στο μουσείο της Ακρόπολης

εξώφυλλο

Από πριν φτάσουμε εκεί, ήξερα. Η καρδιά μου είχε αρχίσει να τρέχει πιο γρήγορα. Ήξερα ότι εκεί θα βρισκόμουν με εκείνο το χαμένο όνειρο ενός παιδιού, τότε, πριν του το πάρουν και το πετάξουν μακριά, τόσο μακριά που δεν θα κατάφερνε να το ξαναδεί ποτέ άλλοτε.

Καθώς προχωρούσα με την υπόλοιπη ομάδα, διαπίστωνα όλο και πιο πολύ, πως ό,τι έβλεπα η καρδιά μου τα γνώριζε, μου το επιβεβαίωνε συνεχώς, αλλά η μνήμη μου με πρόδιδε, όλες οι πληροφορίες είχαν χαθεί μέσα στο χρόνο, στο χρόνο εκείνο που φτάνει πίσω, σε ένα εντεκάχρονο κοριτσάκι, εκεί που σταματάνε όλα, εκεί που αρχίζει το κενό. Μα πώς μπόρεσα να ξεχάσω;  Ίσως η ίδια η μνήμη φρόντισε να τις εξαφανίσει, ίσως για να προστατευτεί.

Θέλω να υποκλιθώ, θέλω να κλάψω από περηφάνια, θέλω να βγει ο κόσμος, να κλείσουν οι πόρτες και να μείνω για λίγο εκεί! Μόνη μου με αυτές τις μεγαλειώδεις φωτόλουστες μορφές και κάθε μορφή θα ένιωθα σαν να ζωντάνευε και να με άγγιζε, σαν να ήθελαν να μου πουν τις ιστορίες τους και εγώ πρόθυμη να καθίσω εκεί κοντά και να ακούσω.

Κάποια θα μου έλεγαν για τα χρόνια της δόξας τους, για τους ανθρώπους που έβλεπαν γονατιστοί να ικετεύουν, να παρακαλούν, να δοξάζουν, να κλαίνε, να χαίρονται. Άλλα θα μου έλεγαν για τους αιώνες που πέρασαν θαμμένα, ξεχνώντας ανατολές και δύσες, ξεχνώντας πώς είναι το φύσημα του ανέμου, ζώντας μόνο από την ανάσα της γης, της Ελληνικής γης, αυτής που τα γέννησε και τα κράτησε στην αγκαλιά της για τόσες χιλιάδες χρόνια.

Ιωάννα Κλάδη, εκπαιδευόμενη β” κύκλου

* φωτογραφίες των εκπαιδευομένων του ΣΔΕ

2 σχόλια στο στο μουσείο της Ακρόπολης

  1. Ο/Η Γίωργος Στεφάνου λέει:

    καλημέρα σας από το ΣΔΕ Σύρου,
    συγχαρητήρια για την ηλεκτρονική εφημερίδα σας.
    αν μας επιτρέπετε θα θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε το άρθρο σας για το Μουσείο της Ακρόπολης στο blog του ΣΔΕ Σύρου, αναφέροντας φυσικά την πηγή, γιατί εκφράζει και τα δικά μας συναισθήματα.

Σχολιάστε

Top