Τα STARακια

των  Μαρία Νικολέττου    και     Μανάρ Σεχατα

Θάλεια Φλωρά -Καραβία 

Η Θάλεια Φλωρά-Καραβία (Σιάτιστα, 1871 – Αθήνα, 1960) ήταν μια από τις σημαντικότερες και παραγωγικότερες Ελληνίδες ζωγράφους. Το έργο της δεν έχει ακόμη καταλογογραφηθεί πλήρως. Είναι όμως βέβαιο ότι οι ελαιογραφίες της ξεπερνούν τις 2.500, ενώ μεγάλος είναι και ο αριθμός των σχεδίων και υδατογραφιών της.

Η Θάλεια Φλωρά -Καραβία γεννήθηκε στη Σιάτιστα το 1871.  Αποφοίτησε από το Ζάππειο Παρθεναγωγείο της Κωνσταντινούπολης το 1888 και προσπάθησε να σπουδάσει ζωγραφική στο Σχολείο των Τεχνών (την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών), αλλά το ίδρυμα αρνήθηκε να την δεχθεί επειδή επρόκειτο για γυναίκα. Έτσι, η ζωγράφος σπούδασε ζωγραφική στο Μόναχο, κοντά στον Γύζη και τον Ιακωβίδη, και κατόπιν στο Παρίσι.

Το 1898 ξαναγύρισε στην Κωνσταντινούπολη, για να ασχοληθεί επαγγελματικά πλέον με τη ζωγραφική. Από το 1907 και για περισσότερα από τριάντα χρόνια, έζησε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου παντρεύτηκε τον Νίκο Καραβία, εκδότη της ελληνικής εφημερίδας Εφημερίς. Στην Αλεξάνδρεια ίδρυσε και διηύθυνε σχολή ζωγραφικής, με σημαντική απήχηση στην τότε ελληνική παροικία της πόλης.

Στον πόλεμο του 1912-1913 παρακολούθησε από κοντά τις επιχειρήσεις του ελληνικού στρατού κρατώντας ημερολόγιο και αποτυπώνοντας διάφορα στιγμιότυπα, τα οποία εξέδωσε το 1936 σε βιβλίο με τίτλο “Εντυπώσεις από τον πόλεμο του 1912-1913. Μακεδονία-Ήπειρος”. Παρακολούθησε επίσης τη Μικρασιατική Εκστρατεία και τις επιχειρήσεις στο αλβανικό μέτωπο, απεικονίζοντας τη ζωή των στρατιωτών, τοποθεσίες και μνημεία. Για το έργο και τη δράση της τιμήθηκε με το αργυρό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών το 1945 και με το Σταυρό του Τάγματος της Ευποιίας το 1954 . Πέθανε στην Αθήνα το 1960.

Πέρα από τις πολεμικές απεικονίσεις, η Φλωρά-Καραβία έγινε εξίσου γνωστή και για τα 500 περίπου πορτραίτα της. Ανάμεσα στις διασημότητες που σχεδίασε περιλαμβάνονται ο ποιητής Κ. Π. Καβάφης, η συγγραφέας Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, η ποιήτρια-χρονογράφος Μαρία Λοβέρδου-Καζάζη κ.ά. Εικονογράφησε επίσης βιβλία και ασχολήθηκε και με τη δημοσιογραφία. Γενικώς, το έργο της Φλωρά-Καραβία εντάσσεται στην λεγόμενη «ακαδημαϊκή Σχολή του Μονάχου», αλλά οι πίνακές της έχουν πολύ από το φως και το χρώμα που χαρακτηρίζει τους ιμπρεσιονιστές. στα τελευταία της έργα μετά τον πόλεμο, δείχνει ότι προσπέρασε και τον ιμπρεσιονισμό, για να στραφεί προς τον εξπρεσιονισμό.

Πηγές :https://www.mononews.gr/ , https://www.nationalgallery.gr/

Σοφἰα  Λασκαρίδου 

Η Σοφία Λασκαρίδου γεννήθηκε το 1876 στην Αθήνα. Η μητέρα της ήταν η γνωστή παιδαγωγός Αικατερίνη Χρηστοµάνου και ο πατέρας της ο Λάσκαρης Λασκαρίδης, πλούσιος έµπορος από την Τραπεζούντα.

Είχε δύο αδελφές,  την κατά δεκαπέντε χρόνια µεγαλύτερη Μελποµένη και την κατά τέσσερα χρόνια µικρότερη Ειρήνη.

Από πολύ µικρή ηλικία ακολούθησε το πάθος της για τη ζωγραφική, συµµετέχοντας σε εκθέσεις ήδη από το 1897..

