Με αφορμή τα πρόσφατα φρικτά γεγονότα που συμβαίνουν στη λωρίδα της Γάζας μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, θα ήθελα να θίξω ένα πολύ σοβαρό θέμα ζωτικής σημασίας, τον πόλεμο. Ένα θέμα που εδώ και χιλιάδες χρόνια, από την αρχή της δημιουργίας των πρώτων ανθρώπινων κοινωνιών, αντί να εξομαλύνεται, οξύνεται ακόμα περισσότερο.
Αναμφίβολα, ο πόλεμος με το πέρασμα των χρόνων έχει αλλάξει πολλές μορφές ανάλογα με τα όπλα και τις μεθόδους που επινοούσε ο άνθρωπος για να βλάψει τον εκάστοτε αντίπαλο: από τα σπαθιά, τα δόρατα και τα τόξα, έφτασε να κατασκευάζει ατομικές και πυρηνικές βόμβες που απειλούν ολόκληρη την ανθρωπότητα, ενώ ηλεκτρονικοί πόλεμοι και τρομοκρατικές επιθέσεις δημιουργούν κλίμα φόβου και ανασφάλειας σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ωστόσο, η αιτία του πολέμου παραμένει αμετάβλητη: η αλαζονεία του ανθρώπου είναι αυτή που τον οδήγησε να βομβαρδίζει αμάχους, να σκοτώνει “εχθρούς” και “φίλους” και, γενικά, να πράττει αποκλειστικά με γνώμονα το συμφέρον, χωρίς να έχει ηθικούς φραγμούς. Ορισμένοι άνθρωποι σε θέσεις εξουσίας δημιουργούν αντιπαραθέσεις που οδηγούν σε πολεμικές συγκρούσεις μόνο και μόνο για να ξεδιψάσουν τη δίψα τους για κατάκτηση, χρήμα και δύναμη.
«Δια την των χρημάτων κτήσιν πάντες οι πόλεμοι γίγνονται»
Πλάτων (Έλληνας Φιλόσοφος, 427-347 π.Χ.)
Παράλληλα, ένας ακόμα λόγος για την αναζωπύρωση πολέμων είναι και το καπιταλιστικό σύστημα μαζί με το δυτικό τρόπο ζωής, που βασίζεται στην κατανάλωση και το ατομικό συμφέρον λίγων και ισχυρών. Δυστυχώς, το κέρδος και η απληστία βρίσκονται στον πυρήνα του σημερινού πολιτικο-οικονομικού συστήματος. Κράτη όπως οι Η.Π.Α. εισβάλλουν – είτε οικονομικά είτε στρατιωτικά – σε άλλα πιο αδύναμα κράτη, με σκοπό να εκμεταλλευτούν τους πόρους τους, όπως λόγου χάρη το πετρέλαιο και άλλα πολύτιμα μέταλλα. Το ίδιο το σύστημα, υποστηριζόμενο από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, “υπνωτίζει” τους πολίτες υποσχόμενο ευμάρεια. Σε συνδυασμό με την εξάρτηση από τα υλικά αγαθά, τα οποία έχουν υποδουλώσει τον άνθρωπο που νομίζει ότι τα έχει ανάγκη προκειμένου να είναι ευτυχισμένος, ο μέσος πολίτης όχι μόνο δεν αντιστέκεται στον πόλεμο, αλλά ενίοτε τον υποστηρίζει έμπρακτα ή με επιχειρήματα, όταν το συμφέρον του το απαιτεί.
MAGIC DE SPELL – ΦΩΝΑΞΕ!
Γι΄ αυτό είναι σημαντικό εμείς οι νέοι να δράσουμε, εάν θέλουμε να εξασφαλίσουμε την ειρήνη στο μέλλον. Αρχικά, το κυριότερο που πρέπει να κάνουμε είναι να μιλήσουμε και να διαδηλώσουμε εναντίον του πολέμου! Να μη χειραγωγούμαστε από την εκάστοτε εξουσία, αλλά να έχουμε τη δική μας άποψη, δείχνοντας έτσι ότι ο λαός είναι πάνω από την εξουσία και όχι το αντίθετο.
