Οι πρώτοι και οι τελευταίοι παλμοί συναισθημάτων γραμμένοι στα θρανία

Αξιότιμοι καθηγητές,

Θέλω τόσα πολλά να πω που δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Θυμάμαι κάποιες από τις σκέψεις και τα συναισθήματα που είχα, όταν βρέθηκα για πρώτη φορά στο Γυμνάσιο.

Η μετάβαση αυτή με βρήκε με ανάμεικτα συναισθήματα. Ένιωθα χαρά και ενθουσιασμό για το καινούριο περιβάλλον, καθώς και ανυπομονησία για τα μυστήρια του μέλλοντος. Παράλληλα όμως με είχε κυριεύσει φόβος για το άγνωστο, άγχος και  νευρικότητα, αλλά κυρίως μελαγχολία. Ουσιαστικά ένιωθα σαν να έχανα ένα κομμάτι της ζωής μου, και μαζί του τους παλιούς μου φίλους και όλη την παιδική μου ηλικία: την ανεμελιά, τον αυθορμητισμό μου. Έπρεπε να πω «Αντίο» στην παιδικότητά μου και να κάνω ένα τολμηρό βήμα προς την ωριμότητα. Στο Γυμνάσιο χρειάστηκε να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα, στο νέο περιβάλλον, γνωρίζοντας άγνωστους συμμαθητές και καθηγητές. Οι ρυθμοί του Γυμνασίου είναι πιο γρήγοροι, τα μαθήματα, οι εργασίες και οι απαιτήσεις πολλαπλασιάστηκαν, και τα περιθώρια του ελεύθερου χρόνου μου στένεψαν.

Θα ήθελα στο Γυμνάσιο να μπορέσω να οικοδομήσω μια σωστή, ισορροπημένη προσωπικότητα, και να αποκτήσω εσωτερική γαλήνη, χωρίς να με καταβάλλει το άγχος. Επίσης, να αποκτήσω ισχυρές βάσεις για το μέλλον, να έχω τα απαραίτητα εφόδια για το Λύκειο. Θέλω να κάνω περήφανο τον εαυτό μου και θέτοντας στόχους να γίνομαι ολοένα και καλύτερη.

Εύχομαι η ζωή μου στο Γυμνάσιο να είναι γεμάτη χαρές. Να διευρύνω τις γνώσεις μου και να ανοίξω τους ορίζοντές μου. Να αναπτύξω τις ικανότητες μου, να αποκτήσω οράματα, στόχους για τη ζωή μου και για τον επαγγελματικό προσανατολισμό μου. Πιστεύω ότι το Γυμνάσιο θα με ωθήσει, ώστε να καταφέρω να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα.

Με απέραντη εκτίμηση

Ηλιάνα Μιχαέλα Μακρή (Α2)

Γράφτηκε στο πλαίσιο του μαθήματος της Γλωσσικής Διδασκαλίας

με υπεύθυνη καθηγήτρια την κ. Διονυσία Μαράκη.