Σε βλέπω

Σε βλέπω

Συγγραφείς στο σχολείο μας

Δημιουργίες συμμαθητών μας εμπνευσμένες

από το έργο του Στέλιου Βισκαδουράκη

 

Σε βλέπω

Ποίηση: Μάρθα Γριβάκη (Β1)

 

Σε βλέπω να κοιτάς τη θάλασσα,

να ανεβαίνεις σε κάτασπρα καράβια

να φεύγεις, να μου χαμογελάς.

Σε βλέπω να δουλεύεις το χώμα,

να τρως καρπούς,

να τραγουδάς και να χορεύεις.

Σε βλέπω τον άγριο χειμώνα

να κοιτάς τη φωτιά,

να λες ξεχασμένες ιστορίες,

να με αναζητάς.

Σε βλέπω να αγαπάς,

να φτιάχνεις δεσμούς, στηρίγματα,

να σκέφτεσαι για μας.

Σε βλέπω … μα είσαι πια μακριά.

Σαν το αεράκι το άχαρο,

έφυγες, χωρίς εμένα.

Σε πήραν αυτοί με τα κατάμαυρα ντουφέκια,

αυτοί που δεν έχουν μάθει να αγαπούν,

που δεν νοιάζονται.

Σε πήραν κι έφυγαν,

σε σκότωσαν κι έμειναν

και μ’ άφησαν μόνη,

να τους υπομένω,

με τα μάτια πάντα στραμμένα στο πέλαγος.

Πέρασαν χρόνια αρκετά.

Άλλοι έφυγαν. Άλλοι έμειναν.

Μα εσύ δεν έρχεσαι.

Η εικόνα σου άρχισε να ξεθωριάζει,

τα σημάδια σου πάνω μου να σβήνουν.

Κι εγώ;

Εγώ δεν σε βλέπω πια.

Σχολιάστε

Top