Αγαπητή μικρή μου Ιζαμπέλα,
Αποφάσισα να σου γράψω αυτή την επιστολή, γιατί έμαθα ότι περνάς πολύ δύσκολα αυτή την περίοδο που έχεις πάει σε νέο σχολείο, και θα ήθελα να σε βοηθήσω όπως μπορώ.
Δυστυχώς, έχω περάσει και εγώ τα πάνδεινα, τα ίδια ακριβώς με εσένα! Ξέρω και κατανοώ απολύτως πόσο δύσκολο είναι να σε κοροϊδεύουν τα άλλα παιδιά επειδή είσαι «ξένη» στη χώρα τους. Έμαθα ότι φοβάσαι να πας σχολείο και πως είσαι μόνη σου στα διαλείμματα. Κάθε φορά που σε ακουμπάνε, κρύβεσαι και κλαις. Μετά ξανατρέχεις σε αυτούς, όταν σου το παίζουν καλοί. Και η δασκάλα δεν κάνει κάτι, έτσι δεν είναι; Αντιθέτως, παίρνει το μέρος τους, σωστά; Σε λίγο θα αρχίσουν να γελάνε και για τα δόντια σου…
Μην ανησυχείς όμως, εγώ εδώ είμαι! Όποτε θες μια στήριξη, κάποιον να σε σώσει, εγώ εδώ θα είμαι. Εγώ σε πιστεύω. Εγώ ξέρω. Θα δεις, όλα θα πάνε καλύτερα. Σύντομα θα τους λυπάσαι για το πόσο άρρωστοι είναι τελικά. Μην τα παρατάς! Είσαι μικρή, αλλά πάλεψε για εσένα και κανε υπομονή, γιατί μετά θα είναι καλύτερα. Δες το σαν κάτι που θα σε κάνει πιο δυνατή. Πόσες δυσκολίες και αναποδιές, σε αυτό θα κολλήσεις;
Αυτό που σου προτείνω είναι να βρεις μία φίλη και καλή, ας είναι και μεγαλύτερη, για να μη νιώθεις μόνη. Στα διαλείμματα παίξε με τα αγόρια που σε συμπαθούν περισσότερο, αφού βλέπεις ότι τα κορίτσια είναι… στενόμυαλα. (Εεε, πού πήγε το μυαλό σου;) Μίλα και στον Διευθυντή και πες του τι τραβάς, να σε προσέχει πού και πού. Την κυρία Μαίρη θα την έχεις μόνο φέτος, οπότε μη σκας. Ούτως ή άλλως, είναι συμφεροντολόγα. Θα τα δει όλα μπροστά της, εκτός αν τυφλωθεί από τη σαΐτα που θα της πετάξει ο Γιώργος…
Αγνόησε τα παιδιά που σε κοροϊδεύουν, γιατί είναι μικρά και ανόητα και δεν καταλαβαίνουν το κακό που κάνουν. Είναι δύσκολο, το γνωρίζω, αλλά δεν φταίνε αυτά. Οι γονείς τους δεν τα μεγάλωσαν σωστά. Νομίζουν ότι το διαφορετικό είναι κακό. Τώρα είσαι ένα μπουμπούκι «ασχημο» (εδώ γελάμε), όμως θα γίνεις ένα όμορφο τριαντάφυλλο! Αλήθεια είναι, το ξέρω και θα το δεις! Όποτε θες να μιλήσεις σε κάποιον, γράψε μου και θα κάνω ό,τι μπορώ για να νιώσεις μέσα σου καλά.
Στο κάτω-κάτω, θα γίνεις γιατρός και… μόλις σε επισκεφθούν, πάρε την «εκδίκησή» σου! Ή μήπως θα γίνεις δικηγόρος; (Αυτό θα το αφήσω εδώ, θα καταλάβεις στο μέλλον). Γιατί έχεις ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ και ΟΜΟΡΦΟ ΜΕΛΛΟΝ!
Σε παρακαλώ, σταμάτα να μυξοκλαίς και σήκω! Σήκωσε το κεφάλι σου! Μη τους αφήνεις να σε πατήσουν! Κάν΄το για μένα. Είσαι η ζωή μου, σε παρακαλώ, άκουσε με! Σε αγαπώ πολύ και δεν θα σε αφήσω ποτέ ξανά να τα περάσεις αυτά!
Ελπίζω να με ακούσεις και να κάνεις ό,τι σου είπα. Είσαι όμορφη έτσι όπως είσαι. Είσαι ξεχωριστή! Και το ότι είσαι από άλλη χώρα, είναι τέλειο, γιατί ξέρεις και άλλον πολιτισμό, κι άλλη γλώσσα, κι άλλα έθιμα. Μακάρι να τα ήξεραν και αυτοί. Δεν θα χρειαζόταν να σε προσβάλουν για να προβληθούν!
Μη φοβάσαι. Εγώ εδώ θα είμαι!!! Θα σε προστατεύω, πάντα!
Με αγάπη
Ο μελλοντικός σου εαυτός…
Υπέροχη ιδέα Ιζαμπέλα και ακόμη πιο υπέροχο το περιεχόμενο αυτής της «ιδιαίτερης» επιστολής! Ίσως πράγματι να σου έστειλε γράμμα ο «μεταμορφωμένος» μελλοντικός σου εαυτός όταν ήσουν μικρή και παραδινόσουν στη θλίψη, για να αντιληφθείς την κατάσταση και να αντιδράσεις με θάρρος, δυναμισμό και αυτοπεποίθηση. Άλλωστε, από την αλλαγή σου αυτή κρίνονταν τα πάντα, ακόμη και η ίδια του η ύπαρξη…