Ήταν αρχές Μαρτίου του 2018 στο ΟΑΚΑ στην Αθήνα. Χειμερινοί αγώνες κολύμβησης Νοτίου Ελλάδος! Δικαίωμα συμμετοχής είχαν όσα παιδιά είχαν «πιάσει» τα όρια στα διάφορα αγωνίσματα της κολύμβησης. Ένας μήνας έχει περάσει από τότε. Όμως μου έχει μείνει αξέχαστη η εμπειρία αυτή.

Οι αγώνες διήρκεσαν 3 ήμερες, Παρασκευή έως Κυριακή. Έπαιρναν μέρος όλες οι ομάδες της Νοτίου Ελλάδος, από Αθήνα έως Κρήτη και Δωδεκάνησα. Εγώ συμμετείχα σε δύο αγωνίσματα: 50m πεταλούδα και 100m ελεύθερο. Ο ανταγωνισμός ήταν πολύ μεγάλος. Πρώτη φορά συμμετείχα σε αγώνες τόσο σημαντικούς και εκτός Κρήτης.

Θυμάμαι, μόλις μπήκαμε στο στάδιο, ότι τόσο εγώ όσο και τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας μου αντικρίσαμε με δέος τον χώρο. Τεράστιες κερκίδες, φωτεινοί πίνακες για την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, καλάθια μπροστά στους βατήρες για να αφήνουμε τα προσωπικά μας είδη προτού βουτήξουμε! Για τα αποδυτήρια δεν έχω λόγια: ήταν θεϊκά, με ζεστό νερό στα ντους, κάτι που στο δικό μας κολυμβητήριο στο Ηράκλειο μοιάζει πολυτέλεια.

Στην αρχή χρειάστηκα λίγο χρόνο να συνηθίσω στον χώρο, αλλά μετά την προθέρμανση αισθανόμουν ήδη καλύτερα. Ήμουν σίγουρα αγχωμένη, αφού πλέον δεν είχα να ανταγωνιστώ μόνο παιδιά της περιοχής μου αλλά σχεδόν ολόκληρης της Ελλάδας. Η προετοιμασία είχε ξεκινήσει από τον Σεπτέμβριο και είχα πάντα δίπλα μου τόσο την προπονήτριά μου όσο και τους γονείς μου. Έξι μήνες είχαν περάσει με σκληρές προπονήσεις και επιτέλους είχε φτάσει η ώρα για ένα τόσο σημαντικό γεγονός.

Πρώτη  ημέρα των αγώνων, ώρα 10:00 π.μ., έναρξη. Σφυρίγματα, φωνές συμπαράστασης προς τους αθλητές, ένας χαμός, και μετά η επιβράβευση, τα καλά νέα για κάποιους με θέση στην 3άδα και λύπη για κάποιους που προσπάθησαν, αλλά δεν τα κατάφεραν.

Φτάνει η σειρά μου, ακούω από τα μεγάφωνα του σταδίου το όνομά μου και πλησιάζω στη διαδρομή μου. Κάνω τον σταυρό μου, κοιτάζω φευγαλέα την προπονήτριά μου και βουτώ στο νερό. Όταν έφτασα στο τέρμα της διαδρομής, αισθανόμουν πολύ όμορφα, είχα ηρεμήσει και νόμιζα ότι τα είχα πάει καλά. Μετάλλιο βέβαια δεν πήρα, όμως είχα βελτιώσει τον χρόνο μου κατά 12 δευτερόλεπτα. Επιτέλους, η δουλειά τόσων μηνών φάνηκε.

Τη δεύτερη ημέρα ήμουν πιο αποφασισμένη και ήρεμη. Είχα και περισσότερες πιθανότητες για την 3άδα. Ωστόσο, οι συμμετοχές ήταν άπειρες! Με τη σκέψη ότι και μόνο η συμμετοχή μετράει, πέφτω στα 100m ελεύθερο και καταφέρνω να φτάσω στην 5^η θέση! Θρίαμβος για μένα και ας μην ανέβηκα στο βάθρο. Χάρηκα όμως για κάποια παιδιά από την ομάδα μου, που το κατάφεραν. Την επόμενη φορά ίσως να είναι και η δική μου σειρά.

Η ικανοποίηση και η χαρά που ένιωσα αυτές τις ημέρες δεν περιγράφεται. Τι κι αν δεν ανέβηκα τελικά στο βάθρο. Αυτά συμβαίνουν στον αθλητισμό. Σημασία έχει πάντα η προσπάθεια και η δύναμη που παίρνουμε κάθε φορά για να συνεχίζουμε για την επίτευξη του επόμενου στόχου!

Μαριάννα Τρούλλου Α3