Νέα από τα θρανία

Η «αλήθεια» είναι μια λέξη δύσκολη. Αν ρωτήσεις τυχαία κάποιον άνθρωπο από πού ξέρει την λέξη αυτή, θα σου απαντήσει, «από πάντα». Βέβαια, αν ρωτήσεις κάποιον φιλόλογο, θα σου απαντήσει σίγουρα πως η λέξη «αλήθεια» προέρχεται από το α- στερητικό και τη λέξη λήθη, πράγμα που σημαίνει «δεν ξεχνώ» (α+λήθη).

Από την άλλη, έχουμε την λέξη «ψέματα» που την χρησιμοποιούμε ως αντώνυμη της «αλήθειας». Για το «ψέμα» δεν υπάρχει ετυμολογία. Αν ψάξουμε σε λεξικό η ερμηνεία της λέξης είναι «η συνειδητή απόκρυψη ή παραποίηση της αλήθειας». Όμως είπαμε ότι η «αλήθεια» σημαίνει «δεν ξεχνώ»… άρα το αντίθετο της θα έπρεπε να είναι το «ξεχνώ»;

Επομένως η ερμηνεία του «ψέματος» θα έπρεπε να είναι, «να ξεχνάς συνειδητά ή να προσποίησε πως δεν θυμάσαι».

Εμείς οι άνθρωποι λέμε πολύ συχνά ψέματα κατά την διάρκεια της ζωής μας. Είμαστε κακοί άνθρωποι ή απλώς δεν θέλουμε να θυμόμαστε; Καμιά φορά οι αναμνήσεις πονάνε. Προσπαθούμε να τις διαγράψουμε από το μυαλό μας, να τις ξεχάσουμε. Έτσι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να πιστέψουμε στην ιδέα ότι τις έχουμε ξεχάσει, «να ξεχάσουμε συνειδητά». Με αυτόν τον τρόπο δεν θα θυμόμαστε τον πόνο.

Για αυτό, μήπως θα έπρεπε να συγχωρούμε κάποια ψέματα και να μην είμαστε τόσο σκληροί με τους ανθρώπους που ψεύδονται; Μήπως θα έπρεπε να αφήνουμε τους άλλους να μας πουν την δική τους ιστορία, και όχι την ιστορία του παρελθόντος τους; Πολλοί λένε ότι το ψέμα είναι κακό για την κοινωνία και πως δεν πρέπει να συγχωρείται. Αν όμως συγχωρώντας ένα ψέμα, συγχωρείς ταυτόχρονα όλο το παρελθόν κάποιου; Διαγράφεις τις αναμνήσεις που ο ίδιος δεν θα ήθελε να θυμάται; Έτσι του αφήνεις ελεύθερο χώρο για την αλήθεια… για όλα αυτά που θέλει να θυμάται, για όλα αυτά που δεν θα θέλει να ξεχάσει… (α+λήθη)

Τότε θα υπερίσχυε η αλήθεια στη ζωή του ανθρώπου; Ή θα συνέχιζε ο κόσμος να ζει στο ψέμα του, σε αυτό που δεν θα μπορούσε ποτέ να ξεχάσει και να συγχωρέσει;

Σ.Δ.