Το Προσφυγικό στην Ελλάδα

Τον τελευταίο καιρό η χώρα μας αντιμετωπίζει μια αληθινή πλημμυρίδα προσφύγων και παράνομων μεταναστών κυρίως από τις εμπόλεμες ζώνες της Συρίας και του Αφγανιστάν, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να μεταναστεύσουν στη Βόρεια Ευρώπη έχουν εγκλωβιστεί εδώ. Κάποιοι στέκονται αλληλέγγυοι προς αυτούς, ενώ κάποιοι άλλοι αντιδρούν και πολλές φορές μάλιστα βίαια, θεωρώντας ότι η παραμονή τους εδώ και η ενδεχόμενη παροχή πολιτικού ασύλου εκ μέρους της Ελληνικής Πολιτείας εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τον τόπο μας. Τι πιστεύετε εσείς;

refu_child1

Μέχρι πριν λίγο καιρό ήμασταν καθηλωμένοι μπροστά στην τηλεόραση παρακολουθώντας με ιδιαίτερη ανησυχία αλλά και αγωνία τις προσπάθειες της Κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τις καθημερινά αυξανόμενες προσφυγικές ροές, αλλά και τις σωστικές προσπάθειες των ανδρών του Λιμενικού Σώματος. Δεκάδες άντρες και γυναίκες με παιδιά στην αγκαλιά, συχνά μωρά ολίγων ημερών, στοιβαγμένοι σε σαπιοκάραβα προσπαθούσαν νυχθημερόν να διασχίσουν το Αιγαίο σε αναζήτηση μιας καλύτερης ελπίδας. Ξεφεύγοντας από τη φρίκη του πολέμου και της γενοκτονίας, έχοντας δώσει όλες τους τις οικονομίες στους Τούρκους δουλεμπόρους στο κυνήγι ενός ονειρεμένου Ευρωπαϊκού παραδείσου τους βλέπαμε να παλεύουν με τα μανιασμένα κύματα και συχνά να ναυαγούν κάτω από άθλιες καιρικές συνθήκες. Παιδικά κορμάκια ξεβράζονταν στις ακτές του Αιγαίου. Η φρίκη σε όλο της το μεγαλείο!

Για πολλούς ξύπνησαν μνήμες του 1922 από τη δική τους προσφυγιά, όταν προσπαθούσαν να φτάσουν στις ακτές των ελληνικών νησιών για να ξεφύγουν απ’ το τούρκικο μαχαίρι και τους Τσέτες. Πόσο συγκινητικές δεν ήταν οι τρεις Μυτιληνιές γιαγιάδες που τάιζαν με μπιμπερό ένα μωρό προσφυγόπουλο! Ο ανθρωπισμός σε όλο του το μεγαλείο!!!. Είναι οι πραγματικοί άνθρωποι της κλασικής αρχαιότητας και του  ποιητή Μένανδρου (Ὠς χαρίεν ἔστ΄ ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος ᾗ: Τι ωραίο πράγμα είναι ο άνθρωπος όταν είναι άνθρωπος). Πολλοί συγκινήθηκαν και τις πρότειναν για Νόμπελ Ειρήνης!!!

Πώς εμείς τα παιδιά λοιπόν θα μέναμε ασυγκίνητα μπροστά σε τέτοιο ανθρώπινο δράμα;  Άλλωστε πολλά απ’ αυτά ήταν συνομήλικα μας!  Άθλιοι καταυλισμοί χωρίς στοιχειώδεις κανόνες ασφάλειας και υγιεινής και σε πολλές περιπτώσεις διανυκτέρευση σε αντίσκηνα στην ύπαιθρο, μετά την πρωτάκουστη απόφαση των Ευρωπαίων εταίρων μας να κλείσουν τα σύνορά τους, ήταν η προσγείωση για τους πρόσφυγες στην άθλια πραγματικότητα. Εγκλωβισμός στην Ειδομένη, πισωγύρισμα στον Πειραιά, πρόχειρα στρατόπεδα έδωσαν τέλος στο ευρωπαϊκό όνειρο.

Η αναγκαστική παραμονή των προσφύγων και μεταναστών στη χώρα μας γέννησαν δυο κινήματα: τον εθελοντισμό αλλά και το ρατσισμό. Έτσι είδαμε συχνά φτωχούς ανθρώπους να ανοίγουν τα σπίτια τους για να στεγάσουν πολυμελείς οικογένειες που τσαλαβουτούσαν στις λάσπες της Ειδομένης, άλλους να μοιράζουν τρόφιμα απ’ το υστέρημά τους στην Πλατεία Βικτωρίας και γιατρούς να προσφέρουν δωρεάν ιατρικές υπηρεσίες. Όσο για την παρουσία του Κράτους, καλύτερα μη ρωτάτε!! Υποτονική, αν όχι ανύπαρκτη!!!

