Η μακριά γαϊδούρα (ομαδικό παιχνίδι)
Αφού τα παιδιά χωριστούν σε δύο ίσες ομάδες, αποφασίζουν ποια ομάδα τα φυλάει. Από την ομάδα που τα φυλάει, ένα παιδί, η «μάνα», αναλαμβάνει να στηρίζει την μακριά γαϊδούρα γι’ αυτό και ακουμπά με την πλάτη σταθερά σε ένα τοίχο. Τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας που τα φυλάει, το ένα πίσω από το άλλο, πιάνονται γερά μεταξύ τους και σκύβουν κρύβοντας το κεφάλι τους πλάι στα πόδια του μπροστινού για να μη χτυπήσουν.
Σχηματίζεται, έτσι, ένας «διάδρομος» από τις πλάτες των παιδιών. Πάνω εκεί πηδάνε και κάθονται, αφού πάρουν φόρα τα παιδιά της άλλης ομάδας, ένα προς ένα.
Αν από το βάρος ή τη φόρα κάπου σπάσει η μακριά γαϊδούρα, το παιχνίδι αρχίζει από την αρχή. Αν όμως ανέβει όλη η ομάδα, ο πρώτος που πήδηξε πάνω στη μακριά γαϊδούρα ορίζει κρυφά με τη μάνα έναν αριθμό.
Στη συνέχεια ορίζουν κάποιο από τα παιδιά της μακριάς γαϊδούρας να τον μαντέψει. Αν το παιδί μαντέψει σωστά τότε η ομάδα του κερδίζει και είναι η σειρά της άλλης ομάδας να φυλάξει. Αν όμως δεν μαντέψει σωστά η ίδια ομάδα ξανακάνει τη μακριά γαϊδούρα. Και η
«καβαλαρία» συνεχίζεται …
Εργασία: Μέτσιος Ραφαήλ
Πεντόβολα
Τα πεντόβολα είναι ένα παραδοσιακό παιχνίδι.
Παίζεται με δύο και περισσότερους παίκτες.
Πρέπει να έχουμε πέντε πέτρες ή βόλους. Το κάθε άτομο τοποθετεί στο έδαφος τους βόλους του. Στη συνέχεια ρίχνει στον αέρα ένα βόλο και παίρνει έναν άλλον από κάτω. Ταυτόχρονα όμως, πρέπει να μην πέσει κάτω ο βόλος που πέταξε το άτομο πριν. Το παιχνίδι τελειώνει αν καταφέρει και πιάσει όλους τους βόλους στα χέρια του.
Εργασία: Ζωή Περχανίδου
Αγαλματάκια ακούνητα
Επιλέγετε ένα παιδί όπου τα φυλάει στον τοίχο χωρίς να βλέπει και λέει την έκφραση Αγαλματάκια ακούνητα, αγέλαστα, αμίλητα…. μέρα ή νύχτα; Τα υπόλοιπα παιδιά όταν απαντάνε και λένε νύχτα σημαίνει ότι δεν είναι έτοιμα ακόμα, οπότε το παιδί που τα φυλάει περιμένει και ξαναρωτάει, όταν του απαντήσουν μέρα τότε ξεκινάει. Όσο το παιδί που τα φυλάει μιλάει τα υπόλοιπα παιδία κουνιούνται αλλά με το που γυρίσει από την μεριά τους τότε δεν θα πρέπει να κουνηθούν αλλά ούτε να γελάσουν. Όποιο παιδί καταφέρει να μείνει μέχρι το τέλος χωρίς να γελάσει ή να κουνηθεί είναι ο ΝΙΚΗΤΗΣ.
Ηλικία :5+
Εκτιμώμενος χρόνος :20 ‘ – 40 ‘
Σκοπός :φαντασία, διασκέδαση, ισορροπία
Αριθμός ατόμων :3 +
ΠΗΓΗ:
https://sites.google.com/site/pixnidi/paichnidia-tes-aules/agalmatakia-akounita
Εργασία: Χρυσοβαλάντης Αρμουτσής
Η ΤΥΦΛΟΜΥΓΑ
Για να αρχίσει η τυφλόμυγα επιλέγεται με κλήρο ένας παίκτης που θα του δέσουν μάτια με το πανί για να μην βλέπει.
Τα υπόλοιπα παιδιά τρέχουν και τον πειράζουν.
Το παιδί με τα δεμένα μάτια όποιον πιάνει πρέπει να πει το όνομά του.
Το παιδί που βρήκε το όνομά του άλλου παιδιού που έπιασε του δένει τα μάτια με το πανί.
