Μπορείτε να φανταστείτε την Αθήνα: μεγάλη πόλη, πολλά κτίρια, γεμάτη κόσμο όλη την ώρα (χωρίς Covid και όλα αυτά), πολλά αυτοκίνητα και λεωφορεία και θόρυβος και…εντάξει, βασικά μια σύγχρονη πόλη. Στην καρδιά της πρωτεύουσας του έθνους μας όμως υπάρχει κάτι που ονομάζεται Εθνικός Κήπος. Είναι ένα υπέροχο μέρος, γεμάτο με πολλά είδη φυτών από όλο τον κόσμο και άπειρες όμορφες γωνίες για ένα διάλειμμα από τη φασαρία της πόλης.
Αρχικά δημιουργήθηκε το 1836 ακριβώς δίπλα στο Βασιλικό Παλάτι (το οποίο αργότερα έγινε η Βουλή των Ελλήνων). Εκείνη την εποχή εκτεινόταν σε 500 στρέμματα που ήταν προφανώς κάπως πολλά, οπότε τον αναδιαμόρφωσαν τρία χρόνια αργότερα. Τη λαμπρή ιδέα να χτιστεί ένας μεγάλος κήπος στο κέντρο της πόλης είχε η Βασίλισσα Αμαλία (η οικοδόμηση κήπων ήταν οικογενειακή παράδοση, ή κάτι τέτοιο), η σύζυγος του Βασιλιά Όθωνα, που παρεμπιπτόντως ήταν ο πρώτος βασιλιάς της Ελλάδας . Φαίνεται πως αγαπούσε πραγματικά τον Κήπο καθώς συχνά πήγαινε για ιππασία και περνούσε τουλάχιστον τρεις ώρες την ημέρα εκεί, συχνά φροντίζοντας η ίδια τη χλωρίδα. Λέγεται επίσης ότι η ίδια ήταν που φύτεψε τις Ουασινγκτόνιες (ούτε κι εγώ είχα ξανακούσει αυτή τη λέξη, μην ανησυχείτε. Ας πούμε ότι μοιάζουν κάπως με φοίνικες) που κοσμούν μία από τις έξι πύλες του κήπου, αυτή στη Λεωφόρο Αμαλίας. Εκείνη την εποχή, ο Κήπος ήταν ως επί το πλείστον ανοιχτός στο κοινό, εκτός από τις ώρες που οι βασιλείς ήταν μέσα.
Όταν ολοκληρώθηκε η κατασκευή του, το πάρκο ονομάστηκε για να τιμήσει τον ιδρυτή του και έγινε γνωστό ως «Κήπος της Αμαλίας». Παρέμεινε έτσι μέχρι το 1927, όταν ξεκίνησε μια περίοδος αβασίλευτης δημοκρατίας, και η περιοχή ονομάστηκε για πρώτη φορά «Εθνικός Κήπος». Τότε οι βασιλείς επέστρεψαν και ο τίτλος του άλλαξε ξανά, αυτή τη φορά σε «Βασιλικός Κήπος». Τελικά, η μοναρχία εκδιώχθηκε από την Ελλάδα το 1974 και το επίσημο όνομά του έγινε «Εθνικός Κήπος» και έχει διατηρηθεί μέχρι σήμερα. (Μην ανησυχείτε, δεν χρειάζεται να θυμάστε όλες αυτές τις ημερομηνίες)
Εκτός από την ιστορία όμως, ας μιλήσουμε για το ίδιο το μέρος. Ο κήπος διακοσμήθηκε όμορφα με περίπου 7.000 δέντρα και 40.000 θάμνους (πολλοί θάμνοι, το ξέρω) μεταξύ πολλών άλλων. Υπάρχουν 519 διαφορετικά είδη φυτών που φιλοξενούνται εκεί, εκ των οποίων μόνο 102 είναι ελληνικής προέλευσης. Υπάρχει ακόμη και Αείλανθοι από την Κίνα! Εκτός από τη χλωρίδα, κάπου στο τέλος ενός μονοπατιού υπάρχει ένας μικρός ζωολογικός κήπος και μερικές μικρές λίμνες με ψάρια και πάπιες (λατρεύω τις πάπιες). Σε έναν άλλο δρόμο θα βρείτε το μικρό καφέ του κήπου, ένα ωραίο και άνετο μέρος για να φάτε ένα σνακ κάτω από τον σκεπασμένο από φύλλα ουρανό. Μετά υπάρχει η βιβλιοθήκη που λειτουργεί από το…νομίζω το 1984 και έχει 
έως και 6.000 βιβλία σήμερα (και ένα ειδικό μικρό δωμάτιο για παραμύθια, φυσικά) και, επιπλέον, υπάρχουν ακόμα κάνα δυο παιδικές χαρές κρυμμένες πίσω από τους 40.000 θάμνους (σοβαρά, τόσοι πολλοί;). Υπάρχει ακόμη ένα ηλιακό ρολόι που περιβάλλεται όμορφα από τους Αείλανθους που σίγουρα θα σας απασχολήσει για αρκετό διάστημα έως ότου καταλάβετε τι ώρα είναι (και τότε… ω, κοίτα να δεις, είναι ώρα να κλείσει ο κήπος).
Κι επιπλέον, δεν θα ήταν η Ελλάδα αν δεν υπήρχαν κάποια αρχαιολογικά ευρήματα διάσπαρτα εδώ και εκεί. Μεταξύ άλλων, έχει ανακαλυφθεί ένα αρχαίο ρωμαϊκό μωσαϊκό που κάποτε ήταν μέρος μίας ρωμαϊκής έπαυλης. Έπειτα υπάρχει το αρχαίο υδραγωγείο. Ξέρετε, απλά μια συνηθισμένη βόλτα στον κήπο και Ω! Κοίτα να δεις, ένα τμήμα από αρχαία ερείπια!
Σήμερα ο Εθνικός Κήπος εκτείνεται σε περίπου 284 στρέμματα αν μετρήσουμε και τον κήπο του Ζάππειου που βρίσκεται ακριβώς δίπλα του. Ξεχάστε τις πλάκες όμως, ο Κήπος είναι μια δόση καθαρού αέρα μέσα σε μια πολυσύχναστη, σύγχρονη πόλη (μην με παρεξηγείτε, λατρεύω την πόλη μου!). Στο τέλος τέλος, μια βόλτα στη φύση όταν έχεις συνηθίσει να βλέπεις μόνο γκρι χρώματα είναι … ένα μικρό θαύμα για το οποίο όλοι είμαστε ευγνώμονες.
Χριστίνα Κορδέλη, Γ2
