ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΖΩΩΝ (Έλενα Μάρκου)

«Μέχρι κάποιος να συγκινηθεί με ένα ζώο, ένα κομμάτι της ψυχής του παραμένει κοιμισμένο» 

Ανατόλ Φράνς (1844-1924)

    Τις τελευταίες ημέρες έχουμε γίνει μάρτυρες πολλών περιστατικών κακοποίησης ζώων στο Δήμο μας, γεγονός που έχει προβληματίσει τη σχολική μας κοινότητα – και όχι μόνο. Θεωρούμε ως μαθητές πως η αγαστή συνεργασία Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ενεργών πολιτών θα περιορίσει και θα εξαλείψει τέτοιου είδους βάρβαρα περιστατικά.

    Η γενικότερη αδιαφορία της Πολιτείας και το ελλιπές νομοθετικό πλαίσιο υποθάλπουν το φαινόμενο, επιτρέποντας στους κακοποιητές να συνεχίζουν απτόητοι την εγκληματική τους συμπεριφορά στα ζώα. Ο ίδιος ο άνθρωπος με τη δημόσια συμπεριφορά του προς το φυσικό περιβάλλον επιτείνει τη μόλυνση του οικοσυστήματος διαταράσσοντας τη ζωή των έμβιων όντων. Επιπλέον, η οικιστική ανάπτυξη, με τον τρόπο που γίνεται, καταστρέφει τον φυσικό χώρο των ζώων που είναι απαραίτητος για την επιβίωσή τους. Δεν πρέπει να παραληφθεί και το αλόγιστο κυνήγι, είτε ως χόμπι είτε ως τρόπος εμπορευματοποίησης για την κατασκευή ειδών πολυτελείας (τσάντες, γούνες κλπ). Όλα τα ανωτέρω συνιστούν παραδείγματα κακοποίησης ζώων εντός του οικιστικού ιστού αλλά και στην ύπαιθρο χώρα.

    Η προστασία τους αποτελεί προτεραιότητα για τον σύγχρονο άνθρωπο. Τόσο οι νέοι όσο και οι μεγαλύτεροι, μπορούν να συμμετέχουν σε ομάδες ευαισθητοποίησης για την προστασία των ζώων και να εργαστούν εθελοντικά. Αποτελεί κοινό τόπο η επιδίωξη συνειδητοποίησης -τόσο ατομικά όσο και συλλογικά- ότι τα ζώα δεν είναι ένα είδος μόδας ή ένα μέσο επίδειξης πλουτισμού, αλλά ζωντανοί οργανισμοί με ψυχή και αισθήματα. Η εγκατάλειψή τους φανερώνει ανυπαρξία φιλοζωίας.

    Σε αυτό το σημείο είναι καταλυτικός ο ρόλος της Πολιτείας. Η Πολιτεία είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία δομών φιλοξενίας, κτηνιατρικών χώρων άρρωστων ζώων, ακόμα και κινητών κτηνιατρικών μονάδων. Οι αυστηρές κυρώσεις για όσους βασανίζουν ζώα, αλλά και οι εκστρατείες ενημέρωσης είναι, αναμφίβολα, βασικά αποτρεπτικά μέτρα. Η οικονομική ενίσχυση των φιλοζωικών οργανώσεων, η νομοθετική κατοχύρωση των δικαιωμάτων* τους και η καλλιέργεια φιλοζωικής αγωγής συντελούν στην πρόληψη κακοποιητικών συμπεριφορών. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και την ενεργοποίηση μεμονωμένων ατόμων και οργανώσεων σε δήμους και κοινότητες, με σκοπό τη φροντίδα των αδέσποτων ζώων.

    Δυστυχώς όμως, η επιδεικτική αδιαφορία πολιτών και υπεύθυνων κρατικών φορέων ως προς την εγκατάλειψη, κακοποίηση και θανάτωση ζώων, οδηγεί αναπόφευκτα στη σημερινή βαρβαρότητα που γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες. Όλοι μας, λοιπόν, στην τοπική κοινωνία οφείλουμε να είμαστε υπεύθυνοι για την αστική πανίδα και αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να το λησμονούμε σε καμία περίπτωση, αν θέλουμε να λεγόμαστε πολιτισμένοι άνθρωποι.

* Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων, Παρίσι 1978

Άρθρο 1

Όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή και στη δυνατότητα ύπαρξης.

