Γράφει ο Δημήτρης Παναηλίδης (Β5)
Για μερικούς η φωτογραφία είναι κάτι παραπάνω από καταγραφή αναμνήσεων σε έναν σκληρό δίσκο. Είναι έκφραση συναισθημάτων, αντιλήψεων και προβληματισμών. Σήμερα, οι κοινωνίες- γενικά και ειδικά για την πόλη μας, την Κατερίνη- είναι γεμάτες από φωτογράφους, έμπειρους και άπειρους, καταξιωμένους και ανερχόμενους. Η ύπαρξή τους δεν είναι απατηλή. Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Για να μάθεις για αυτούς αρκεί να τους μιλήσεις… ή να δεις το φωτογραφικό τους υλικό.
1η συνέντευξη
Συνάντησα αρχικά την καταξιωμένη φωτογράφο Στέλλα Τζιτζιλή. Τονίζω, δεν μου μίλησε αυτή, αλλά το καλλιτεχνικό της πνεύμα.
Παρά …4ο: Πείτε μας μερικά πράγματα για την καριέρα σας ως φωτογράφος.
Στέλλα Τζιτζιλή: Ασχολούμαι με την φωτογραφία ενεργά τα τελευταία δέκα χρόνια. Πάντα βέβαια υπήρχε το «μικρόβιο» μέσα μου. Την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή την απέκτησα σε ηλικία δέκα ετών. Τα τελευταία χρόνια παρακολούθησα σεμινάρια και workshops και συμμετείχα σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τα δύο τελευταία χρόνια έχω αναπτύξει το δικό μου φωτογραφικό στυλ που είναι η σκηνοθετημένη εννοιολογική φωτογραφία. Έχω κάνει δυο ατομικές εκθέσεις στην πόλη μας οι οποίες έχουν μεταφερθεί Θεσσαλονίκη και προσεχώς η τελευταία θα παρουσιαστεί στα Ιωάννινα.
Παρά …4ο: Πιστεύετε ότι στην σημερινή κοινωνία είναι αναγκαίο να παράγονται έργα που θίγουν σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα;
Στέλλα Τζιτζιλή:Το θεωρώ απαραίτητο. Μέσα από την τέχνη οποιασδήποτε μορφής μπορείς να μιλήσεις για τα κακώς κείμενα και να ταρακουνήσεις το κατεστημένο. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με άμεσο είτε με έμμεσο τρόπο, ο τρόπος είναι επιλογή του δημιουργού.
Παρά …4ο: Προτιμάτε να συνθέτεται ηθογραφικές ή συμβολικές φωτογραφίες;
Στέλλα Τζιτζιλή:Όπως ανέφερα και παραπάνω, οι φωτογραφίες μου είναι σκηνοθετημένες και εννοιολογικές. Εγώ σκηνοθετώ το θέμα μου και μέσω αυτού θέλω να δώσω την δική μου ερμηνεία αλλά και εκείνη που θα επιλέξει ο θεατής. Πολλές φορές έχουμε την ίδια αντίληψη. Κάποιες άλλες φορές υπάρχει μια διαφορετική οπτική ματιά στο θέμα αλλά πάντοτε υπάρχει προβληματισμός. Θα σκαλώσει το βλέμμα και ο νους και θα οδηγήσει σε σκέψη. Γιατί αυτός είναι και ο σκοπός μου. Ναι, θα έλεγα ότι οι φωτογραφίες μου είναι συμβολικές. Στην πρώτη μου φωτογραφική έκθεση με θέμα «Γυναίκα εστί» , μιλάω για την γυναίκα ως μητέρα σύζυγο, εργαζόμενη, αλλά και ως θύμα ενδοοικογενειακής βίας και για το πως κατάφερε ζητώντας βοήθεια να ξεφύγει από τη θέση του θύματος και να πορευτεί στην ζωή της με ελευθερία. Μέσα από την δεύτερη φωτογραφική μου έκθεση με θέμα «Κορεσμός» , μιλάω για όλα όσα μας ταλανίζουν: υπερκατανάλωση υλικών αγαθών, ψεύτικοι φίλοι, αδιαφορία για το περιβάλλον, υπερέκθεση στα κοινωνικά δίκτυα που κατακλύζουν την καθημερινότητά μας και μας οδηγούν σε μια νέα πραγματικότητα.
Παρά …4ο: Η φωτογραφία ως τέχνη έχει αλλάξει με τη έλευση των social media και της τεχνητής νοημοσύνης;
Στέλλα Τζιτζιλή: Η φωτογραφία ως τέχνη εξελίσσεται. Δεν υπάρχει ένα είδος φωτογραφίας μόνο. Για εμένα όλα τα είδη είναι αποδεκτά. Γιατί, πίσω τους υπάρχει ο άνθρωπος που θέλει να εκφραστεί και να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία, αν και όποτε τον διευκολύνει. Τα κινητά έχουν κάνει την φωτογραφία προσιτή σε μεγαλύτερο πλήθος ανθρώπων. Όσοι όμως πιάσουν στα χέρια τους μια φωτογραφική μηχανή μαγεύονται. Η δύναμή της είναι τεράστια και δεν πτοείται μπροστά στα κινητά και τις σέλφι. Δεν ξέρω βέβαια τι θα γίνει με την τεχνητή νοημοσύνη αλλά θέλω να είμαι αισιόδοξη, γιατί ο άνθρωπος πάντα βρίσκει τρόπους έκφρασης.
