Ήρθε, ήρθε χελιδόνα, ήρθε κι άλλη μελιηδόνα, κάθισε και λάλησε και γλυκά κελάδησε.
Σας χτύπησε την πόρτα ποτέ κανένα παιδί για να σας τραγουδήσει τα κάλαντα της άνοιξης, γνωστά και ως χελιδονίσματα; Αν ναι, τότε θα ήταν 1η Μαρτίου ή 21η (εαρινή ισημερία) και θα κρατούσε στο χέρι μια χελιδόνα, μια κατασκευή με ένα ομοίωμα χελιδονιού που περιστρέφεται στην κορυφή, στολισμένη με φύλλα κισσού, κουδουνάκια ή πολύχρωμα χαρτιά.
Πρόκειται για ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του στα αρχαία χρόνια και δυστυχώς έχει αρχίσει να χάνεται. Μέχρι και σήμερα βέβαια οι μητέρες δένουν στα χέρια των παιδιών τους ένα χρωματιστό βραχιολάκι από κλωστές, για να μην «κάψει» τα παιδιά τους ο ήλιος της Άνοιξης. Το βραχιολάκι αυτό το φοράνε μέχρι την Ανάσταση ή μέχρι να δουν τα πρώτα χελιδόνια. Τότε το «πετάμε» στα κεραμίδια του σπιτιού μας ή το αφήνουμε σε μια τριανταφυλλιά, για να μπορεί από εκεί να το πάρει το χελιδόνι για να χτίσει τη φωλιά του.
Τον «Μάρτη» τον φορέσαμε κι εμείς αλλά ήλιο που θα μας κάψει δεν είδαμε ακόμη! Μάλλον η παροιμία που ταιριάζει φέτος στον Μάρτη που «μπήκε» πριν από λίγες μέρες είναι «Μάρτης, γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης». Όπως και να έχει, οι αμυγδαλιές άνθισαν! Η άνοιξη έρχεται!
Ο Μάρτης έχει πάρει το όνομά του από τον θεό Άρη (Mars) και ήταν αρχικά ο πρώτος μήνας του ρωμαϊκού δεκάμηνου ημερολογίου, μέχρι που προστέθηκε (το 153π.Χ) ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος και ο Μάρτης έλαβε την τρίτη θέση στο δωδεκάμηνο πλέον ρωμαϊκό ημερολόγιο.
Στο αρχαίο Αττικό ημερολόγιο ο Μάρτιος αντιστοιχούσε με το δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Ανθεστηριώνα και το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Ελαφηβολιώνα. Το διάστημα αυτό στην Αθήνα γιορτάζονταν τα Μεγάλα Διονύσια προς τιμή του θεού Διονύσου, γιορτή που καθιέρωσε ο τύραννος Πεισίστρατος τον 6ο π.Χ., για να κερδίσει τον λαό της Αθήνας. Περιλάμβανε πομπές με ομοιώματα φαλλών, θυσίες και διαγωνιστικές θεατρικές παραστάσεις (διθυραμβικοί και δραματικοί αγώνες), τις δαπάνες των οποίων επωμίζονταν πλούσιοι Αθηναίοι, σύμφωνα με τον θεσμό της χορηγίας. Με τα Μεγάλα Διονύσια συνδέεται η γέννηση της τραγωδίας.
Ο Μάρτιος είναι άρρηκτα δεμένος με τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή ή Σαρακοστή, τη μεγάλη νηστεία πριν από το Πάσχα. Σχετική και η παροιμία Δεν λείπει ο Μάρτης απ’ τη Σαρακοστή ή Λείπει ο Μάρτης με τη Σαρακοστή; που λέγεται για άτομα που παρευρίσκονται ή αναμειγνύονται παντού.
Τον Μάρτιο είναι και η επέτειος της Ελληνικής Εθνεγερσίας με την κήρυξη της επανάστασης του 1821 την 25η του μηνός. Η επέτειος καθιερώθηκε το 1838 για να συμπέσει με τη μεγάλη εορτή της Χριστιανοσύνης, τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/500/179#ixzz3TXcGCHdD
Κώστογλου Ανθή, μαθήτρια της Β΄ Τάξης