Επιπλέον, εκτός από την παραπάνω ακτιβιστική δράση, εξίσου σημαντική είναι και η συμμετοχή σε διεθνείς οργανώσεις και θεσμούς που παλεύουν για την ειρήνη ανάμεσα στα κράτη, όπως είναι ο Ο.Η.Ε. Ο καθένας μπορεί να γίνει εθελοντής, ακόμα και μέσα από το σπίτι του, να συνεισφέρει το δικό του λιθαράκι και να ενώσει τη φωνή του με αυτή πολλών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, ενδυναμώνοντας μ΄ αυτόν τον τρόπο τα κινήματα της ειρήνης, αλλά και βοηθώντας συνάμα έμπρακτα και ουσιαστικά ανθρώπους που έχουν πληγωθεί από τον πόλεμο.
Γίνεται, επομένως, αντιληπτό ότι αν δράσουμε όλοι μαζί δεν είναι ανέφικτο και ουτοπικό να μειώσουμε τους πολέμους και τις αδικίες που συμβαίνουν γύρω μας. Ο πόλεμος είναι ένα ζήτημα που μας αφορά όλους και όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι αλλά και υπόλογοι, όταν οι βόμβες πλακώνουν τα σπίτια αμάχων και εμείς σε μια πλαστή ευημερία “φυλακισμένοι” σφυρίζουμε αδιάφορα. Άλλωστε, εμείς οι νέοι είμαστε το μέλλον του πλανήτη κι έχουμε χρέος απέναντι στον εαυτό μας αλλά και τις επόμενες γενιές να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις, έτσι ώστε να κατοχυρωθεί η ειρήνη και η αρμονική συνύπαρξη των λαών.
Σταμάτης Ευγενικός
Πόλεμος είναι όταν αλληλοσκοτώνονται άνθρωποι που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, επειδή κάποιοι άλλοι, που γνωρίζονται καλά μεταξύ τους, δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν.
Πολ Βαλερί, Γάλλος ποιητής (1871-1945)
Ο πόλεμος δεν είναι ο απλοϊκός διαχωρισμός σε καλούς και κακούς. Δεν είναι ταινία για να πάρεις θέση ανυπόμονου θεατή απέναντι σε όσα συμβαίνουν. Ο πόλεμος δεν είναι video game για να θεωρήσεις τον εαυτό σου νικητή ή νικημένο μετά από τη θεαματική κορύφωση. Ο πόλεμος είναι έγκλημα και όπως σε όλα τα εγκλήματα, ο δολοφόνος προσπαθεί να εξαπατήσει και να κρυφτεί. Είναι έγκλημα διαρκείας και για τις προηγούμενες γενιές που τον υπηρέτησαν χωρίς να το ξέρουν και για τις επόμενες που θα ζήσουν τις επιπτώσεις. Ο πόλεμος είναι η σκοτεινή συνισταμένη των συμφερόντων και της διαστροφής των αξιών. Οι αξίες επιστρατεύονται ως σπουδαίος λόγος για τον οποίο θα γίνουν τα πιο άθλια πράγματα. Θρησκεία, ιδεολογία, ηθικά συστήματα, επιστρατεύονται με την ίδια πάντα κατάληξη: το έγκλημα του ανθρώπου απέναντι στον άνθρωπο και την ανθρωπότητα.
Για να σταματήσει ή να αποτραπεί όμως ο πόλεμος δεν αρκεί να θέλεις την παγκόσμια Ειρήνη ως πλεόνασμα αγάπης που θα συμπαρασύρει τον κόσμο. Πρέπει να βλέπεις κατάματα τα συμφέροντα που κινούν την πραγματικότητα γύρω σου και να αντιστέκεσαι στην προσπάθεια δημιουργίας του άβουλου ανθρώπου που θα καταλήξει να βλέπει τον πόλεμο στην τηλεόραση για να επιλέξει καλούς και κακούς. Για να αποφύγεις τον πόλεμο πρέπει να απαιτείς οι λογαριασμοί να πληρώνονται κάθε μέρα από αυτούς που κερδίζουν από σένα και διαμορφώνουν τη ζωή σου. Να δηλώνεις πως είσαι ενεργός και θα αντιδράς. Δεν θα επιτρέπεις. Τον πόλεμο δεν τον αποτρέπει το κλάμα (άλλωστε πάντα το κλάμα ήταν μέρος του πολέμου), τον αποτρέπει η κραυγή που βγάζεις επειδή ξέρεις.
Κάποιοι απαισιόδοξοι λένε ότι οι πόλεμοι δεν θα τελειώσουν ποτέ κι ίσως να έχουν δίκιο με βάση την ιστορική πορεία της ανθρωπότητας. Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα έλεγε: «Να είμαστε ρεαλιστές και να επιδιώκουμε το ανέφικτο». Προτιμώ το δεύτερο…