Οι πρώτοι και οι τελευταίοι παλμοί συναισθημάτων γραμμένοι στα θρανία

Αποχαιρετώντας το Γυμνάσιο

του Μιχάλη Βρέντζου (Α4, Π.Γ.Λ.Η.)

Είμαστε πια στο Λύκειο. Δεν το πιστεύω!! Το μακρινό όνειρο έγινε πραγματικότητα!! Μαζί του αποχαιρετήσαμε την ξένοιαστη παιδική μας ηλικία και το καλό μας το σχολείο, το Γυμνάσιο. Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια!! Τόσο γρήγορα, μα τόσο γρήγορα που δεν το κατάλαβα!!  Σαν χτες ήταν που δώσαμε εξετάσεις για το Πειραματικό Γυμνάσιο – τότε βέβαια δεν υπήρχε κλήρωση – και με ιδιαίτερη αγωνία περιμέναμε όλοι μας τ’ αποτελέσματα!!  Θυμάμαι πώς χτυπούσε η καρδιά μου!! Ο συναγωνισμός – βλέπετε – ήταν μεγάλος!!  Όλοι οι καλοί μαθητές επιθυμούσαν διακαώς να φοιτήσουν σ’ αυτό το σχολείο!! Και κάποτε βγήκαν τα πολυαναμενόμενα αποτελέσματα!!  Ευτυχώς ήμουν μέσα!!  Κάτω από τη μέση, όμως ήμουν μέσα!! Και δικαιώθηκα για την επιλογή μου αυτή, που τη συστήνω ανεπιφύλακτα σε κάθε καλό μαθητή του Δημοτικού!!!

Το σχολείο, αν και σκληρό και ιδιαίτερα απαιτητικό, πρέπει να παραδεχτούμε ότι μας έδωσε ποιοτική παιδεία, που μας έκανε να ξεχωρίζουμε από συνομηλίκους μας μαθητές άλλων γυμνασίων της πόλης. Μεγάλη η συμβολή των καθηγητών μας, καλών και ιδιαίτερα ευσυνείδητων ανθρώπων που στέκονταν συνέχεια δίπλα μας!! Πώς να ξεχάσω τον μαθηματικό, τον κ. Σπανουδάκη, με τα πρόσθετα φυλλάδια με απαιτητικές ασκήσεις που συχνά μας μοίραζε και την επιμονή του να συμμετέχουμε στους διαγωνισμούς της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας. Κάποτε πήρα κι εγώ έναν έπαινο, νομίζω στη δευτέρα τάξη!! Τι να πω ακόμα για τις εξαιρετικές φιλολόγους μας, τις κυρίες Ασπράκη, Σφακιανάκη & Σωτηροπούλου, που αφοσιώθηκαν στο να μας μάθουν να χειριζόμαστε σωστά τη γλώσσα, εφόδιο απόλυτα απαραίτητο στη μελλοντική μας ζωή !!  Όσο για τον κ. Καρτσωνάκη, τον μετέπειτα Διευθυντή μας και παλιό μας καθηγητή στην Πρώτη Τάξη στο μάθημα της Τεχνολογίας, δεν μπορώ να ξεχάσω την άψογη συμπεριφορά του μέσα και έξω από τη σχολική αίθουσα. Από τους υπόλοιπους – όλους αξιόλογους, πρέπει να παραδεχτώ – ξεχωρίζω την κυρία Πιτερού, υπεύθυνη έκδοσης του περιοδικού του Σχολείου που πάντα μας ενθάρρυνε να ξεπερνάμε τις φοβίες μας και να γράφουμε άρθρα προβάλλοντας τον εαυτό μας!!

Πέρα απ’ τους καθηγητές μας όμως, στο Γυμνάσιο γνώρισα μια παρέα υπέροχων και σωστών παιδιών, άριστων μαθητών, τη φιλία των οποίων ελπίζω και προσπαθώ με νύχια και με δόντια να κρατήσω!!

Σκεφθείτε μόνον ότι 52 μαθητές αποφοίτησαν με άριστα – πρωτοφανής αριθμός για τα ελληνικά σχολικά δεδομένα – κι ανάμεσά τους πρώτος ο κολλητός μου ο Αντώνης, γιος μιας ιδιαίτερα αξιόλογης καθηγήτριας του Σχολείου!!

Μια υπέροχη σχολική εκδρομή στο τέλος της σχολικής χρονιάς στη Βόρεια Ελλάδα, ιδιαίτερα εύστοχη σε επίπεδο γνώσης και ψυχαγωγίας, σφράγισε για πάντα τα γυμνασιακά μας χρόνια και την ξένοιαστη παιδική μας ηλικία!! Τέρμα οι πλακίτσες & τα καλαμπούρια!!

Τώρα πια στην εφηβεία, προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τις αυξημένες απαιτήσεις του Πειραματικού Λυκείου. Το καλό κι αγαπημένο μας Γυμνάσιο όμως, φρόντισε να μας εφοδιάσει με τ’ απαραίτητα «όπλα». Έτσι δεν τρομάζουμε, παρόλο που στο βάθος αρχίζει ν’ αχνοφαίνεται το λούκι των Πανελλαδικών Εξετάσεων και η αγωνία για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο!!

Σχέδιο: Μιχάλης Πεδιαδιτάκης Γ2