Παρά …4ο: Πιστεύεται ότι η πόλη μας έχει στραμμένο το ενδιαφέρον της στον καλλιτεχνικό τομέα;
Θεωρώ πως υπάρχει ένα ποσοστό ανθρώπων που ενδιαφέρεται για τον πολιτισμό και τις τέχνες. Είτε αυτό αφορά τους συγγραφείς, τους ζωγράφους, τους φωτογράφους. Θα ήθελα όμως να είναι μεγαλύτερο και να συμπεριλαμβάνει και τη νέα γενιά. Θα ήθελα η τέχνη να μπει στα σχολεία ενεργά. Να επισκέπτονται εκθέσεις τα σχολεία, να προωθούν την τέχνη. Αυτό δυστυχώς δεν το είδα να συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που παράγουν έργο. Οι αποδέκτες όμως δεν επαρκούν. Το αναφέρω με την ευχή να αλλάξει στο μέλλον. Γιατί η τέχνη ομορφαίνει την ζωή μας.
Ευχαριστούμε πολύ!
Δικιά μου η ευχαρίστηση!
2η συνέντευξη
Το ταλέντο σε αυτούς τους ανθρώπους πολλές φορές είναι έμφυτο. Για αυτό ακριβώς και οι φωτογραφίες τους μπορεί να ξεχειλίζουν από αυτό. Ανάλογη με την τέχνη της φωτογραφίας είναι και η τέχνη του κινηματογράφου. Τέτοια περίπτωση είναι η φιλόδοξη Μυρσίνη, την οποία συνάντησα. Είναι μαθήτρια β λυκείου και ζει στην Κατερίνη. Αγαπάει την τέχνη του κινηματογράφου, ενώ ασχολία της είναι η λήψη φωτογραφιών.
Παρά …4ο: Τι σε έκανε να αποκτήσεις ενδιαφέρον για την τέχνη του θεάματος; ποιοι καλλιτέχνες σε εμπνέουν περισσότερο;
Μυρσίνη: Από μικρή μου άρεσε να παρακολουθώ ταινίες και σειρές και μου άρεσε να παρατηρώ τις όψεις της πραγματικότητας και τις διαφορετικές οπτικές που προβάλει στους θεατές ο σκηνοθέτης. Ακριβώς εκεί για εμένα ξεκίνησαν όλα.
Παρά …4ο: Τι σκηνοθετικά στοιχεία σου αρέσουν σε μια παραγωγή;
Μυρσίνη: Εκτιμώ τις ταινίες που μέσα από την λιτότητα τους προβάλλουν άμεσα βαθιά νοήματα. Επιπλέον, μου αρέσει να μπορώ να παρατηρήσω την ψυχοσύνθεση των πρωταγωνιστών.
Παρά …4ο: Πιστεύεις ότι η πόλη μας δίνει ευκαιρίες στους νέους να ασχοληθούν με οποιοδήποτε είδους τέχνης;
Μυρσίνη: Είναι ευρύτερα γνωστό ότι ο καλλιτεχνικός πυρήνας της Ελλάδας βρίσκεται στην Αθήνα. Παρ’ όλα αυτά η πόλη μας έχει κάνει μερικά βήματα, καθώς έχουμε θεατρικές ομάδες, όπου οι νέοι μπορούν να έρθουν σε επαφή με το θέατρο, ενώ παράλληλα υπάρχει η λέσχη κινηματογράφου που προβάλλει ποιοτικές ταινίες. Σίγουρα στον τομέα αυτόν υπάρχουν στην πόλη μας ελλείψεις. Ωστόσο βλέπω μια έντονη προσπάθεια ανάπτυξης και κυρίως καλή θέληση.
Παρά …4ο: Θεωρείς ότι οι νέοι εκτιμούν την τέχνη;
Μυρσίνη: Πιστεύω πως πολλοί από αυτούς ναι. Δυστυχώς όμως πολλοί άλλοι προτιμούν την εμπορική τέχνη, δηλαδή εκείνη που σκοπός της δεν είναι η εκτόνωση της δημιουργικότητας, αλλά η εκπλήρωση συμφερόντων και οι οικονομικές απολαβές. Επειδή είναι, συνήθως, εύπεπτη και ακολουθεί τις τάσεις, τους προσελκύει.
Παρά …4ο: Σχεδιάζεις να σπουδάσεις κάτι σχετικό με το θέατρο ή τον κινηματογράφο; Πιστεύεις ότι υπάρχει μέλλον για έναν νέο κινηματογραφιστή στην Ελλάδα;
Θα ήθελα να σπουδάσω στην σχολή κινηματογράφου στην Θεσσαλονίκη. Ανυπομονώ να δω πως είναι τα πράγματα στο εσωτερικό αυτού του κόσμου κι όχι μόνο αυτά που γίνονται μπροστά από τις κάμερες. Θέλω πολύ να δω άμα θα μου οξυνθεί το ενδιαφέρον όσο και να ανακαλύψω καινούριες πτυχές του εαυτού μου, καθώς έχω ανάγκη να εκφραστώ μέσα από την τέχνη. Στην Ελλάδα θεωρώ πως έχουμε πολλές ελλείψεις. Παρ’ όλο που έχουμε ταλαντούχους σκηνοθέτες και ηθοποιούς, δεν έχουμε πολλά μέσα, εν αντιθέσει με το εξωτερικό. Ιδίως στην τηλεόραση διακρίνεται εύκολα η προχειρότητα των παραγωγών.
Παρά …4ο: Ευχαριστούμε πολύ!
Μυρσίνη: Χαρά μου!
Κάνοντας μια ανασκόπηση στα όσα είπαν οι δυο αυτές καλλιτέχνιδες, μπορούμε να καταλάβουμε ότι, όποια τέχνη και να ακολουθήσει κάποιος, ό,τι και να επιθυμεί να εκφράσει στα έργα του, όποιας ηλικίας κι αν είναι, κοινό τους χαρακτηριστικό θα είναι η έκφραση τους μέσω της τέχνης. Διότι δεν μιλάμε για συνήθεια αλλά για ανάγκη