Εργασία: Λουκάς Βογιατζής
Γύρω γύρω όλοι
Το «Γύρω γύρω όλοι» είναι ένα παλιό ομαδικό παιχνίδι για μικρά παιδιά. Αγόρια και κορίτσια πιάνονται από τα χέρια και κάνουν έναν κύκλο. Στη μέση του κύκλου στέκεται ένα παιδί που κάνει τον «Μανώλη». Τα παιδιά που κάνουν κύκλο γυρίζουν γύρω γύρω χοροπηδώντας και τραγουδούν:
«Γύρω γύρω όλοι
στη μέση ο Μανώλης
χέρια πόδια στη γραμμή
κι όλοι κάθονται στη γη
κι ο Μανώλης στο σκαμνί!».
Κάθε φορά που τελειώνει το τραγούδι όλοι κάθονται κάτω και γελούν και ξαναρχίζουν το παιχνίδι από την αρχή.
Πολλά παιδιά παίζουν αυτό το παιχνίδι με πραγματικό σκαμνί. Ο «Μανώλης» έχει πίσω του ένα σκαμνί, που πρέπει όταν τελειώσει το τραγούδι να καθίσει σ’ αυτό, για να παραμείνει να είναι ο «Μανώλης». Αν το παιδί που είναι πίσω από τον «Μανώλη» τραβήξει το σκαμνί κι ο «Μανώλης» πέσει, τότε το παιδί αυτό γίνεται «Μανώλης» και το παιχνίδι συνεχίζεται με τον ίδιο τρόπο.
Πηγές: oidikesmoustigmes.gr , kosvoice.gr
Εργασία: Κωνσταντίνος Καραλιόλιος
Το μαντηλάκι
Παίζεται από αγοράκια και κοριτσάκια ηλικίας 5-10 ετών. Είναι κυκλικό κυνηγητό και λέγεται «Αλάτι χοντρό». Τα παιδιά σχηματίζουν κύκλο και κάθονται στα γόνατα με το πρόσωπο γυρισμένο προς το εσωτερικό του κύκλου. Ένα παιδί, που βγαίνει με λάχνισμα (κλήρο), κρατάει ένα μαντιλάκια στο χέρι του και κάνει απ’ έξω το γύρο του κύκλου, τραγουδώντας :
Αλάτι χοντρό, αλάτι ψηλό, έχασα τη μάνα μου και πάω να τη βρω! Παπούτσια δε μου πήρε να πάω στο χορό!
Καθώς η μάνα τραγουδάει και τρέχει γύρο από τον κύκλο, πετάει το μαντίλι πίσω ένα παιδί και συνεχίζει μέχρι να καταλάβουν τα υπόλοιπα ότι δεν το κρατάει πια. Τότε όλα τα παιδιά ψάχνουν με τα χέρια πίσω τους να δουν μήπως έχουν το μαντήλι. Το παιδί που έχει το μαντήλι, κυνηγάει τη μάνα. Αν τη πιάσει ξανά κάθεται στη θέση του μαζί με τα άλλα παιδιά και η μάνα συνεχίζει ως μάνα μέχρι να κάτσει στη θέση αυτού που σηκώθηκε. Τότε το παιδί που έχασε τη θέση του γίνεται η μάνα και το παιχνίδι αρχίζει από την αρχή.
Εργασία: Γιάννης Γλυκός
Η ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ
Η κολοκυθιά είναι ένα παραδοσιακό, ομαδικό παιχνίδι. Παίζεται από πολλά άτομα που κάθονται κυκλικά. Ένα παιδί κάνει τη μάνα και τ’ άλλα παίρνουν αριθμούς: 1, 2, 3 κ.λπ. Αρχίζει η μάνα, και το παιδί που θ’ ακούσει τον αριθμό του πρέπει ν’ απαντήσει αμέσως, αλλιώς καίγεται, οπότε ή βγαίνει από το παιχνίδι ή τιμωρείται να κάνει ό,τι το προστάξει η παρέα (τον γάιδαρο, τον σκύλο, τον κόκορα, κ.λπ.). Ο διάλογος, όπως είπαμε, αρχίζει με τη μάνα, συνεχίζεται όμως από τα διάφορα παιδιά που ακούνε τους αριθμούς τους:
Μάνα: Έχω μια κολοκυθιά που κάνει 7 κολοκύθια.
Παιδί 7: Και γιατί να κάνει 7;
Μάνα: Αμ, πόσα θες να κάνει;
Παιδί 7: Να κάνει 3.
Παιδί 3: Και γιατί να κάνει 3;
Παιδί 7: Αμ, πόσα θες να κάνει;
Παιδί 3: Να κάνει 10 (ή όποιον άλλον αριθμό, ή «να κάνει και η μάνα»).