Το  1900  έφυγε  για  ένα  εξάµηνο  στην  Ευρώπη,  όπου  επισκέφθηκε  τις  πινακοθήκες διαφόρων  πόλεων  και παρακολούθησε µαθήµατα  ζωγραφικής  στο  Παρίσι,  στην ακαδηµία Julien και στα ατελιέ των Benjamin Constant και Jean Paul Laurens. Μετά το θάνατο του πατέρα της, ο οποίος δεν ενέκρινε την επιθυµία της για επαγγελµατική  εκπαίδευση,  εγγράφηκε  στην  Καλλιτεχνική   Σχολή  Κυριών  της  Εταιρείας  των Φιλοτέχνων . Ωστόσο, φαίνεται ότι δεν την ικανοποιούσε ως επίπεδο σπουδών, γι’ αυτό άρχισε να αναζητάει τον τρόπο να κατορθώσει να γίνει δεκτή από τη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, που ως τότε απαγόρευε τη φοίτηση στις γυναίκες. Χάρη σε ιδία δυναµική παρέµβαση κατόρθωσε  να εγγραφεί το 1903 και να πάρει το πτυχίο της το 1907

Ένα χρόνο αργότερα, και ενώ η φήµη της στην Ελλάδα είχε απογειωθεί χάρη σε  δεκάδες  συµµετοχές  σε  οµαδικές  εκθέσεις  και  ορισµένες  ατοµικές,  πήρε  την υποτροφία του Μπόζειου Κληροδοτήµατος και πήγε   στη Γερµανία για να συνεχίσει τις σπουδές της. Τον Ιούλιο φοίτησε σε µια σχολή ζωγραφικής υπαίθρου στο Dachau.

Και λίγους µήνες αργότερα συνέχισε τις σπουδές της στο  Μόναχο    Επιπλέον,  κατόρθωσε να διακριθεί συµµετέχοντας σε εκθέσεις και λαµβάνοντας τιµητικά βραβεία.

Ωστόσο, το 1910 αισθανόταν πλέον ότι οι σπουδές της στο Μόναχο δεν είχαν να της προσφέρουν τίποτα περισσότερο και έπειτα από παρότρυνση ενός καθηγητή της ετοιµαζόταν να φύγει για το Παρίσι. Τα σχέδιά της αναβλήθηκαν όµως για κάποιους

µήνες, όταν τον Απρίλιο έλαβε ένα απελπισµένο  γράµµα από τον αγαπηµένο της Περικλή Γιαννόπουλο, µε τον οποίο είχαν σχέση από το 1899, και γύρισε στην Ελλάδα αποφασισµένη να   µείνει µαζί του. Μόλις έφτασε πληροφορήθηκε τα νέα

της αυτοκτονίας του και πάνω στη συντριβή της  επιχείρησε να κάνει το ίδιο· την πρόλαβε η µητέρα της την τελευταία στιγµή

Προσπαθώντας να γιατρέψει τα τραύµατά της, επέστρεψε και πάλι στο Μόναχο, για λίγο όµως. Ο  Σεπτέµβρης του 1910 τη βρήκε στο Παρίσι να µοιράζεται το ίδιο ατελιέ µε την φίλη της Λένα Σκορδέλλη. Εκεί φοίτησε στην Académie de la Grande Chaumière, στο  ατελιέ του L. Simon και της Ο. Bonáska (1910-14) και

στην Académie Colarossi (1911-12).

Μετά το θάνατο της µητέρας της το 1916 η Σοφία επέστρεψε στην Ελλάδα για να αναλάβει το ∆ιδασκαλείο  Νηπιαγωγών της Καλλιθέας, το οποίο είχε ιδρύσει η

µητέρα της. Εκεί δίδαξε σχολική ιχνογραφία και ζωγραφική για 36 χρόνια· το 1951 εξέδωσε το βιβλίο  Σειρά σχολικής ιχνογραφίας και ζωγραφικής, όπου συνόψισε τη διδασκαλία της συστηµατοποιηµένα. Εξακολούθησε να ζωγραφίζει και να συµµετέχει σε  εκθέσεις µέχρι το τέλος της ζωής της, αλλά µετά τη  δεκαετία του 1930 πιο σπάνια, µε έργα  περασµένων ετών ως επί το πλείστον. Το 1953  βραβεύτηκε από την Ακαδηµία των Αθηνών για το  σύνολο της καλλιτεχνικής της δηµιουργίας.

Το 1955 εξέδωσε το αυτοβιογραφικό βιβλίο “Από το Ηµερολόγιό µου. Θύµησες και στοχασµοί” όπου αφηγούνταν κυρίως τα χρόνια µαθητείας της στο Μόναχο και το Παρίσι· πέντε χρόνια αργότερα  ακολούθησε το “Από το ηµερολόγιό µου.

Συµπλήρωµα: Μια αγάπη µεγάλη” όπου µιλούσε για τον έρωτά της µε το Γιαννόπουλο.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής της έζησε αποτραβηγµένη στο σπίτι της στην Καλλιθέα,  δεχόµενη επισκέψεις µονάχα κάθε πρώτη Κυριακή  του µήνα. Πέθανε λίγο πριν κλείσει τα ενενήντα,  στις 13 Νοεµβρίου του 1965.

Πηγές : wikipedia, https://www.nationalgallery.gr/artist/laskaridou-sofia/