Γυρίσαμε όλο τον κόσμο και αποφασίσαμε να κάνουμε μια στάση στους πνεύμονες της Γης, σε ένα μέρος πολύ μακρινό αλλά εξίσου όμορφο και απέραντο. Βέβαια χρειαστήκαμε έναν ξεναγό έμπειρο, ο οποίος θα μας έδειχνε τις ομορφιές και τα μυστικά αυτού του τόπου. Για καλή μας τύχη, βρήκαμε έναν. Είναι πραγματικά έμπειρος, περιγραφικός και απολύτως έμπιστος. Ονομάζεται Έλβη Καλλέργη και μία από τις πολλές λέξεις που τη χαρακτηρίζουν είναι η περιπέτεια.

Τι σημαίνει για σας ο Αμαζόνιος;

- Ο Αμαζόνιος είναι πάρα πολύ φιλικός προς τον άνθρωπο, αρκεί να τον σέβεσαι. Η ιδεοληψία ότι είναι ένα άγριο δάσος δεν ισχύει. Aντιθέτως, εγώ προσωπικά αισθάνθηκα δέος κατά τη διάρκεια της παραμονής μου μέσα στο δάσος του Αμαζονίου.

Πριν από την άφιξή σας στον Αμαζόνιο, έπρεπε να λαμβάνετε κάποιου είδους ιατρικά φάρμακα;

- Πριν από την άφιξή μου, έπρεπε να λαμβάνω κάποια φάρμακα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν υποχρεωτικό. Ο καθένας, με δική του ευθύνη, αποφάσισε εάν θα έκανε κάποιο εμβόλιο για τον κίτρινο πυρετό και αν θα έπαιρνε κάποια χάπια, τα οποία τον προστατεύουν από την ελονοσία και τυχόν άλλες αρρώστιες. Αλλά εγώ προσωπικά, με δική μου ευθύνη, επέλεξα να μην κάνω τίποτα· ούτε εμβόλιο έκανα ούτε χάπια πήρα. Το μόνο που έκανα ήταν ότι ήμουν πάρα πολύ σχολαστική και πάρα πολύ προσεκτική με κάποιες αντικουνουπικές κρέμες που είχα μαζί μου. Επίσης, ήμουν πάρα πολύ σχολαστική στη διατροφή μου, προσέχοντας πάρα πολύ τι θα φάω και τι όχι. Αυτό έκανα και όλα πήγαν πάρα πολύ καλά.

Πώς πήρατε την απόφαση και την πρωτοβουλία να συμμετάσχετε σε μια τόσο αξέχαστη αλλά συγχρόνως επικίνδυνη εμπειρία;

- Την απόφαση αυτή την πήρα, διότι είχα πάρα πολλά χρόνια να πάω ένα τόσο μεγάλο ταξίδι, λίγο διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Ήθελα να κάνω ένα ταξίδι, το οποίο θα με έκανε να υπερβώ τις δυνάμεις μου και να ζήσω μια εμπειρία γεμάτη δράση και περιπέτεια, όπως και έγινε τελικά. Η ομάδα που επέλεξα να πάω μαζί της ήταν δοκιμασμένη σε τέτοιου είδους ταξίδια, πράγμα το οποίο ήταν επίσης ένα καλό κίνητρο για μένα. Όλα αυτά λοιπόν με έκαναν να πάρω αυτή τη δύσκολη απόφαση και να ζήσω μια εμπειρία αξέχαστη!

Είχατε αμφιβολίες για την επιβίωσή σας στον Αμαζόνιο;

- Δεν είχα καμία αμφιβολία, γιατί ήταν ένα πολύ οργανωμένο ταξίδι, αφού είχαμε οδηγούς μαζί μας, οι οποίοι γνώριζαν πάρα πολύ καλά τον Αμαζόνιο. Άρα, δεν ξεκίνησα με καμία φοβία. Αντίθετα, ξεκίνησα με την υπέρτατη αισιοδοξία ότι όλα θα πάνε πάρα πολύ ωραία και θα είναι μια αξέχαστη εμπειρία.

Είχατε κάποιο ξεναγό ή κάποιο ντόπιο της περιοχής που σας συνόδεψε και ξενάγησε;

- Ξεκινώντας, είχαμε κάποιον ξεναγό μαζί μας, ο οποίος είχε ξανακάνει αυτό το ταξίδι στον Αμαζόνιο και γνώριζε πολλές πληροφορίες. Ωστόσο, για να επιβιώσει κάποιος μέσα στον Αμαζόνιο, πρέπει να έχει απαραίτητα μαζί του κάποιον ξεναγό της περιοχής. Εμείς είχαμε δύο ντόπιους Βραζιλιάνους, οι οποίοι γνώριζαν πάρα πολύ καλά την περιοχή του Αμαζονίου και μας έκαναν να αισθανθούμε ότι κι εμείς είμαστε κάτοικοι του Αμαζονίου∙ ήταν στ’ αλήθεια καταπληκτικοί.

