Δημιουργική γλωσσική αξιοποίηση μιας εικαστικής παρέμβασης

Με αφορμή την ολοκλήρωση του εικαστικού έργου του συναδέλφου του σχολείου μας, κ. Γιώργου Σαλπιγκίδη και με στόχο την παραγωγή του προφορικού λόγου μέσα από την καλλιέργεια της παρατήρησης και της αντίληψης, αποφασίσαμε με τους μαθητές μου στην Α τάξη Δημοτικού να αφιερώσουμε ένα δημοσίευμα για αυτό το γεγονός. Παρατηρήσαμε τις ζωγραφιές που επέλεξε να σχεδιάσει με τόση επιθυμία και θέρμη στους εξωτερικούς τοίχους της αίθουσάς μας και τα παιδιά εξέφρασαν σε μια εκτενή συζήτηση τα συναισθήματά τους για αυτές.

Όπως θα παρατηρήσετε και στο φωτογραφικό υλικό που ανεβάσαμε, ο συνάδελφος επέλεξε ένα εντυπωσιακά χαρούμενο θέμα να δημιουργήσει: από τη μια μεριά του τοίχου ένα φυσικό περιβάλλον που σφύζει από ζωντάνια και πολυχρωμία συνδυασμένο με την εικόνα μιας μεγαλούπολης – όπου ακριβώς μένουμε κι εμείς- και στην άλλη μεριά του τοίχου διάλεξε ένα παραμυθένιο θέμα από το τραγούδι «Επτά ποτάμια» στο cd του «Τεμπέλη Δράκου», πολύ αγαπημένο των παιδιών της τάξης μας. Πρόκειται για μια παιδική φιγούρα (ο κεντρικός ήρωας του video-clip) που κάνει ακροβατικές κινήσεις πάνω στα 7 ποτάμια που ενώθηκαν χρωματικά και δημιούργησαν το ουράνιο τόξο στον ουρανό, ένα πολύ αγαπημένο αντικείμενο ζωγραφικής στις εργασίες των εικαστικών για τα παιδιά.

Αρχικά τα παιδιά εστίασαν σε κάθε σκίτσο της τοιχογραφίας. Και ορίστε, λοιπόν, οι ευφάνταστες ιδέες των παιδιών και η οπτική τους για το πώς αισθάνθηκαν βλέποντας αυτές τις ζωγραφιές την πρώτη φορά που τις αντίκρισαν μπαίνοντας στην τάξη μας:

Τι σας έκανε εντύπωση στη ζωγραφιά στα δεξιά;

• «Μου άρεσαν πολύ ο ήλιος που βγαίνει πίσω από τα χιονισμένα βουνά και η θάλασσα που πλέει το καραβάκι.»    Σ. Π.
• «Επίσης είναι πολύ όμορφα και πολύχρωμα τα λουλούδια της ζωγραφιάς!»         Γ.Λ.
• « Εμένα μου άρεσαν πολύ τα μεγάλα σπίτια που μοιάζουν με ουρανοξύστες!»      Π.Δ.
• « Εγώ είδα ότι έχει κάτι κυκλάκια πάνω από τα λουλούδια που έχουν πολύ ωραία χρώματα!» (οι φυσαλίδες, η πρωινή υγρασία της χλωρίδας).                          Δ.Κ.

Αν σας έλεγαν ότι θα έχετε τη δυνατότητα να μεταμορφωθείτε σε ένα από τα  αντικείμενα της εικόνας, ποιο θα θέλατε να είστε; Γιατί;

• «Εγώ θα ήθελα να είμαι το καραβάκι για να ταξιδεύω! Αγαπώ πολύ τη θάλασσα!» Ι.Μ.
• «Εγώ ο Ήλιος, να βγαίνω κάθε πρωί να ζεσταίνω τον κόσμο!»         Κ. Κ.
• «Εγώ θα ήθελα να ήμουν κάποιο λουλούδι, γιατί μυρίζουν πολύ ωραία!»     Β. Λ.
• «Εγώ φυσαλίδα για να πετάω στον αέρα!»       Π. Β.
• «Πεταλούδα θα ήμουν σίγουρα! Με πολλά χρώματα και βούλες!»       Ι. Α.

Στη ζωγραφιά στα αριστερά σας τι ξεχωρίσατε και γιατί;

• «Το ουράνιο τόξο που είναι τόσο μεγάλο και πολύχρωμο! Είναι από το τραγούδι του τεμπέλη δράκου ‘’ Τα επτά ποτάμια’’!»   Α. Κ.
• «Εμένα μου άρεσε η μεγάλη κόκκινη καρδιά! Το κόκκινο είναι το αγαπημένο μου χρώμα και μου αρέσει να ζωγραφίζω καρδιές, γιατί είναι ζωή και έτσι δείχνουμε την αγάπη μας στους άλλους! »    Α. Τ.
• «Το παιδάκι που είναι ακροβάτης και χορεύει με ισορροπία πάνω στο ουράνιο τόξο με την ομπρέλα του με τις κόκκινες βούλες! Φαίνεται πολύ χαρούμενο! »    Α. Ν.

Παρατήρησα ότι στη ζωγραφιά στα αριστερά έχει δυο χαριτωμένα μικρά σπιτάκια. Εσύ σε ποιο θα ήθελες να μένεις; Σε εκείνο της πόλης στη διπλανή ζωγραφιά ή σε κάποιο από αυτά τα εδώ;

• «Στην πολυκατοικία, γιατί θέλω να έχει κόσμο γύρω μου! »    Π. Δ.
• «Εγώ επιλέγω το σπιτάκι στο χωριό, γιατί θα είχα έτσι πολλά ζωάκια! »    Α. Τ.

Με αυτές τις απαντήσεις, τα παιδιά μού έδειξαν τον ενθουσιασμό και τον εντυπωσιασμό τους για τις ζωγραφιές των εξωτερικών τοίχων της τάξης μας. Με πιο χαρούμενη διάθεση, λοιπόν, ξεκινάει η μέρα μας στο σχολείο, βλέποντας το έντονο πράσινο χρώμα της φύσης και τη ζωηρή πολυχρωμία που τραβάει τόσο ευχάριστα τα βλέμματα των μικρών παιδιών και τους ανεβάζει τη διάθεση!

Ευχαριστούμε πολύ κ. Γιώργο!!!

Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α” τάξης του 18ου Δημοτικού Σχολείου Ευόσμου!