Ο Φρέντι Μέρκιουρι (Freddie Mercury, 5 Σεπτεμβρίου 1946-24 Νοεμβρίου 1991) ήταν Βρετανός τραγουδιστής και μουσικός. Θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους και πιο χαρισματικούς τραγουδιστές όλων των εποχών και είναι γνωστός για τη φανταχτερή του persona στη σκηνή και το τεσσάρων οκτάβων εύρος της φωνής του. Έγινε διάσημος ως τραγουδιστής, συνθέτης και πιανίστας του βρετανικού ροκ συγκροτήματος «Queen».
Ο Μέρκιουρι γεννήθηκε ως Φαρόχ Μπουλσάρα στη Ζανζιβάρη, ένα αφρικανικό νησί που τότε ήταν βρετανική αποικία και σήμερα μέρος της Τανζανίας. Οι γονείς του, Μπόμι (1908–2003) και Τζερ Μπουλσάρα (1922–2016) και η μικρότερη αδερφή του Κασμίρα, ήταν Παρσί με καταγωγή από την Ινδία. Ως Παρσί, η οικογένεια ασπαζόταν τη θρησκεία του ζωροαστρισμού. Η οικογένεια είχε μεταναστεύσει στη Ζανζιβάρη, για να μπορέσει να συνεχίσει ο πατέρας του την εργασία του ως ταμίας στο βρετανικό αποικιακό γραφείο.
Το 1955 στάλθηκε πίσω στην Ινδία στο St. Peter’s School, ένα αγγλικό οικοτροφείο αρρένων στο Panchgani, 250 χλμ. περίπου από τη Βομβάη (τη σημερινή Mumbai). Εκεί πήρε το παρατσούκλι «Φρέντι» που θα κρατούσε για όλη του τη ζωή… Ο διευθυντής του σχολείου παρατήρησε το μουσικό ταλέντο του Φρέντι και πρότεινε στους γονείς του να κάνει μαθήματα πιάνου, πράγμα που έγινε όταν ήταν 7 ετών. Επίσης, τραγουδούσε στη χορωδία του σχολείου. Στην ηλικία των δώδεκα ετών προσχώρησε στο πενταμελές μουσικό συγκρότημα «The Hectics» το οποίο έπαιζε σε διάφορες -σχολικές κυρίως- εκδηλώσεις. Το 1963 επέστρεψε στη Ζανζιβάρη, η οποία στα τέλη της χρονιάς απέκτησε την ανεξαρτησία της από το Ηνωμένο Βασίλειο. Επειδή, όμως, τον Ιανουάριο του 1964 ξέσπασε βίαιη επανάσταση κατά του Σουλτάνου της Ζανζιβάρης, ο δεκαεπτάχρονος τότε Φρέντι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το νησί μαζί με τους γονείς και την αδελφή του.
Σύντροφος του Μέρκιουρι ήταν για αρκετά χρόνια της δεκαετίας του 1970 η Μαίρη Όστιν, την οποία γνώρισε μέσω του Μπράιαν Μέι (του κιθαρίστα των Queen) και για την οποία έγραψε το τραγούδι «Love of My Life». Αρραβωνιάστηκαν το 1973, ωστόσο η σχέση τους έληξε, όταν ο Μέρκιουρι παραδέχτηκε την αμφιφυλοφιλία του. Οι δυο τους διατήρησαν στενή φιλία κι αργότερα η Όστιν έγινε η κύρια κληρονόμος της περιουσίας του.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Μέρκιουρι ζούσε στη Νέα Υόρκη και στο Μόναχο, όπου ηχογράφησε διάφορα άλμπουμ έχοντας σχετικά «ήσυχη» προσωπική ζωή (για τα δικά του, βέβαια, δεδομένα, καθώς τα φημισμένα του άγρια πάρτι ενίοτε διαρκούσαν κι ένα μήνα…). Στα μέσα της ίδιας δεκαετίας μετακόμισε στο Κένσινγκτον του Λονδίνου. Σύντροφός του από το 1985 μέχρι το τέλος της ζωής του ήταν ο Τζιμ Χάτον, τον οποίο γνώρισε σε ένα κλαμπ.
