ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ – ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ (Δέσποινα Ντάρλα)

“Ελεύθεροι Πολιορκημένοι” (απόσπασμα), Διονύσιος Σολωμός

 

ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ Β’

 

        Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει·

Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει.

Τα μάτια η πείνα εμαύρισε· στα μάτια η μάνα μνέει·

Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει:

«Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ΄ έχω γω στο χέρι;

Οπού συ μου ΄γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει».

 

[ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ:

Η ζωή που ανασταίνεται με όλες της τες χαρές, αναβρύζοντας ολούθε, νέα, λαχταριστή, περιχυνόμενη εις όλα τα όντα· η ζωή ακέραιη, απ' όλα της φύσης τα μέρη, θέλει να καταβάλει την ανθρώπινη ψυχή· θάλασσα, γη, ουρανός, συγχωνευμένα, επιφάνεια και βάθος συγχωνευμένα, τα οποία πάλι πολιορκούν την ανθρώπινη φύση στην επιφάνεια και εις το βάθος της.

Η ωραιότης της φύσης, που τους περιτριγυρίζει, αυξαίνει εις τους εχθρούς την ανυπομονησία να πάρουν τη χαριτωμένη γη, και εις τους πολιορκημένους τον πόνο ότι θα τη χάσουν.]

 

Ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε,

Κι όσ΄ άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ΄άρματα σε κλειούνε.

Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει,

Και μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι,

Κι ολόλευκο εσύσμιξε με τ΄ ουρανού τα κάλλη.

Και μες στης λίμνης τα νερά, όπ΄ έφθασε μ΄ ασπούδα,

Έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,

Που ευώδιασε τον ύπνο της μέσα στον άγριο κρίνο·

Το σκουληκάκι βρίσκεται σ΄ ώρα γλυκιά κι εκείνο.

Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη,

Η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι·

Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κραίνει·

 Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει.

Τρέμ΄ η ψυχή και ξαστοχά γλυκά τον εαυτό της.

Βρυζάκης Θεόδωρος, Η Έξοδος του Μεσολογγίου, 1853

 

“Άκρα του τάφου σιωπή”, Νίκος Ξυλούρης

 

 Οι “Ελεύθεροι Πολιορκημένοι” είναι ένα από τα κορυφαία ποιήματα, γραμμένο για μια από τις κορυφαίες στιγμές της Ελληνικής Επανάστασης κι όχι μόνο… Ο Διονύσιος Σολωμός, ο εθνικός μας ποιητής, υμνεί τον συγκλονιστικό αγώνα των Μεσολογγιτών, την ηρωική τους Έξοδο, που ανάγεται σε πανανθρώπινο σύμβολο του αγωνιζόμενου ανθρώπου, της ελεύθερης ψυχής που δε φυλακίζεται από κανενός είδους δεσμά…

“Ο ελεύθερος άνθρωπος μπορεί να είναι ελεύθερος και στο κλουβί της φυλακής του.”

Γκάντι

 Η άσβεστη επιθυμία για ελεύθερη ζωή, ο αδιαπραγμάτευτος αγώνας για ηθική ελευθερία οδηγεί στην ύψιστη μορφή αυτοθυσίας, μια πράξη εσωτερικής ελευθερίας που διεκδικεί τη συλλογική απελευθέρωση. Ακόμα κι αν ο ίδιος ο άνθρωπος χαθεί, ο αγώνας δικαιώνεται…και θα συνεχίσει να δικαιώνεται…!

 

“Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος από τη στιγμή που το θελήσει να είναι.”

Βολταίρος

 

Ο Εθνικός Ύμνος στη Νοηματική