Νέα από τα θρανία

Τα παιδιά είναι ευαίσθητα… γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε την συμπεριφορά μας απέναντι σε αυτά, όχι μόνο οι μεγάλοι αλλά και τα άλλα παιδιά. Περισσότερο πρέπει να προσέχουμε τη συμπεριφορά μας απέναντι σε κάποιο παιδί το οποίο είναι μόνο του ή είναι διαφορετικό από τα άλλα.

Ο σχολικός εκφοβισμός εκδηλώνεται σε ηλικίες από 7 έως 18 ετών, όταν τα παιδιά πάνε σχολείο, και αρχίζει να γίνεται πιο έντονος, όταν οι νέοι φοιτούν στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση (Γυμνάσιο, Λύκειο). Εκεί είναι πιο δύσκολα τα πράγματα για τους μαθητές, γιατί ο εκφοβισμός μπορεί να εκδηλωθεί μετά από καιρό και με διάφορους τρόπους, π.χ. λεκτικώς, σωματικώς, ψυχολογικώς ή ρατσιστικώς.

Τα παιδιά όταν δέχονται μια τέτοια κατάσταση, φοβούνται τα πάντα· φοβούνται να μιλήσουν ακόμα και στους καθηγητές, αλλά και στους γονείς τους για αυτό το θέμα. Ακόμη και στα μαθήματα διστάζουν να απαντήσουν σε κάποια άσκηση ή να συμμετέχουν ενεργά, με αποτέλεσμα να κλείνονται στον εαυτό τους, να μην έχουν όρεξη για τίποτα και η ψυχολογία τους να είναι πολύ χάλια.

Η ψυχολογία, όμως, στα παιδιά πρέπει να είναι καλή και όχι κακή, διότι από την ψυχολογία εξαρτώνται όλα…η προόδος στο σχολείο, η συμπεριφορά, ο τρόπος σκέψης. Μέσα από κάθε είδους εκφοβισμό τα παιδιά αποκτούν ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία συχνά δεν μπορούν να τα αντιμετωπίσουν εύκολα, με αποτέλεσμα ή αυτά να τους ακολουθούν για μια ζωή ή να έχουν τάσεις αυτοκαταστροφής.

Συνήθως τη βίαιη συμπεριφορά τα παιδιά την αποκτούν από το σπίτι, δηλαδή από τους γονείς. Γιατί αν το παιδί στο σπίτι δέχεται βία σε οποιαδήποτε μορφή, λογικό είναι ό,τι έχει μάθει μέσα στο σπίτι, να το χρησιμοποιεί έξω στον κόσμο (στα άλλα παιδιά)… και κάπως έτσι καταλαβαίνουμε από πού επηρεάζεται ένα παιδί ως προς τη συμπεριφορά του και τι κακό μπορεί να προκαλέσει στους άλλους.

Σ.Τ.