Να λοιπόν που υπάρχουν και άνθρωποι στις μέρες μας!! Παρά την  οικονομική κρίση ο ανθρωπισμός καλά και δίκαια κρατεί ακόμη στη χώρα μας. Ο φτωχός ξέρει και καταλαβαίνει από φτώχεια, λέει ο λαός μας.

Αλλά δίπλα στον εθελοντισμό ξεφύτρωσε κι ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, η παραπληροφόρηση. Διώξτε τους άμεσα από εδώ, είπαν κάποιοι. Κινδυνεύουμε να γίνουμε μουσουλμάνοι. Θα γεμίσουμε τζαμιά. Θα γεμίσουν τα νοσοκομεία μας. Θα μας πάρουν τις δουλειές μας, γιατί θα δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί. Θα μας βρωμίσουν. Θ’ αλλοιώσουν το χαρακτήρα και τη φυσιογνωμία μας.

Μα αναρωτιέμαι, αυτοί οι άνθρωποι που τα λένε αυτά δεν είναι Χριστιανοί; Την Κυριακή στην εκκλησία που πάνε δεν ακούνε το Αγαπάτε Αλλήλους; Γιατί λοιπόν δεν θέλουν να δώσουν σ’ αυτούς τους φουκαράδες τον ένα χιτώνα τους;  Πρέπει να τους αφήσουμε να πεθάνουν χωρίς γιατρούς και φάρμακα; Πού πήγε η ελεημοσύνη, η βασίλισσα των αρετών του Ιωάννη του Χρυσοστόμου, που θα μας γλιτώσει στη μέλλουσα κρίση; Άλλωστε ξέχασαν τόσο εύκολα την ιστορία μας; Πόσες φορές ο λαός μας δεν βρέθηκε στην ίδια θέση; Σκεφτήκαμε άραγε μήπως κάποτε βρεθούμε στη θέση τους;

Όσο για τον κίνδυνο να γίνουμε μουσουλμάνοι, δεν νομίζω ότι υπάρχει πραγματική απειλή. Οι πρόσφυγες όταν συνειδητοποιήσουν ότι η Ευρώπη δεν τους δέχεται αλλά και τη δεινή οικονομική κατάστασή μας, θα φύγουν από δω σε αναζήτηση άλλου παραδείσου, αν δεν επιστρέψουν κιόλας στις χώρες τους. Δεν μπορούν να πάρουν τις δουλειές μας, γιατί απλά δουλειές δεν υπάρχουν πια στην Ελλάδα. Τουλάχιστον για την ώρα. Πώς λοιπόν και γιατί θα αλλοιωθεί η φυσιογνωμία της χώρας μας;

Η παροχή προσωρινού ασύλου και ανθρωπιστικής βοήθειας σε εξαθλιωμένους πρόσφυγες και μετανάστες εξυψώνει τον ανθρωπιστικό χαρακτήρα του λαού μας και δίνει τεράστιο μάθημα ηθικής συμπεριφοράς σε όλους εκείνους που περιχαρακωμένοι στην ευμάρειά τους ως γνήσιοι απόγονοι αποικιοκρατών και αχρείων εκμεταλλευτών αδιαφορούν για τις τύχες των λαών του Τρίτου Κόσμου.

Αντώνης Αγγελιδάκης Β1

Μιχάλης Βρέντζος Β1

2 σχόλια στο Το Προσφυγικό στην Ελλάδα

  1. Ο/Η Nikolaos Grammatikakis λέει:

    Πολύ καλό. Συνιστώ σε όσους ενδιαφέρονται να διαβάσουν και το πολυ ωραίο διήγημα της Ροδάνθης (Α” Τάξη): http://www.slideshare.net/ssuserd2f429/ss-61135044

  2. Ο/Η Βοστονέζος λέει:

    http://www.slideshare.net/ssuserd2f429/ss-61135044 Συγχαρητήρια στον Αντώνη και στον Μιχάλη. Πολλά και σημαντικά νοήματα, συμπυκνωμένα σε λίγες μόνο παραγράφους. Σκέφτηκα πάνω στο τρομακτικό, πραγματικά, θέμα του «προσφυγικού» να σας φέρω υπ” όψη σας και το πόνημα της Ροδάνθης «Μέσα απο τα μάτια του Πολέμου», μαθήτριας τώρα του Πειραματικού Γυμνασίου (στην Α1). Ρίξτε του εδώ μια ματιά:

    http://www.slideshare.net/ssuserd2f429/ss-61135044

Σχολιάστε

Top