Ο Μέρκιουρι σε συναυλία με τους Queen στο New Haven του Κονέκτικατ τον Νοέμβριο του 1977
To 1973, οι Queen κυκλοφόρησαν το πρώτο τους ομώνυμο άλμπουμ, αλλά δεν έκανε ιδιαίτερη αίσθηση. Κάπως καλύτερη τύχη είχαν τα δύο επόμενα άλμπουμ, Queen II και Sheer Heart Attack.
Λίγο πριν την κυκλοφορία του ιστορικού τους δίσκου A Night at the Opera, οι Queen εμπιστεύτηκαν για προσωπική ακρόαση στον φίλο τους Κένι Έβερετ (γνωστός ραδιοφωνικός παραγωγός και κωμικός της Βρετανίας) το τραγούδι Bohemian Rhapsody, το οποίο εκείνος βρήκε υπέροχο! Λόγω της πρωτοτυπίας του τραγουδιού, το οποίο συνδυάζει rock με opera, το άλμπουμ A Night at the Opera σημείωσε τεράστια εμπορική επιτυχία! Κατά το έτος κυκλοφορίας του (1975) παρέμεινε εννέα εβδομάδες στο Νο1 στα Charts της Αγγλίας και άλλες έξι το 1991, μετά τον θάνατο του Μέρκιουρι. Ανάμεσα στις πολλές διακρίσεις που έχει κατακτήσει το τραγούδι Bohemian Rhapsody, ξεχωρίζει η πρώτη θέση που κατέλαβε στη λίστα British Hit Singles – Top 100 Singles του Βιβλίου Γκίνες! Η προώθησή του συνοδεύτηκε από το πρώτο στην ιστορία σκηνοθετημένο βίντεοκλιπ!
Βιντεοκλίπ Bohemian Rhapsody:
Οι Queen είχαν πλέον εδραιωθεί ανάμεσα στα πρώτα συγκροτήματα της παγκόσμιας μουσικής βιομηχανίας, γράφοντας ελεύθερα πια τη δική τους μουσική που έσπασε τα αυστηρά στερεότυπα των μουσικών ειδών (opera, disco, rock, jazz, electronic, dance κλπ) με τον δικό τους ιδιαίτερο ήχο και τη δική τους μοναδική σκηνική παρουσία. Η ιδιαίτερη φωνή του Μέρκιουρι και ο ξεχωριστός ήχος της κιθάρας του Μπράιαν Μέι (κιθάρα την οποία κατασκεύασε ο ίδιος σε πολύ νεαρή ηλικία) τοποθέτησαν τους Queen μόνιμα στην κορυφή – παρά το γεγονός της ακραίας πολεμικής που δέχονταν από αρκετούς «ειδήμονες» μουσικοκριτικούς…
Το επόμενο άλμπουμ τους με τίτλο A Day at the Races περιείχε το τραγούδι Somebody to Love, το οποίο είχε επίσης αρκετά στοιχεία οπερετικών φωνητικών! Ακόμη πιο ψηλά ανέβηκαν με το άλμπουμ News of the World από το οποίο βγήκαν οι -διαχρονικές πλέον- επιτυχίες We Will Rock You και We Are the Champions. Το τελευταίο, μάλιστα, ακούγεται έκτοτε σε κάθε επίσημη απονομή τροπαίου σε πολλά αθλήματα!
Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1970 ακολούθησαν τα άλμπουμ Jazz και The Game. Από το τελευταίο ξεχώρισε το Another One Bites the Dust. Οι Queen άρχισαν να πειραματίζονται και με άλλα είδη μουσικής. Αυτό έγινε πιο έντονο με την κυκλοφορία του άλμπουμ Hot Space στις αρχές του 1980. Το άλμπουμ δεν έτυχε ανάλογης απήχησης κι επιτυχίας, αν και υπήρχε ένα πολύ αξιόλογο κομμάτι-ντουέτο με τον Ντέιβιντ Μπόουι- το Under Pressure.
