Κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής εκδρομής μας στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε ένα ολλανδικό γυμνάσιο, γνωστό με το όνομα Gerrit Var de Veen. Όλη η ομάδα, αλλά κι εγώ προσωπικά, αφενός ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι και χαρούμενοι που θα ερχόμασταν σε επαφή με αυτά τα παιδιά, αλλά αφετέρου υπήρχε σε όλους μας ένα αίσθημα αμηχανίας, αφού για πρώτη φορά θα μπορούσαμε να συνομιλήσουμε και να μοιραστούμε ιδέες και απόψεις με τους μαθητές. Βέβαια, τα παιδιά εκ μέρους τους προσπάθησαν να μας εντάξουν με πολλή χαρά και άνεση στον χώρο και να μας κάνουν να νιώθουμε πιο άνετα.

Οι πρώτες εντυπώσεις

Αρχικά, μπαίνοντας μέσα στο σχολείο άρχισα να παρατηρώ και να βλέπω τα διάφορα χαρακτηριστικά του. Έξω από το κτίριο σε μια μικρή αυλή αντίκρισα χιλιάδες ποδήλατα τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο κατά μήκος, ένα πολύ χαρακτηριστικό σημάδι ότι βρίσκεσαι σε ένα παραδοσιακό ολλανδικό σχολείο. Σε αντίθεση με τη χώρα μας, όπου τα παιδιά μεταφέρονται στο σχολείο με αυτοκίνητα, Μ.Μ.Μ. και με τα πόδια στις πιο κοντινές περιοχές, στην Ολλανδία τα παιδιά χρησιμοποιούν ποδήλατα, για να μετακινούνται όχι μόνο στο σχολείο αλλά και γύρω στην πόλη. Εξάλλου, η Ολλανδία είναι γνωστή ως η χώρα του ποδήλατου και οι κάτοικοί της, σε αντίθεση με τους περισσότερους Έλληνες, ενδιαφέρονται για τη  μόλυνση του περιβάλλοντος και τα καυσαέρια και ελάχιστοι χρησιμοποιούν το αυτοκίνητο σε καθημερινές διαδρομές (κυρίως στα περίχωρα του Άμστερνταμ). Το εσωτερικό του κολεγίου ήταν πολύ όμορφο και αριστοκρατικό. Τριγύρω στους τοίχους όμορφες τοιχογραφίες, τα παράθυρα μεγάλα και στολισμένα με όμορφες κουρτίνες, το πάτωμα πεντακάθαρο και γυαλιστερό και πολλά γλυπτά και αγάλματα κοσμούσαν τον χώρο δίνοντας μία αρχαία αίσθηση.

Οι γνωριμίες με τα παιδιά

Τα παιδιά ήταν ευγενικά, με καλούς τρόπους συμπεριφοράς και η υποδοχή τους ήταν πολύ ζεστή και εγκάρδια. Αφού πρώτα τακτοποιηθήκαμε, πήγαμε στον χώρο της τραπεζαρίας. Εκεί σε συνεργασία και με τους καθηγητές μας παίξαμε ένα παιχνίδι γνωριμίας με τα παιδιά που μας βοήθησε να μάθουμε πολλά πράγματα και τον χαρακτήρα και τα ενδιαφέροντα του καθενός. Στη συνέχεια ανεβήκαμε πάνω στην αίθουσα διδασκαλίας και ο δικός τους καθηγητής αγγλικών και ο κ. Τουραμπέλης μας μίλησαν για τους γνωστούς ζωγράφους, ο πρώτος της Ολλανδίας και ο δεύτερος της Ελλάδας. Επίσης ο κ. Τουραμπέλης προσπάθησε να δείξει στα παιδιά πώς κάνουμε το πρόγραμμα αναλύοντας έναν πίνακα του Van Gogh. Το διαφορετικό μέσα στις αίθουσες ήταν η χημεία που υπήρχε μεταξύ των μαθητών και των καθηγητών τους. Οι μαθητές ελεύθερα μπορούσαν να έχουν πάνω στα θρανία τους τα κινητά τους τηλέφωνα, αλλά παρ’ όλα αυτά ήταν πολύ προσεκτικοί στο μάθημα.

Ακολούθησε ένα σύντομο διάλειμμα, το οποίο το περάσαμε έξω από τον χώρο του σχολείου, αφού οι μαθητές, σε αντίθεση με την χώρα μας, μπορούν ελεύθερα να πάνε μία μικρή βόλτα στα μαγαζιά γύρω από το κολέγιο και να ξεκουραστούν. Μετά το διάλειμμα, μεταφερθήκαμε σε μία άλλη αίθουσα όπου ο καθηγητής της μουσικής τους έπαιξε διάφορα μουσικά όργανα με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο, που ο καθένας μας μπορούσε και χωρίς να έχει μελετήσει μαθήματα μουσικής να παίξει κάποια τραγούδια με ευκολία στο όργανο που ήθελε. Κατόπιν χωριστήκαμε σε ομάδες και, αφού η κάθε ομάδα πήγε σε άλλη αίθουσα μουσικής, έπρεπε σε μία ώρα να έχουμε έτοιμο ένα τραγούδι δικής μας επιλογής και να το παρουσιάσουμε στους καθηγητές. Πιστεύω ότι αυτή η διαδικασία μας έκανε να έρθουμε πιο κοντά με τα παιδιά και να γίνουμε πολύ καλοί φίλοι!

Αφού παρουσίασε η κάθε ομάδα το τραγούδι της, οι μαθητές μας είχαν ετοιμάσει ένα τεράστιο τραπέζι με παραδοσιακές ολλανδικές λιχουδιές, οι οποίες μας ξετρέλαναν και μας ικανοποίησαν απόλυτα.

Τέλος, τους αποχαιρετήσαμε και αποχωρήσαμε από το κολλέγιο με χαρά και συγκίνηση. Ήταν μία αξέχαστη μέρα, η οποία θα παραμείνει στο μυαλό μου και πάντα, όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα θυμάμαι όλα αυτά που έζησα και είδα με αυτά  τα παιδιά. Ήταν άγνωστοι και έγιναν πολύ καλοί μου φίλοι. Ακόμα κρατάω επαφές με αυτούς και ελπίζω να έρθουν κι εκείνοι κάποια στιγμή στην Ελλάδα, για να θαυμάσουν και τα δικά μας τοπία και να δοκιμάσουν τις δικές μας παραδοσιακές, κρητικές λιχουδιές.

Τους ευχαριστώ πολύ για όλο αυτό που ζήσαμε. Δε θα το ξεχάσω ποτέ…

Στέλλα Δημητράκη Β1