Εφοδιαστήκατε μήπως με τρόφιμα από κάποια τοπική αγορά;

- Ο καθένας από εμάς ξεχωριστά, φεύγοντας από την Ελλάδα, είχε μαζί του κάποια τρόφιμα, ο καθένας ό,τι τον ικανοποιούσε. Εγώ προσωπικά είχα ξηρούς καρπούς και μπάρες δημητριακών∙ γενικά είχα πράγματα, τα οποία δεν θα μου δημιουργούσαν το αίσθημα της πείνας και θα με κάλυπταν. Βέβαια, προτού ξεκινήσει το ταξίδι μέσα στον Αμαζόνιο, πήγαμε σε μία τοπική αγορά και αγοράσαμε κάποια πραγματάκια, κυρίως εμφιαλωμένο νερό, πολλά φρούτα και διάφορα άλλα τρόφιμα, τα οποία μαγειρεύαμε καθημερινά μέσα στο ποταμόπλοιο, όπου μέναμε.

Πώς φτάσατε στο δάσος του Αμαζονίου;

- Επιβιβαστήκαμε από την πόλη του Μανάους σε ένα ποταμόπλοιο, με το οποίο διασχίζαμε κάθε μέρα τον Αμαζόνιο. Οι ξεναγοί μάς άφηναν να εξερευνήσουμε τον χώρο, όπου πίστευαν εκείνοι ότι μπορούσαμε να περπατήσουμε με ασφάλεια. Έτσι λοιπόν κατεβαίναμε από το ποταμόπλοιο και άρχιζε η πεζοπορία  στη ζούγκλα του Αμαζονίου.

Υπήρξε κάποιο είδος ζώου που σας εντυπωσίασε;

Η αλήθεια είναι ότι, ενώ αφιερώσαμε αρκετές ώρες προς ανεύρεση ανακόντα, δυστυχώς δεν βρήκαμε. Ωστόσο, βρήκαμε κάποια μικρά κάιμαν -κάποια πολύ μικρά κροκοδειλάκια. Επίσης, βρήκαμε και ταΐσαμε ροζ δελφίνια, είδαμε νερόφιδα, πολλά και διαφορετικά είδη εντόμων και καπουτσίνους. Οι καπουτσίνοι είναι μικρά μαϊμουδάκια, τα οποία ήταν πραγματικά εντυπωσιακά και ευχάριστα, διότι πετάγονταν και έπαιρναν τις μπανάνες από τα χέρια μας.

Τι ήταν αυτό που σας εντυπωσίασε περισσότερο στο δάσος του Αμαζονίου;

- Το πιο εντυπωσιακό και αξιοθαύμαστο ήταν οι πολλές και διαφορετικές φυλές των Ιθαγενών. Οι περισσότεροι από αυτούς μας δέχτηκαν με μια μεγάλη αγκαλιά και μας φιλοξένησαν. Φυσικά κάποιες από αυτές τις φυλές δεν δέχονται ανθρώπους πέρα από τη φυλή τους∙ γενικά, είναι αρνητικοί στο να έρχονται σε επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο. Πολλοί από αυτούς, όμως, είναι εξοικειωμένοι με τον τουρισμό και δέχονται με θετική διάθεση τον κόσμο, φιλοξενώντας τον στην κοινότητά τους. Αυτό ήταν το πιο εντυπωσιακό όλων, διότι εκείνοι οι άνθρωποι δεν έχουν καμία σχέση με τον δυτικό πολιτισμό και είναι οι πιο χαρούμενοι άνθρωποι, τόσο οι μεγάλοι όσο και οι μικροί, που έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου.

Επισκεφτήκατε κάποιο σχολείο και τι διαπιστώσατε για την εκπαίδευση αυτών των περιοχών;

- Επισκεφτήκαμε ένα σχολείο, το οποίο ήταν μέσα στην κοινότητα των Ιθαγενών. Η εκπαίδευση φυσικά δεν είναι εξελιγμένη∙ μπορούμε να πούμε ότι είναι σε πρωτόγονη κατάσταση. Θεωρώ, όμως, ότι με την πάροδο των ετών ίσως να εξελιχθεί. Ωστόσο, τα παιδιά μορφώνονται και κάποια από αυτά που θεωρούν οι δάσκαλοι ότι μπορούν να προχωρήσουν, φεύγουν και πάνε στην πόλη. Πάντως μια υποτυπώδης μόρφωση υπάρχει, αφού υπάρχει ένα σχολείο ωραιότατο και νοικοκυρεμένο, υπάρχουν οι εργασίες που κάνουν όλα τα παιδιά, αλλά δεν είναι τόσο εξελιγμένα όσο είναι στον δικό μας κόσμο.

