Νέα από τα θρανία

Τα τελευταία χρόνια η χώρα μας βιώνει διαρκείς αλλαγές σε όλους τους τομείς και περισσότερο σε αυτόν της εκπαίδευσης. Είναι γεγονός πως με την παρουσία νέας κυβέρνησης, κάθε λίγο και λιγάκι, ο τομέας της παιδείας δέχεται επανειλημμένα τροποποιήσεις σε διάφορα επίπεδα.  Από την διεξαγωγή των εξετάσεων με τη λειτουργία της Τράπεζας Θεμάτων μέχρι και την κατάργηση του θεσμού ένα χρόνο αργότερα περάσαμε στις διάφορες μεταρρυθμίσεις, όσον αφορά στη διεξαγωγή των Πανελληνίων εξετάσεων. Ποιος ξέρει άραγε πού αλλού θα φτάσουμε;

Δεν είναι δυνατόν στα μέσα Φλεβάρη να γίνονται ακόμα συζητήσεις σχετικά με τον τρόπο που θα διεξαχθούν οι τελικές κατατακτήριες εξετάσεις των μαθητών της Γ’ Λυκείου στην τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Βρισκόμενοι οι μαθητές σε μία ήδη αγχώδη κατάσταση, η ανησυχία για τις πιθανές αλλαγές που μπορεί να προκύψουν λίγο πριν τις εξετάσεις, τους προσδίδει ακόμη μεγαλύτερες πιέσεις, θέτοντάς τους σε μία χαοτική κατάσταση. Βέβαια, η ταραχώδης πολιτική κατάσταση της χώρας μας αδυνατεί να προσφέρει κάποιου είδους σταθερότητα και ισορροπία ακόμα και στους μαθητές της.

Εξίσου λογική θα φαινόταν η άποψη πως πέρα από τις συνεχείς αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, η παιδεία πια κλονίζεται ακόμη βαθύτερα φτάνοντας σε σημείο να παρεκκλίνει από τον πραγματικό της ρόλο. Η παιδεία θα έπρεπε να θέτει τα θεμέλια ενός πετυχημένου και ολοκληρωμένου ανθρώπου με σφαιρικές γνώσεις, παραμένοντας πιστή στον ανθρωπιστικό της χαρακτήρα. Παρόλα αυτά, σήμερα καταλήγει να υπηρετεί τα συμφέροντα της εκάστοτε κυβέρνησης, με απώτερο σκοπό τη δημιουργία ενός ατόμου ικανού να αναλάβει και να ασκήσει αποτελεσματικά κάποιο επάγγελμα, δίχως να ασχοληθεί περαιτέρω με την πολύπλευρη ανάπτυξη του μαθητή, όπως κανονικά θα έπρεπε.

Είναι κρίμα, στη χώρα που τέθηκαν οι βάσεις για να στηριχτεί ο θεσμός της παιδείας, να παραποιείται ο ηθικοπλαστικός χαρακτήρας αυτής. Λοξοδρομώντας από τους πραγματικούς της στόχους και αλλάζοντας ανάλογα με τις ανάγκες της σύγχρονης Ελλάδας, οι μαθητές δεν εμβαθύνουν τις ανθρωπιστικές αξίες που έτεινε να πρεσβεύει αυτός ο φορέας, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται τελικά, πολλές φορές, άβουλοι πολίτες, χωρίς αυτοί να εφοδιάζονται με τις απαραίτητες αξίες και ικανότητες, ώστε να αντεπεξέλθουν στον σύγχρονο αυξημένο επαγγελματικό ανταγωνισμό της εποχής μας.

Συνοψίζοντας, θεωρώ πως είναι «χρέος» όλων μας να συνεχίσουμε αυτό που οι πρόγονοί μας έχτισαν με κόπο και μας το χάρισαν απλόχερα. Είναι «χρέος» μας να επαναφέρουμε τον αληθινό χαρακτήρα της παιδείας εν ζωή. Έτσι, θα μπορέσουν πραγματικά οι νέοι να εξοπλιστούν με τις καλύτερες δυνατές σφαιρικές γνώσεις, καλλιεργώντας σωστά το πνεύμα τους και σχηματίζοντας μια ολοκληρωμένη και δυναμική προσωπικότητα. Έτσι, θα καταφέρουμε όλοι εμείς οι μαθητές να ενταχθούμε πλήρως εφοδιασμένοι στην κοινωνία των «μεγάλων» και, μέσα από την προσπάθειά μας, να πετύχουμε!

Λουίζα Μιχαηλάκη