Ο Λευκός Πύργος κτίστηκε τον 15αι, στη θέση ενός παλαιότερου πύργου βυζαντινής οχύρωσης της Θεσσαλονίκης και αποτελούσε το ανατολικό άκρο του θαλάσσιου τείχους.
Ο Πύργος έχει αναφερθεί με διαφορετικά ονόματα κατά το πέρασμα του χρόνου. Ορισμένα από αυτά είναι: Πύργος του Λέοντος (16ο αι), Πύργος της Καλαμαριάς(18ο αι), Πύργος των Γενιτσάρων(19ο αι), Πύργος του αίματος(Κανλή Κουλέ, την περίοδο που λειτουργούσε ως φυλακή και τόπος εκτέλεσης για τους κατάδικους). Ο ιστορικός Μιχαήλ Χατζηιωάννου τον αποκάλεσε το 1888 «Βαστίλη της Θεσσαλονίκης». Ο σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ διέταξε το 1883 να βαφτεί ο Πύργος άσπρος και έτσι δόθηκε η ονομασία Λευκός (Μπεγιάζ Κουλέ). Μετά από πιέσεις της Αγγλίας για το όνομα «Πύργος του αίματος» προς την οθωμανική αυτοκρατορία, ένας κατάδικος με το όνομα Νάθαν Γκουελεντί τον έβαψε με αντάλλαγμα την ελευθερία του.
Επειδή ο Λευκός Πύργος από το 1911 έμεινε να στέκει μόνος στην παραλία, ύστερα από την κατεδάφιση του θαλάσσιου και του ανατολικού τείχους, έγινε το σύμβολο της Θεσσαλονίκης. Μετά το 1912 ο Πύργος είχε διάφορες χρήσεις: κατά τον Α’ Παγκόσμιο χρησιμοποίησαν έναν όροφό του για τη φύλαξη ευρημάτων από τις ανασκαφές της αρχαιολογικής υπηρεσίας της Στρατιάς Ανατολής, εκεί φιλοξενήθηκαν η αεράμυνα της πόλης, το εργαστήριο μετεωρολογίας του Α.Π.Θ. και συστήματα ναυτοπροσκόπων. Το 1983 παραχωρήθηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Όλοι οι όροφοί του (εκτός του ισογείου και του έκτου που έχουν μόνο έναν κυκλικό χώρο) έχουν ένα μικρό κυκλικό χώρο στη μέση που συνδέεται με άλλα μικρά δωμάτια μέσω μικρών ανοιγμάτων, ενώ ο Πύργος έχει σαράντα παράθυρα. Μέχρι τις αρχές του 20ού αι περιβαλλόταν από χαμηλό οκταγωνικό περιτείχισμα, το οποίο πιθανόν να χτίστηκε το 1535/36. Αυτό όμως το περιτείχισμα κατεδαφίστηκε το 1911.
Πηγή: http://www.lpth.gr/
Από τις μαθήτριες της Γ΄ Τάξης Αλεξοπούλου Ανθή και Αρζίδου Βασιλική
