Την μεταβατική περίοδο που ονομάζεται εφηβεία την έχουν βιώσει όλοι οι άνθρωποι. Είναι μία περίοδος διαρκών προκλήσεων και αλλαγών τόσο για τις νέους όσο και για τους γονείς τους καθώς πλέον οι έφηβοι καλούνται να αφήσουν την παιδική ανεμελιά και οι γονείς καλούνται να επικοινωνήσουν με τα παιδιά τους διαφορετικά.
Οι έφηβοι είναι αρκετά παρεξηγημένοι. Ενώ οι μεγάλοι πιστεύουν ότι μας ενδιαφέρει μόνο η εξωτερική εμφάνιση και τίποτα άλλο, εμείς παλεύουμε σιωπηλά. Αρχικά εμείς οι νέοι έχουμε στο μυαλό μας να ικανοποιήσουμε τους γονείς μας, να ταιριάξουμε στα πρότυπά τους ενώ παράλληλα προσπαθούμε να ταιριάξουμε και στα πρότυπα της μικρής κοινωνίας του σχολείου. Επιπλέον, όταν κάποιος μπαίνει στην εφηβεία ο κόσμος του αντιστρέφεται. Οι απαιτήσεις στο σχολείο αλλάζουν, οι σχέσεις μεταξύ των συνομηλίκων γίνονται πιο απαιτητικές και ταυτόχρονα η προσπάθεια της αποδοχής τόσο από τους συνομηλίκους όσο και από τους γονείς καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της σκέψης και του χρόνου τον εφήβων. Ακόμη, οι αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα των εφήβων προκαλούν φόβο και αβεβαιότητα καθώς είναι μία ξαφνική αλλαγή. Τέλος, υπάρχει δυσκολία επικοινωνίας με τους γονείς, καθώς δύσκολα ο ένας μπαίνει στη θέση του άλλου και δεν υπάρχει κατανόηση· έτσι οι έφηβοι συνέχεια λένε «κανένας δεν με καταλαβαίνει».
Ωστόσο οι γονείς, παρόλο που φαίνεται δυσοίωνο, μπορούν να βοηθήσουν τους νέους και να ξεπεράσουν τις δυσκολίες αυτές. Πρώτα απ’ όλα οι γονείς χρειάζεται να καταλάβουν ότι όταν οι έφηβοι ξεσπάνε σε αυτούς δεν είναι επειδή δεν αγαπούν τους γονείς τους. Αντίθετα οι έφηβοι θαυμάζουν τους γονείς τους. Το ξέσπασμά τους είναι επακόλουθο άγχους και πίεσης, συναισθήματα τα οποία καταπιέζουν και σκλαβώνουν τους εφήβους. Έτσι αυτά τα ξεσπάσματα δεν πρέπει να είναι λόγος έντασης και τιμωρίας αλλά μέσο για να καταλάβουν λίγο καλύτερα οι γονείς το παιδί τους. Επιπλέον είναι σημαντικό να υπάρχει κάποιος στην οικογένεια που να ακούει, να καθησυχάζει και να ηρεμεί τους εφήβους όταν εκείνοι φτάνουν σε αδιέξοδο. Η κατανόηση χωρίς επικριτικό και δασκαλίστικο χαρακτήρα είναι το κλειδί της επικοινωνίας με τους εφήβους. Τέλος, όταν οι έφηβοι οραματίζονται τη μελλοντική τους ζωή και επιλέγουν τι τους ευχαριστεί και τους γεμίζει η οικογένεια θα πρέπει να στηρίζει με κάθε μέσο αυτό το όνειρο χωρίς να το καλουπώνει και να το κατακρίνει.
Συμπερασματικά, κατανοούμε ότι, αν και οι έφηβοι είναι ευέξαπτοι γιατί έχουν τα προβλήματα τους, η οικογένεια μπορεί να βοηθήσει με πολλούς τρόπους διατηρώντας την ομόνοια και την ηρεμία.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΕΦΡΑΙΜΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΗ Α’1