Το παιχνίδι αυτό έχει σκοπό να αναπτύξει την ετοιμότητα και την προσοχή.
Ηλικίες : 6+
Συχνά ακούμε τη φράση : Μα καλά, την κολοκυθιά θα παίξουμε ; Αυτό το λέμε όταν
κάποιοι διαφωνούν και ρίχνει ο ένας στον άλλο την ευθύνη.
ΠΗΓΕΣ: Oneirovates.com, 12dim-volou.mag.sch.gr, ellas2.wordpress.com
Εργασία: Κατσαούνη Αναστασία
Μπιζζζ
Το μπιζ ήταν ένα παιχνίδι που λόγω της φύσης του παιζόταν αποκλειστικά μεταξύ αγοριών.
Άνηκε στην κατηγορία «υπόλοιποι εναντίον ενός».
Αρχικά με κάποιο τρόπο επιλεγόταν η μάνα, ο φουκαράς δηλαδή που τα φύλαγε. Έπαιρνε την αμυντική στάση του μπιζ και περίμενε να τον χτυπήσουν. Τότε κάποιος από τους υπόλοιπους παίκτες κτύπαγε με όση δύναμη είχε στην παλάμη του εναντίον της πλάτης της μάνας και όλοι οι παίκτες (εκτός της μάνας φυσικά) φώναζαν «ΜΠΙΖ»!
Ο μόνος τρόπος για τη μάνα να απαλλαγεί από το μαρτύριο, ήταν να μαντέψει ποιος την χτύπησε, πράγμα δύσκολο. Όσο πιο μεγάλος ήταν ο αριθμός των παικτών τόσο πιο μικρές πιθανότητες είχε να το εντοπίσει.
Εργασία: Χρήστος Τσακίρης
Αμπάριζα
Στην αμπάριζα έχουμε δύο αντίπαλες ομάδες. Η κάθε ομάδα βάζει έναν φύλακα σε μια κολόνα. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να πας στην κολόνα της αντίπαλης ομάδας και να πεις «Αμπάριζα». Η ομάδα που θα χτυπήσει την κολόνα της αντίπαλης ομάδας τις περισσότερες φορές, κερδίζει!
Εργασία: Σεβαστή Κουρουτζίδου
Το κουτσό
Είναι ένα παραδοσιακό παιχνίδι το οποίο παίζεται με 2 και ίσως με περισσότερα άτομα.
Για να παίξεις αυτό το παιχνίδι πρέπει να σχεδιάσεις 3 ή 4 κουτάκια κάτω στο έδαφος με μια κιμωλία. Μετά σε μια πέτρα σχηματίζουμε αριθμούς και τη ρίχνουμε στα κουτάκια με τους αριθμούς.
Στη συνέχεια ρίχνουμε την πέτρα μες στα κουτάκια και ανάλογα με τα νούμερα, προχωράμε τόσα κουτάκια. Αν κουραστείς και ακουμπήσεις στην γραμμή, παίζει ο επόμενος παίκτης!
Αυτό είναι το κουτσό.
Εργασία: Καλλιόπη Γιαμπουράνη
Βόλοι
Οι βόλοι είναι μικρές μπίλιες που είναι φτιαγμένες είτε από πηλό που τις ψήνουν είτε από γυαλί που είναι και οι πιο καλές.
Τα παιδιά βάζουν σε μια σειρά ο κάθε ένας τη μπίλια του σε μια γραμμή. Μετά προσπαθούσαν να παρασύρουν τις μπίλιες από τη γραμμή, πετώντας την κάθε μπίλια που είχε ο καθένας από κάποια προκαθορισμένη απόσταση. Όποιος κατάφερνε να παρασύρει κάποια μπίλια και να την περάσει από τη γραμμή, την έπαιρνε. Και το παιχνίδι συνεχιζόταν.
Εργασία: Μερσάντα Μερκάι
Ένα δύο τρία στοπ
Το παραδοσιακό παιχνίδι ένα δύο τρία στοπ παίζετε με πολλά παιδιά. Ένα από αυτά φυλάει σε ένα δέντρο λέγοντας ένα, δύο, τρία, στοπ ενώ τα υπόλοιπα παιδιά πρέπει να μένουν ακίνητα, όταν αυτός που φυλάει γυρίζει προς το μέρος τους. Όποιος παιδί κουνηθεί, χάνει. Νικητής του παιχνιδιού είναι ο πρώτος που θα καταφέρει να ακουμπήσει πρώτος την πλάτη αυτού που φυλάει.