Άρθρο 2

Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου. Ο άνθρωπος ανήκει στο ζωικό βασίλειο και δεν μπορεί να εξοντώνει ή να εκμεταλλεύεται τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Αντίθετα, οφείλει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις για το καλό των ζώων. Κάθε ζώο δικαιούται φροντίδας, προσοχής και προστασίας από τον άνθρωπο.

Άρθρο 3

Κανένα ζώο δεν πρέπει να υποβάλλεται σε κακομεταχείριση ή απάνθρωπη συμπεριφορά. Αν η θανάτωση ενός ζώου θεωρηθεί υποχρεωτική, πρέπει να γίνει στιγμιαία, ανώδυνα και χωρίς καμιά πρόκληση αγωνίας του ζώου.

Άρθρο 4

Κάθε ζώο δικαιούται να ζήσει στο φυσικό του χώρο (γη, θάλασσα, αέρας) και να αναπαράγεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους. Η στέρηση ελευθερίας του ζώου -ακόμη κι αν γίνεται για μορφωτικούς σκοπούς- είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη των δικαιωμάτων αυτού.

Άρθρο 5

Κάθε ζώο που από παράδοση θεωρείται κατοικίδιο δικαιούται να ζήσει με το ρυθμό και τις συνθήκες ζωής και ελευθερίας που αντιστοιχούν στο είδος του. Η διαφοροποίηση αυτών των συνθηκών από τον άνθρωπο έχει σκοπούς κερδοσκοπικούς και είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη.

Άρθρο 6

Κάθε ζώο που αποτελεί σύντροφο του ανθρώπου έχει δικαίωμα διάρκειας ζωής ανάλογης με τη φυσική του μακροβιότητα. Η εγκατάλειψη ενός ζώου θεωρείται πράξη απάνθρωπη και εξευτελιστική.

Άρθρο 7

Αναφορικά με τα ζώα που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον άνθρωπο, η διάρκεια και η ένταση δουλειάς πρέπει να είναι σε λογικά πλαίσια, η διατροφή τους ικανοποιητική και η ανάπαυσή τους υποχρεωτική.

Άρθρο 8

Οποιοσδήποτε πειραματισμός πάνω στα ζώα, ιατρικός, επιστημονικός κ.λπ. αντιτίθεται προς τα δικαιώματα των ζώων, εφόσον προκαλεί πόνο σωματικό ή ψυχικό. Πρέπει να επιδιώκεται η αντικατάσταση του πειραματισμού πάνω στα ζώα από άλλες υπάρχουσες τεχνικές.

Άρθρο 9

Τα ζώα που εκτρέφονται για τη διατροφή του ανθρώπου πρέπει να στεγάζονται, να τρέφονται, να μετακινούνται και να θανατώνονται χωρίς πρόκληση πόνου και αγωνίας.

Άρθρο 10

Απαγορεύεται η εκμετάλλευση των ζώων για τη διασκέδαση των ανθρώπων. Η έκθεση ζώου και τα θεάματα που χρησιμοποιούν ζώα αποτελούν καταστρατήγηση της αξιοπρέπειας και του σεβασμού προς τη ζωή του ζώου.

 Άρθρο 11

Κάθε πράξη που χωρίς λόγο προκαλεί θάνατο ζώου είναι βιοκτονία κι αποτελεί έγκλημα απέναντι στη ζωή.

Άρθρο 12

Κάθε πράξη που προκαλεί θάνατο μεγάλου αριθμού άγριων ζώων αποτελεί γενοκτονία, έγκλημα απέναντι στο είδος. Η μόλυνση και οποιαδήποτε καταστροφή του φυσικού μας περιβάλλοντος οδηγούν στη γενοκτονία. 

Άρθρο 13

Σεβασμός επιβάλλεται ακόμη και στο νεκρό ζώο. Κάθε σκηνή βίας στην τηλεόραση και το σινεμά με θύματα αληθινά ζώα πρέπει να απαγορευτεί και μόνο οι σκηνές που έχουν σκοπό να ενημερώσουν για τα δικαιώματα των ζώων οφείλουν να προβάλλονται.

Άρθρο 14

Οι οργανισμοί προστασίας και προάσπισης των ζώων πρέπει να αντιπροσωπεύονται από κάθε κυβέρνηση. Τα δικαιώματα του ζώου πρέπει να κατοχυρωθούν απ’ τους νόμους, όπως ακριβώς και τα δικαιώματα του ανθρώπου.

Πηγή: http://el.wikisource.org/wiki/Διακήρυξη_Δικαιωμάτων_των_Ζώων

SKA-P : Insensibilidad