ΤΟ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙΣ: Το ταξίδι, σε κόμικς

 

Όταν ένα βιβλίο κόμικς μπορεί να αποτελέσει ακαδημαϊκό σύγγραμμα για τη διδασκαλία…

 

Στο βιβλίο των Ayers και Alexander-Tanner “Το να διδάσκεις: Το ταξίδι, σε κόμικς”, η διδασκαλία παρουσιάζεται ως πρόκληση, ως ένα ταξίδι προς το άγνωστο, στο οποίο οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί είναι συνοδοιπόροι. Ο Ayers μοιράζεται τις εμπειρίες του μέσα στη σχολική τάξη και ταυτόχρονα ενσωματώνει και παραδείγματα άλλων εκπαιδευτικών που διαφέρουν σε σχέση με τα καθιερωμένα πρότυπα, προσπαθώντας για μια όσο γίνεται πιο εποικοδομητική διδασκαλία που λαμβάνει υπόψη τους μαθητές και τις ανάγκες τους.

 

Ο ίδιος ο δάσκαλος έχοντας ανήσυχο και φιλοπερίεργο πνεύμα, εμπνέει και ενθαρρύνει την εξερεύνηση και την ανακάλυψη μέσα από βιωματικό τρόπο και προσωπική εμπλοκή των μαθητών· έχει ειλικρινή διάθεση αυτοβελτίωσης και γνήσιο ενδιαφέρον για το κάθε παιδί, προσπαθώντας να κατανοήσει πώς σκέφτεται και πώς ενεργεί, να διακρίνει τις ανάγκες, τις επιθυμίες, τα ενδιαφέροντα και τα ταλέντα του. Έτσι, βρίσκεται κοντά σε κάθε μαθητή ξεχωριστά και ταυτόχρονα σε όλους μαζί σεβόμενος τις ιδιαιτερότητες και τις εξατομικευμένες ανάγκες τους.  Τους ανοίγει τον δρόμο για τη μάθηση, φροντίζοντας να αισθάνονται μοναδικοί στο έργο που τους έχει ανατεθεί, αφού οι δραστηριότητες που επιλέγει ταιριάζουν στον κάθε μαθητή, αναδεικνύουν τα δυνατά σημεία του και ενισχύουν την αυτοεκτίμησή του. Με άλλα λόγια, προσπαθεί να δώσει την ευκαιρία σε όλους και στον καθένα ξεχωριστά να χαράξουν τη δική τους επιτυχημένη πορεία και κυρίως να κάνει τα παιδιά χαρούμενα.

 

 

Επομένως, δημιουργεί ένα ευρύ και πολυσύνθετο περιβάλλον μάθησης ώστε να προσφέρει στους μαθητές τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν την προθυμία και την επιθυμία τους για μάθηση, αφού ανταποκρίνεται σε ένα μεγάλο εύρος ενδιαφερόντων και ικανοτήτων. Ο δάσκαλος “βάζει την πρώτη σανίδα της γέφυρας” που χρειάζεται ο κάθε μαθητής και τα παιδιά συνεχίζουν από εκείνο το σημείο το ταξίδι προς τη μάθηση· ο ίδιος είναι συνοδοιπόρος και συνεργάτης τους. Η τάξη πλημμυρίζει με δημιουργικές δραστηριότητες και “εναλλακτικά μαθήματα” που λαμβάνουν υπόψη τις επιθυμίες και τις εμπειρίες των μαθητών. “Το πάθος του συναντιέται με τα ενδιαφέροντα των παιδιών σε ένα φανταστικό κοινό έδαφος, το θεμέλιο για τη λειτουργία μιας παραγωγικής τάξης”.

«Η διδασκαλία είναι κάτι περισσότερο από το να διανέμεις τη γνώση, είναι να εμπνέεις την αλλαγή. Η μάθηση είναι κάτι περισσότερο από το να αποστηθίζεις δεδομένα, είναι να φτάνεις στην κατανόηση.»  

William Arthur Ward

«Αν το παιδί δεν μπορεί να μάθει με τον τρόπο που το διδάσκουμε, τότε πρέπει να το διδάξουμε με τον τρόπο που μπορεί να μάθει»

Maria Montessori

 

«Ο ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του κι όταν πια του έχει διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας τον μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες»

Νίκος Καζαντζάκης

«Παιδεία είναι αυτό που επιβιώνει όταν όλα όσα έχουν μαθευτεί ξεχνιούνται».  

B.F. Skinner

 

Μέσα από την αυθεντικότητα, το πάθος και τη δράση του ίδιου του δημιουργού – που σημειωτέον είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου κι Αντιπρόεδρος Αναλυτικών Προγραμμάτων στην Αμερικανική Ένωση Εκπαιδευτικής Έρευνας-  ταξιδεύουμε κι εμείς στον μαγικό κόσμο της διδασκαλίας με έναν πρωτότυπο και δημιουργικό τρόπο που μας προβληματίζει για το ποιοι είμαστε και τι θέλουμε τόσο στην εκπαίδευση όσο και στην ίδια τη ζωή. Το βιβλίο εμπνέει και μεταδίδει μηνύματα αλλαγής που οραματίζονται όλοι οι εμπλεκόμενοι στην εκπαίδευση…και όχι μόνο!

 

“Μπορείτε να αλλάξετε τη ζωή σας και μαζί να αλλάξουμε τον κόσμο!”

 

 

Αποσπάσματα από την ταινία «Ο δάσκαλος που άφηνε τα παιδιά να ονειρεύονται» (2006) του Daniel Losset. Το σενάριο βασίζεται στη ζωή του μεγάλου Γάλλου παιδαγωγού και μεταρρυθμιστή της παιδείας Σελεστέν Φρενέ (Celestin Freinet 1896-1966) που ήταν ο πρώτος που επεδίωξε να εισάγει τις νέες τεχνολογίες της εποχής στην εκπαίδευση (τυπογραφία, ραδιόφωνο, κινηματογράφο).

 

Ολόκληρη η ταινία εδώ!

 
 

Μια από τις σκηνές της ταινίας «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών» που με συγκινούν πολύ… Είναι νομίζω η μεγαλύτερη ανταμοιβή για  έναν καθηγητή όταν νιώθει ότι έχει αγγίξει τις ψυχές των παιδιών. Το χαμόγελό του δείχνει την ικανοποίησή του που κατάφερε να μεταβάλει την οπτική των μαθητών όχι μόνο για τo μάθημα αλλά και για τη ζωή.