Χωρίς οικογένεια……..
ένα βιβλίο, που διάβασα μέσα στην καραντίνα και ένα που έτυχε να το ζήσω το καλοκαίρι στο χωριό μου.
Ήταν μία από τις μέρες που είχε καύσωνα, όταν είδα ένα νεογέννητο γατάκι να λιώνει μέσα σε ένα πιθάρι. Παρατήρησα ότι καμιά γάτα δεν το πλησίαζε για μέρες, μόνο νιαούριζε και ζητούσε βοήθεια.
Αποφάσισα να το βοηθήσω και έτσι το υιοθέτησα! Ήταν σε άθλια κατάσταση! Ήταν πολύ βρώμικο και δυστυχώς ήταν νηστικό και αδύναμο. Ήταν τόσο μικρό που δεν μπορούσε να βρει μόνο του φαΐ και για να φάει έπρεπε κάποιος να το ταΐσει.
Μα πώς κάποιος μπορεί να ταΐσει ένα νεογέννητο γατάκι? Τότε η αδερφή μου σκέφτηκε να το ταΐσουμε με ένα μπιμπερό.
Από εκείνη την ημέρα έγινα ο φύλακας-άγγελος του. Το τάιζα τρεις φορές την ημέρα. Κρεμόταν πάνω στο μπιμπερό και ρουφούσε το γάλα μέχρι που κοιλίτσα της(ήταν κοριτσάκι) γινόταν ένα μικρό μπαλονάκι, που μερικές φορές νόμιζα, ότι θα σκάσει.
Μέρα με τη μέρα, μεγάλωνε αλλά ακόμα ήταν πολύ αδύνατη. Έμοιαζε με γάτα της αρχαίας Αιγύπτου γι΄ αυτό και την ονόμασα Κλεοπάτρα!!!
Ένα απόγευμα, μία γάτα ανέβηκε στην αυλή μας μαζί με τα τρία της γατάκια, πρέπει να ήταν στην ηλικία της Κλεοπάτρας. Τότε η μαμά μου είπε ότι ίσως ήταν η ευκαιρία της Κλεοπάτρας να βρει μία καινούργια οικογένεια.
Την αφήσαμε κοντά τους και περιμέναμε να δούμε αν θα τη δεχτούν. Μετά από αρκετή ώρα, διστακτικά πλησίασε, χώθηκε μαζί με τα άλλα γατάκια και άρχισε να θηλάζει. Η γάτα τραβήχτηκε λίγο, την μύρισε και άρχισε να την γλύφει.
Αυτό ήταν!. Η Κλεοπάτρα έγινε μέλος της οικογένειας!
Η Κλεοπάτρα μου πλέον ήταν με οικογένεια!
Ακόμα όλοι μαζί βρίσκονται στο σπίτι μας και τα ταΐζει ο παππούς μου. Κάθε σαββατοκύριακο την βλέπω και αυτή τρέχει να με υποδεχτεί κάθε φόρα που κατεβαίνω από το αυτοκίνητο. Μπερδεύτε στα πόδια μου χαρούμενη που με βλέπει.
Εδώ θα ήθελα να αναφέρω ότι η 4η Οκτωβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Ζώων, επειδή συμπίπτει με τον εορτασμό της μνήμης του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, που έχει αναγορευτεί από την Καθολική Εκκλησία ως προστάτης των ζώων και του περιβάλλοντος.
Κάθε ζωάκι δικαιούται την φροντίδα μας, την αγάπη μας, τον σεβασμό μας. Μας περιμένουν, δεν μας μαλώνουν, παίζουν μαζί μας, μας αγαπούν. Είναι τα αδερφάκια μας, είναι δίπλα μας στις χαρές και στις στεναχώριες μας.
Ας κάνουμε ότι μπορούμε για να τα προστατέψουμε άλλωστε είναι οι καλύτεροι μας φίλοι!
Παπαγεωργίου Ιωάννης, Ε2
