Η πρώτη αξιόλογη εκπαίδευση Μηχανικών της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και το επίτευγμα του Ν. Πετρόγκωνα
[Το άρθρο αυτό βασίζεται στο σπάνιο βιβλίο «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΦΤΕΡΑ» Α’ τόμος (1912-1932) του αεροπόρου Ηλία Δ. Καρταλαμάκη].
Κάποτε, ανάμεσα στο 1917 και στο 1919, είχε γίνει μια αποστολή 75 υπαξιωματικών και ναυτών στην Αίγυπτο μαζί με έναν αριθμό ιπτάμενων, οι όποιοι όλοι σταλθήκαν για εκπαίδευση. Οι περισσότεροι υπαξιωματικοί ήταν απόφοιτοι τεχνικών σχολών και πήγαν στην Αίγυπτο για εκπαίδευση αερομηχανικών που αργότερα θα πλαισίωναν τις ναυτικές μοίρες αεροπλάνων (κάποτε είχαμε και ναυτική αεροπορία).
Εκεί υπήρχαν 2 είδη κινητήρων, κάποιοι κινητήρες ονόματι «ΓΚΝΟΜ ΡΟΝ» οι οποίοι ήταν γνωστοί στους Έλληνες μηχανικούς από τις τεχνικές σχολές στις οποίες σπούδασαν, και κάποιοι ονόματι «ΡΟΛΣ ΡΟΫΣ» οι οποίοι ήταν καταδικασμένοι ως «μη επισκευάσιμοι»…
Ένας σμήναρχος μηχανικός, ο Ν. Πετρόγκωνας, ζήτησε έναν κινητήρα από τους μη επισκευάσιμους, θέλοντας να δοκιμάσει αν μπορεί να τον ξαναφτιάξει, με οδηγό το βιβλίο του εργοστασίου. Σε 8 μέρες είχε επισκευάσει τη μηχανή! Ένας Άγγλος μηχανικός, ο μίστερ Ταφφ, τον παρακολουθούσε και του έφερνε βιβλία για τη ρύθμιση του κινητήρα κάθε μέρα, όμως από τα σημάδια που είχαν χτυπηθεί από το εργοστάσιο δεν γινόταν κανονική ρύθμιση. Ψάχνοντας μπρος και πίσω, τελικά κατάφερε να τη ρυθμίσει μόνος του χωρίς να δοκιμάσει τίποτε άλλο από τα βιβλία. Οι Άγγλοι μηχανικοί δεν πίστευαν ότι λειτούργησε ο κινητήρας κανονικά. Γι΄ αυτό, ο κινητήρας δοκιμάστηκε, και με τη νέα ρύθμιση έπιασε 250 στροφές παραπάνω από τις εργοστασιακές προδιαγραφές – τότε 250 στροφές ήταν μέγα ζήτημα. Παρ΄ όλα αυτά, οι Άγγλοι μηχανικοί πίστευαν ότι θα ανατιναζόταν. Ο κινητήρας αυτός τοποθετήθηκε σε αεροπλάνο, το οποίο δοκιμάστηκε από έναν Αυστραλό πιλότο. Όλοι πίστευαν πως το αεροπλάνο είτε θα καεί είτε θα εκραγεί, αλλά ο Πετρόγκωνας ήταν ο μόνος που πίστευε ότι θα πάει ομαλά η διαδικασία. Εν τέλει, έγινε η πτήση του αεροσκάφους και ο κινητήρας του δοκιμάστηκε στο φουλ. Ο Αυστραλός πιλότος ενθουσιασμένος υπέβαλε τα συγχαρητήρια του στον Έλληνα σμήναρχο μηχανικό μετά από την πτήση, λέγοντας ότι δεν είχε ξαναπιλοτάρει αεροπλάνο το οποίο δούλεψε 250 στροφές παραπάνω και δεν εξερράγη!
Θαμπωμένος ο Άγγλος διοικητής από τον Έλληνα «χειρουργό» τηλεγράφησε στο Υπουργείο Ναυτικών της πλατειάς Κλαύθμωνος το εξής: «Οι Έλληνες δεν ήρθαν εδώ για να εκπαιδευτούν, αλλά για να εκπαιδεύσουν.»!
Θεώρησα αξιόλογο να αναφερθώ σε ένα ιστορικό γεγονός παλαιότερης εποχής που έχω διαβάσει, διότι φανερώνει πως στον τομέα της μηχανικής, οι Έλληνες είναι αρκετά ικανοί και με το δαιμόνιο που τους διακρίνει έχουν κάνει πολλές φορές -και συνεχίζουν να κάνουν- πατέντες που εκπλήσσουν λόγω της ευστροφίας που φανερώνουν πάνω σε δυσεπίλυτα προβλήματα. Ας έχουμε, λοιπόν, στον νου μας τέτοια παραδείγματα και ας μην εγκαταλείπουμε κάτι που οι άλλοι το θεωρούν «για πέταμα». Να μη πετάμε κάτι ελαττωματικό, αλλά να βάζουμε το μυαλό μας να λειτουργήσει, ώστε να το επιδιορθώσουμε. Μπορούμε.
Πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση από ένα πολύ σπάνιο βιβλίο που απόρησα πώς το βρήκες Θοδωρή! Νομίζω πως το ηθικό δίδαγμα που βγαίνει από το περιστατικό με τον μηχανικό Ν. Πετρόγκωνα είναι ακριβώς αυτό που αναφέρεις στο τέλος του άρθρου. Επίσης, από προσωπική πείρα είχα την τύχη να γνωρίσω έναν άνθρωπο, ο οποίος είχε τελειώσει το Δημοτικό, αλλά ό,τι κατεστραμμένο ή ελαττωματικό έπιανε στα χέρια του από μηχανές, το έφτιαχνε και γινόταν ακόμη καλύτερο! Αυτή την περίπτωση του φίλου μου Γιάννη μού έφερε στον νου η ιστορία του μηχανικού Πετρογκωνα…
Είχα και εγώ ένα άτομο στην οικογένειά μου, το οποίο ήταν -και παραμένει- το πρότυπό μου αλλα και ο «δάσκαλός» μου στα 2/4 των γνώσεων που έχω μέχρι τώρα, επειδή ασχολούμαι και εγώ με παρόμοια πράγματα, ως χόμπι βέβαια. Μέσα από τις προσωπικές μου εμπειρίες έχω ως αμετάβλητη άποψη ότι, εαν κάτι δεν φτιάχνεται, δεν υπάρχει, με αυτό να σημαίνει ότι όλα φτιάχνονται και όλα μπορούν να αποκτήσουν μια νέα ζωή και χρήση.