ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΤΟ ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ; (Κωνσταντίνα Καλαφατούδη)

Άλλο ένα νέο συμβάν, αυτό της τραγωδίας των Τεμπών, ήρθε και προστέθηκε στα δυστυχήματα των τελευταίων ετών όπου νέοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους λόγω ελλιπούς πρόληψης – η Σταματία, επειδή δεν υπήρχε πεζογέφυρα, ο νεαρός στη Χίο, επειδή τον καταπλάκωσε μία μπασκέτα του κοινοτικού γυμναστηρίου. Αυτή τη φορά, δύο τρένα συγκρούστηκαν μετωπικά επιφέροντας 57 θανάτους και πολλούς τραυματισμούς.

Η σύγκρουση αυτή που κόστισε τόσες ζωές, νέων ως επί τω πλείστον, οφείλεται σε αμέλεια συντήρησης και εφαρμογής δικλείδων ασφαλείας των τρένων που κάθε σταθμός στην Ε.Ε. οφείλει να τηρεί. Κι όμως, στη χώρα μας αποδείχθηκε για άλλη μια φορά πως αμελήθηκε η πρόληψη, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες των εργαζομένων των σιδηροδρόμων να τραβήξουν την προσοχή των υπευθύνων του αρμόδιου Υπουργείου. Δυστυχώς, είναι σύνηθες φαινόμενο αυτό στην Ελλάδα… Ίσως να φταίει που δεν θέλουμε να σκεφθούμε το κακό. Ίσως να φταίει η μακραίωνη παράδοσή μας που είναι γεμάτη συγκρούσεις, δυσκολίες και πόνο. Και έτσι, στρέφουμε το βλέμμα μας μόνο στα ευχάριστα και αγνοούμε κάθε τι άσχημο, όσο μπορούμε, μέχρι που κάτι συμβαίνει και… μας επαναφέρει στην πραγματικότητα. Τότε ξεσηκωνόμαστε και τότε ψάχνουμε τους υπευθύνους για το μοιραίο λάθος. Πρόκειται προφανώς για έλλειψη ατομικής και συλλογικής ευθύνης.

Ενδεχομένως να φταίει και το κερδοσκοπικό πνεύμα που σήμερα μας διακατέχει και τοποθετεί πρώτο στη λίστα των προτεραιοτήτων το χρήμα έναντι της ασφάλειας, υπονομεύοντας έτσι την ανθρώπινη ζωή. Από τη μία μεγιστοποιούνται τα οικονομικά κέρδη ορισμένων, και από την άλλη ελαχιστοποιείται η ασφάλεια των ανθρώπων και μένει απλώς η ελπίδα ότι από τύχη «όλα θα πάνε καλά». Η ευχή αυτή, ωστόσο, δεν πραγματοποιείται πάντα και τα αποτελέσματα είναι ολέθρια. Όλα αυτά τα συμβάντα θα μπορούσαν να αποτελούν τρανταχτά παραδείγματα των συνεπειών που ακολουθούν όταν το χρήμα προτάσσεται της ανθρώπινης ύπαρξης. Πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει γιατί κυνηγώντας την οικονομική επιτυχία, που τόσο προβάλλεται σήμερα, δεν συνειδητοποιούμε τους κινδύνους των κενών που αφήνουμε.

Μάλλον οι γιατροί έχουν δίκιο που μας επιβάλλουν συχνά προληπτικές εξετάσεις, μολονότι μας επιβαρύνουν οικονομικά και ψυχολογικά. Όμως, η πρόληψη είναι το παν! Δεν ξέρω βέβαια γιατί οι άνθρωποι συνεχώς την αποφεύγουν. Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτό πρέπει να αλλάξει, ειδάλλως θα παραμείνει η αιτία πολλών θανάτων και μεγάλης δυστυχίας. Το επίκεντρο θα πρέπει να είναι πάντα η ανθρώπινη ζωή και ο καθένας μας πρέπει να αναλαμβάνει το μέρος της ευθύνης που του αναλογεί. Αν θέλουμε η τωρινή κατάσταση να αλλάξει, χρειάζεται να κοιτάμε μακροπρόθεσμα με προνοητικότητα και να απαιτούμε μεταρρυθμίσεις και αλλαγές για την ασφάλειά μας, και όχι να μένουμε ευγνώμονες που «από τύχη» ή «θεία Πρόνοια» δεν έχει συμβεί κάτι κακό.

Κλείνοντας, θα κάνω και εγώ την κοινότοπη ευχή το δυστύχημα στα Τέμπη να είναι το τελευταίο που οφείλεται στην έλλειψη πρόληψης. Η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας σήμερα είναι υπεραρκετή για να μην αφήνουμε τη ζωή μας έρμαιο στην τύχη ή στο ανθρώπινο λάθος. Ας αξιοποιήσουμε τις τεράστιες δυνατότητές της και ας δώσουμε ξανά προτεραιότητα όχι στο οικονομικό, αλλά στο ανθρώπινο κεφάλαιο!

ΠΑΡΕ ΜΕ ΟΤΑΝ ΦΤΑΣΕΙΣ… – Νίκος Φιλέντας, Μανώλης Κακουράκης