Εργασία: Ιωάννα Κύργια
Σπασμένο τηλέφωνο
Το σπασμένο τηλέφωνο είναι ένα παραδοσιακό παιχνίδι που το έπαιζαν οι παππούδες μας, οι γιαγιάδες μας και οι γονείς μας.
Πώς παίζετε;
Παίζετε με τέσσερα παιδιά και πάνω. Τα παιδιά κάνουν μία σειρά, το ένα δίπλα στο άλλο. Το πρώτο παιδί σκέφτεται μία λέξη. Μετά λέει αυτή τη λέξη ψιθυριστά στο αυτί του δεύτερου παιδιού και μόνο μία φορά. Το δεύτερο παιδί επαναλαμβάνει τη λέξη που άκουσε στο τρίτο παιδί μόνο μία φορά. Αυτό συνεχίζεται ξανά και ξανά. Αν κάποιο παιδί δεν ακούσει σωστά τη λέξη και την επαναλάβει λάθος τότε και τα επόμενα παιδιά θα την επαναλάβουν λάθος. Το τελευταίο παιδί λέει τη λέξη δυνατά και τη συγκρίνουν με αυτή που είπε το πρώτο παιδί.
Εργασία: Αθανασία Βασιλειάδου
Απ΄ τα παιχνίδια τα παλιά ………Τζαμί
Ένα ωραίο ομαδικό παιχνίδι που έπαιζαν όλα τα παιδιά λίγο πιο παλιά στους δρόμους και στις αλάνες ήταν το «Τζαμί».
Όλα τα παιδιά έτρεχαν στη γειτονιά και έψαχναν για μεγαλούτσικες πέτρες, κεραμίδια ή βότσαλα. Με αυτά που έβρισκαν έστηναν ένα πυργάκι. Τοποθετούσαν τις πιο μεγάλες πέτρες στη βάση και ανεβαίνοντας έστηναν τις πιο μικρές σχηματίζοντας κάτι σαν πυραμίδα και προσπαθώντας να τα ισορροπήσουν. Συνήθως οι πέτρες ήταν 7 και εάν θέλανε να το κάνουν πιο δύσκολο το παιχνίδι έβαζαν και παραπάνω. Μετά χάραζαν ένα κύκλο γύρω από το «τζαμί», σαν στεφάνι και αυτό βοηθούσε για να μπορούν να έχουν στόχο οι παίκτες αργότερα. Κατόπιν μετρούσαν 15 με 20 βήματα από τον κύκλο και έβαζαν μια γραμμή για να είναι το σημείο που η πρώτη ομάδα θα στόχευε για να ρίξει το «τζαμί» με μία μπάλα και έτσι οι πέτρες σκορπούσαν στο δρόμο. Τέλος έμενε να χωριστούνε τα παιδιά σε δύο αντίπαλες ομάδες, όπου η μία έπαιρνε τη μπάλα και η άλλη μαζευόταν τριγύρω από το «τζαμί».
Όπως είπαμε, στόχος της μίας ομάδας ήταν ένας παίκτης να στοχεύσει και να ρίξει το πυργάκι από πέτρες με τη μπάλα όσο το δυνατόν γρηγορότερα και ολοκληρωτικά. Μερικές φορές τύχαινε να μη πέσει όλη η πυραμίδα και αυτό δεν ήταν καλό! Μόλις οι πέτρες έπεφταν τριγύρω, όλα τα παιδιά και από τις δύο ομάδες σκορπίζανε μακριά.
Στόχος της δεύτερης ομάδας να στήσει ξανά το πυργάκι από την αρχή σαν πυραμίδα. Να ισορροπήσει δηλαδή τις πέτρες.
Δεν ήταν όμως εύκολο, γιατί η ομάδα που είχε τη μπάλα, κυνηγούσε για να πιάσει τους αντίπαλους παίκτες και να τους κάψει, χτυπώντας τους με τη μπάλα, δηλαδή να τους βγάλει σε αχρηστία. Κάθε φορά λοιπόν που κάποιος πλησίαζε τον κύκλο, διακινδύνευε να βγει εκτός παιχνιδιού.
Το παιχνίδι αυτό απαιτούσε από τους παίκτες γρήγορο τρέξιμο, τόλμη να πλησιάσεις τον κύκλο στο «τζαμί» και παρατηρητικότητα για να το στήσεις σωστά και να ισορροπήσει.
Στο τέλος νικητής είτε η ομάδα που έστηνε το «τζαμί», είτε η ομάδα που είχε τη μπάλα και «αχρήστευε» τους παίκτες της άλλης ομάδας.
Τι λέτε, θα θέλατε να το παίξουμε ; Εμπρός ελάτε ……..!!!!
Εργασία: Γεωργιάδου Χριστίνα
