Κοιμόμουν και ακούω ένα πολύ ωραίο τραγούδι που μου κελαηδούσε  ένα πουλάκι: «Ξύπνα, βασίλισσά μου, μην χάνεις την ευκαιρία σου,  ξύπνα, άνοιξε τα όμορφα μάτια σου, που το χρώμα τους μοιάζει  στον ουρανό, τη θάλασσα, τον ήλιο και τη φύση! Που όποιος τα κοιτά μαζί τους ταξιδεύει.»

Ανοίγω τα ματιά μου και το τραγούδι συνεχίζεται, σκέφτομαι «δεν είναι όνειρο». Βγαίνω στο παράθυρο να δω αυτό το πουλάκι που μου τραγουδάει.

Τι να δω… ένα Αηδόνι !!  Να κάθεται πάνω στο πεντάγραμμο στύλο της ΔΕΗ και οι Νότες άλλες να πέφτουν κάτω και άλλες πάνω στον πεντάγραμμο στύλο. Μια οπτασία! Σκέφτομαι δυνατά: «πόσο τυχερή είμαι, όλο αυτό για μένα!»

- Δεν θέλεις να με ακούσεις, με ρωτά, για σένα τραγουδώ !

-Του απαντώ ντροπαλά,  να ακολουθήσω  δεν ξέρω αν μπορώ.

-Έλα μαζί μου, απαντά!!!

Βγαίνω έξω δειλά δειλά, για να απολαύσω το Όνειρο που ζω, σκοντάφτω κάπου, σκύβω και τι να δω. Μια πέτρα. Την παίρνω και την παρατηρώ,  αρχίζει να μεταμορφώνεται, να παίρνει σχήμα στρογγυλό. «Θεέ μου»,  σκέφτομαι, «μοιάζει με το μηδενικό». Πάω πιο πέρα και συναντώ τη νότα ΝΤΟ, μου πέφτει από το χέρι μου  και γίνετε το ΦΑ,  ξάφνου αλλάζει  σε νούμερο, το Επτά. Τι είναι αυτό που ζω; Όντως ένα όνειρο.

Αρχίζουμε με το αηδόνι ένα συναρπαστικό παιχνίδι, να τρέχω να προλάβω κάθε νότα κάθε αριθμό που ασταμάτητα μου κελαηδά να μου  προσθέτει, εγώ  να μην προλαβαίνω να τις μαζέψω, άλλες να τις  αφαιρεί, να  τις κρύβει. «Πρέπει  να ψάξω να τις βρω», σκέφτομαι, τρέχω  να προλάβω. Τι συναρπαστικό παιχνίδι είναι αυτό, δεν το πιστεύω. Να ζωγραφίζει στον ουρανό τρίγωνα, παραλληλόγραμμα, να πετά, να κάνει κύκλους. «Τα έχω ΜΠΕΡΔΕΨΕΙ, θέλω να τα βάλω με την σειρά», του λέω. Μου σιγοκελαηδά «με την σειρά τα έχεις, μην αγχώνεσαι».

Σκέφτομαι πως όλο αυτό μου θυμίζει τα μαθηματικά στο σχολείο, που μου δίνουν νόημα στη ζωή μου, δεν θέλω  να χάσω την ευκαιρία να μάθω και εγώ να τραγουδώ και να ζωγραφίζω, όπως το Αηδόνι. Σίγουρα θα μάθω, αλλά δεν ξέρω πόσο θα του μοιάσω.

Λέω στο αηδόνι: «Μου έδωσες ένα μάθημα ζωής. Πόσο σε ευχαριστώ που ήρθες  και  μου κελάηδησες αυτό το εξαίσιο τραγούδι, είμαι πολύ τυχερή που σε έχω σήμερα  και με καθοδηγείς!»

Μου απαντά: «Αν δεν ήθελες εσύ, όποιο  σκοπό  και  να σου τραγουδούσα εγώ,  θα ακουγόταν άσχημα στα αυτιά σου. Είμαι  πολύ  περήφανος για σένα, που δεν τα παράτας και προσπαθείς να μάθεις όλες τις λεπτομέρειες από  αυτά που τραγουδάω!!!»

Γιάννα Λυκούργου, εκπαιδευόμενη α΄ κύκλου