Πού κοιμόσασταν κάθε βράδυ;

Ο ύπνος μας κάθε βράδυ γινόταν σε μια αιώρα, η οποία ήταν σκεπασμένη με μια κουνουπιέρα, για να αποφύγουμε τα τσιμπήματα διαφόρων εντόμων. Αυτό ήταν το κρεβάτι μας, μια αιώρα, η οποία αποδείχθηκε ότι ήταν πάρα πολύ άνετη, γιατί υπήρχε τόσο μεγάλη χαρά και διάθεση από όλους, που δεν ένοιαξε και δεν πείραξε κανένα, ότι ο ύπνος του δεν ήταν στο κρεβατάκι του το βολικό με το στρωματάκι του το πανάλαφρο.

Υπήρξε κάποια στιγμή κατά την οποία αισθανθήκατε φόβο κατά τη διάρκεια της νύχτας;

- Καθόλου, παρόλο που είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι μπορεί να εμφανιστεί κάποιο ζώο τη νύχτα, αλλά ευτυχώς δεν είχαμε καμία τέτοιου είδους συνάντηση.

Από όλο αυτό το συναρπαστικό ταξίδι τι αποκομίσατε και ποιο μήνυμα εισπράξατε;

- Από όλο αυτό το ταξίδι, τι μου έμεινε; … Μου έμεινε καταρχήν ότι αναθεωρείς πάρα πολλά πράγματα στη ζωή σου. Μπορείς να ζήσεις με πολύ λιγότερα πράγματα και να μη φτιάχνεις ανάγκες καθημερινά, γιατί τις ανάγκες τις δημιουργούμε, αφού δεν χρειαζόμαστε όλα τα πράγματα που έχουμε δίπλα μας. Αυτό το ταξίδι εγώ θεωρώ ότι πρέπει να αποτελέσει ένα κίνητρο και ένα παράδειγμα για τα νεότερα παιδιά, να βάλουν τέτοιους ταξιδιωτικούς στόχους και να σταματήσουν να αναλώνονται με διασκεδάσεις και ταξίδια, τα οποία δεν τους προσφέρουν και πολλά πράγματα, πέρα από ένα ξενύχτι, ένα ποτό και ένα τσιγάρο. Αυτά τα ταξίδια είναι εμπειρίες και είναι επένδυση για την υπόλοιπη ζωή τους. Δηλαδή, με το να γνωρίζουν καινούριους πολιτισμούς και να μη στέκονται μόνο στον πολιτισμό τον δικό μας, ο οποίος κατά κάποιο τρόπο είναι και «κακομαθημένος». Υπάρχουν τέτοια ταξίδια, τα οποία σε βάζουν σε άλλα μονοπάτια και αξίζει τον κόπο να κάνεις προσπάθειες και να τα βάλεις μέσα στη ζωή σου.

Οι συγγενείς σας, όταν τους ανακοινώσατε την απόφασή σας, πώς αντέδρασαν και τι σας είπαν;

- Εδώ τώρα, Στέλλα μου, θέλω να γελάω μέχρι αύριο το πρωί, διότι όλοι ήταν αρνητικοί. Με το που άκουσαν ότι θα πάω στη ζούγκλα του Αμαζονίου, όλοι φοβήθηκαν, ήταν αρνητικοί, όχι με την κακή έννοια, αλλά με την έννοια αν θα είμαι προστατευμένη ή όχι. Επειδή λοιπόν εγώ είχα διαβάσει για το ταξίδι και ήξερα ακριβώς τι θα κάνουμε κάθε μέρα, τους έδωσα να καταλάβουν ότι όλα θα είναι μια χαρά, δεν θα υπάρχουν κίνδυνοι, και σιγά σιγά το επεξεργάστηκαν στο μυαλό τους και απλά το δέχτηκαν.

Θα θέλατε να ξανακάνατε ένα παρόμοιο ταξίδι στο μέλλον;

- Φυσικά και θα ήθελα και θα σου πω ότι θα ήθελα να ήμουν και παραπάνω ημέρες και το ταξίδι αυτό να μην τελείωνε μέσα σε 10 ημέρες, αλλά μέσα σε 20 ημέρες!

Σας ευχαριστώ πολύ για αυτή τη συνέντευξη!

- Εγώ σε ευχαριστώ, Στέλλα μου, και σου εύχομαι να έχεις πολλά και ωραία ταξίδια στη ζωή σου μεγαλώνοντας!

Πληροφορίες:

1)     Ο Αμαζόνιος είναι πάρα πολύ φιλικός προς τον άνθρωπο, αρκεί να τον σέβεσαι. Η ιδεοληψία ότι είναι ένα άγριο δάσος δεν ισχύει. Αντιθέτως, εγώ προσωπικά αισθάνθηκα δέος κατά τη διάρκεια της παραμονής μου μέσα στο δάσος του Αμαζονίου.

2)     Για να φτάσει η βροχή μέσα από το πυκνό δάσος, έκανε 10 λεπτά, αφότου άρχισε.

3)     Κλίμα τροπικό, συχνές βροχές.

4)     Ροζ δελφίνια, καπουτσίνοι (πολύ μικρά μαϊμουδάκια), πολλά και διαφορετικά είδη εντόμων.

Στέλλα Μανωλίτση Γ3

Φωτογραφίες: Έλβη Καλλέργη