Άγαλμα του Φρέντι Μέρκιουρι στο Μοντρέ της Ελβετίας
Ο Φρέντι Μέρκιουρι θεωρείται από τις πλέον κορυφαίες και πιο επιδραστικές προσωπικότητες της ανεξάρτητης μουσικής παγκοσμίως και ξεχωρίζει για την καλλιτεχνική του τόλμη και έμπνευση. Άλλωστε, ο ίδιος συνήθιζε να λέει προκαλώντας συνειδητά τους συντηρητικούς μουσικούς κύκλους: «I’m just a musical prostitute, my dear». Μία ακόμη δήλωσή του που έμεινε στην ιστορία ήταν κι η παρακάτω: «I won’t be a rock star, I will be a legend!». Όπερ και εγένετο…
Η υπογραφή του Φρέντι Μέρκιουρι
Και εδώ τα απίστευτα φωνητικά του Φρέντι Μέρκιουρι με το πλήθος!
Τον Οκτώβριο του 1986, ο βρετανικός τύπος ανέφερε ότι ο Μέρκιουρι έκανε αιματολογικές εξετάσεις για HIV/AIDS στην κλινική Harley Street. Ο ρεπόρτερ της βρετανικής εφημερίδας The Sun, Χιου Γουάιτοου, ρώτησε τον Μέρκιουρι σχετικά με το δημοσίευμα στο Heathrow Airport, καθώς επέστρεφε από ένα ταξίδι στην Ιαπωνία. Τότε ο Μέρκιουρι αρνήθηκε ότι έπασχε από την ασθένεια. Σύμφωνα με τον σύντροφό του, Τζιμ Χάτον, ο Μέρκιουρι διαγνώστηκε με AIDS στα τέλη του Απριλίου του 1987.
Στις 23 Νοεμβρίου του 1991 ο τραγουδιστής έκανε ανακοίνωση στον Τύπο, που είχε κυριολεκτικά κατασκηνώσει έξω από το σπίτι του στο Κένσινγκτον στο Λονδίνο, ότι έπασχε από AIDS. Μία μέρα αργότερα πέθανε στο σπίτι του. Όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν κοντά του οι γονείς του και η Μαίρη Όστιν (πρώην σύντροφός του). Ωστόσο, σε καθημερινή 24ωρη βάση μαζί του βρισκόταν ο επί 6 χρόνια σύντροφός του, Τζιμ Χάτον, ο Πίτερ Φρίστοουν (προσωπικός του γραμματέας και στενός φίλος) και ο Τζο Φανέλι (πρώην εραστής και προσωπικός του σεφ).
Κύκνειο άσμα της μπάντας ήταν το άλπμουμ Innuendo -η δεύτερη μεγαλύτερη δισκογραφική επιτυχία μαζί με το A Night At The Opera- με το μοναδικό Show Must Go On.
Πρόσφατα γυρίστηκε κινηματογραφική ταινία για τον Freddie Mercury με τίτλο «Bohemian Rhapsody», η οποία κυριολεκτικά έσπασε τα ταμεία, γεγονός που επιβεβαιώνει πόσο ο κόσμος αγαπάει ακόμη τον Freddie Mercury και τους Queen…
Πηγή βιογραφικών και δισκογραφικών πληροφοριών:
Το αφιέρωμά σου, Σπύρο, στον Freddie Mercury και στους Queen, θα το στείλω -με την άδειά σου βέβαια- στον παλιό μου συμμαθητή και φίλο, Νίκο Ν., ο οποίος μού έμαθε την μπάντα, όταν ήμασταν Α΄ Γυμνασίου. Θυμάμαι ακόμη ότι την επόμενη μέρα της ανακοίνωσης στα δελτία ειδήσεων του θανάτου του Φρέντι Μέρκιουρι, ο Νίκος έφερε στο σχολείο το φορητό στερεοφωνικό του κι άκουγε όλη τη μέρα -απαρηγόρητος- Queen… Έκτοτε, ανελλιπώς σε κάθε εκδρομή μέχρι και την πενθήμερη της Γ΄ Λυκείου ακούγαμε πάντοτε Queen! Εννοείται πως οι «δημοκρατικές» διαδικασίες για το τι θα ακουστεί στο πούλμαν πήγαιναν περίπατο, κάθε φορά που επρόκειτο για Queen… Σ΄ ευχαριστώ Σπύρο που μου έφερες ωραίες αναμνήσεις με το υπέροχο αυτό άρθρο σου!