τις φωνές τους και να παίζουν τριγύρω μου. Συνήθως με ποτίζουν τα παιδιά από το ολοήμερο και τα ευχαριστώ πολύ γι” αυτό. Όμως, έχω κι ένα παράπονο. Κάποια παιδιά δε μου φέρονται καλά και με πληγώνουν. Κόβουν τα φύλλα μου, τσακίζουν τα κλαδιά μου και κλοτσάνε τον κορμό μου. Πολλές φορές πετάνε και σκουπίδια στη ρίζα μου. Θα ήθελα να με φροντίζουν λίγο περισσότερο.
Κ : Έχεις ακούσει κάποια ιστορία από τα πουλιά που κάθονται στα κλαδιά σου;
Ε : Έρχονται πολλά πουλάκια, συνήθως το απόγευμα που λείπουν τα παιδιά και δεν τα τρομάζουν. Περιστέρια, σπουργίτια, χελιδόνια, γλάροι, ανάλογα την εποχή. Πρόσφατα ήρθε και ένα κιρκινέζι. Δεν κάθονται στα μικρά κλαδιά μου, κάθονται κάτω και συχνά μου λένε τις περιπέτειές τους. Αργά τα βράδια έρχεται και μια σοφή κουκουβάγια, που γνωρίζει πολλές ιστορίες για το είδος μου. Κάθε φορά μού τονίζει πόσο σημαντική είμαι για τον άνθρωπο. Είναι φίλη μου. Κ : Ποιες ιστορίες σου έχει πει?
Ε : Πρώτα απ” όλα την ιστορία με την κιβωτό του Νώε. Όταν ο κατακλυσμός σταμάτησε, ο Νώε έστειλε έξω ένα περιστέρι κι αυτό γύρισε έχοντας στο στόμα του ένα κλαδί ελιάς, δείχνοντας ότι τα νερά άρχισαν να υποχωρούν και ότι ο Θεός έδινε και πάλι ελπίδα και ειρήνη στους ανθρώπους. Μου είπε και για τους Ολυμπιακούς αγώνες στην αρχαιότητα. Τους νικητές τους στεφάνωναν με τον κότινο, στεφάνι φτιαγμένο από αγριελιά. Μια άλλη ιστορία είναι με τη θεά Αθηνά, που φύτεψε στον λόφο της Ακρόπολης την πρώτη ελιά. Χαρίζοντας στους Αθηναίους αυτό το σημαντικό για τη ζωή τους φυτό, κέρδισε τον Ποσειδώνα κι έγινε αυτή προστάτιδα της πόλης τους. Κι άλλη ιστορία από τη μυθολογία είναι αυτή του Αρισταίου, γιου του Απόλλωνα και της Κυρήνης, που οι Νύμφες τού έμαθαν να καλλιεργεί και να μπολιάζει τις αγριελιές, και από τον καρπό τους να βγάζει το άγνωστο μέχρι τότε ελαιόλαδο. Λένε ότι ανακάλυψε το ελαιοπιεστήριο και ότι ήταν ο θεός -προστάτης των ελαιοκαλλιεργητών.
Κ : Πράγματι, υπέροχες ιστορίες. Αυτή με τον Αρισταίο δεν την ήξερα.
Ε : Δε σου είπα όμως τη σημαντικότερη.
Κ : Ποια;
Ε : Λίγο πριν την προδοσία του από τον Ιούδα, ο Χριστός μας πήγε με τους μαθητές του να ξεκουραστεί στο όρος των Ελαιών. Εκεί προσευχήθηκε κι από την αγωνία του, τα δάκρυα κι ο ιδρώτας του πότισαν τη γη και τη ρίζα της ελιάς. Έτσι ο Χριστός, εμένα την ελιά, με ευλόγησε! Είμαι τιμημένη! Ακόμα και το λάδι μου είναι ευλογημένο! Αυτό καίνε στα καντήλια τους οι πιστοί και μ” αυτό αλείβουν τα παιδιά στη βάφτιση οι νονοί. Κ : Ελιά, πράγματι είσαι πολύ σημαντική! Κι απαραίτητη στη ζωή μας! Θέλεις να κάνεις μια ευχή για τα δέντρα;
Ε : Εύχομαι οι άνθρωποι να φροντίζουν όλα τα δέντρα και να προστατεύουν τα δάση. Να μην κόβουν περισσότερα δέντρα απ” όσα χρειάζονται, να κάνουν συχνά αναδάσωση και να είναι προσεκτικοί με τις πυρκαγιές και να τις αντιμετωπίζουν γρήγορα. Έτσι θα φροντίζουν και πολλά ζώα που ζουν κοντά στα δέντρα, αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό.
Κ : Για τους ανθρώπους, θες κάτι να ευχηθείς;
Ε : Να έχουν πάντα ειρήνη και αγάπη ο ένας για τον άλλον. Εύχομαι υγεία κι ευτυχία!
Κ : Σ” ευχαριστώ Ελίτσα μου. Και για τον χρόνο που ξόδεψες και για τις απαντήσεις που μου έδωσες.
Ε : Ποιον χρόνο; Χαρά μου που μίλησα μαζί σου Κωνσταντίνε.
Κ : Θα τα ξαναπούμε!
Ε : Θα σε περιμένω!
Κείμενο: Κωνσταντίνος Καραλιόλιος, Δ΄τάξη
Εικόνες: Φωτογραφίες από την συνέντευξη με την ελιά.
