Ένα έγκλημα που ζητάει δικαίωση

Γράφει ο Γιάννης Πουλόπουλος (Γ3)

ΤΟ “ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ”

Την τελευταία μέρα του Φεβρουαρίου του 2023, ώρα 11:21:18 μ.μ, έγινε το μοιραίο “δυστύχημα” στα Τέμπη. Δύο αμαξοστοιχίες, μια επιβατική από Αθήνα προς Θεσσαλονίκη και η άλλη εμπορική με ακριβώς την αντίθετη κατεύθυνση, συγκρούστηκαν μετωπικά. Ως τώρα έχουν επιβεβαιωθεί 57 νεκροί και πάνω από 70 τραυματίες. Για την τραγωδία αυτή, μέχρι στιγμής, θεωρείται υπεύθυνος  ο σταθμάρχης Λάρισας, ο οποίος υποστήριξε ότι ήταν “η κακιά στιγμή” και κατά λάθος βρέθηκαν δύο αμαξοστοιχίες στην ίδια γραμμή. Ο Πρωθυπουργός της χώρας, μετά τη δημόσια απολογία του, κήρυξε τριήμερο εθνικό πένθος (1/3 – 3/3), πράγμα το οποίο σήμαινε την ακύρωση κοινωνικών εκδηλώσεων, όπως οι χοροεσπερίδες, τα πάρτι και όλα τα σχετικά. Στο διάγγελμά του τόνισε, επίσης, πως μπορεί ποτέ να μην μάθουμε τα αίτια του “δυστυχήματος”.

ΜΕΡΙΔΙΟ ΕΥΘΥΝΗΣ

            Ωστόσο τα συστήματα των τρένων δεν είχαν ενσωματώσει, εν έτει 2023, λειτουργίες GPS, έτσι ώστε να είναι γνωστή η τοποθεσία τους οποιαδήποτε στιγμή. Μάλιστα, ο σταθμάρχης δεν ανησύχησε που είδε “κόκκινο φως”, μιας και τα συστήματα αυτά, όπως ομολογήθηκε, είναι χαλασμένα και δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα. Ο σιδηροδρομικός σταθμός λειτουργούσε με κλειδιά, και ο σταθμάρχης επικοινωνούσε με ασύρματα Walkie Talkie. Για 12 λεπτά η μια αμαξοστοιχία έτρεχε εναντίον της άλλης προς την αναπόφευκτη σύγκρουση, αλλά οι μηχανοδηγοί δεν πάτησαν φρένο, γιατί “η τεχνολογία δεν τους επέτρεπε να αντιληφθούν τις πραγματικές συνθήκες”. Η κατάσταση στον χώρο των σιδηροδρόμων είναι θλιβερή. Τα τρένα, εν έτει 2023, λειτουργούν ακριβώς όπως θα λειτουργούσαν το 1990. Αλλά βέβαια, αν παραγγείλετε φαγητό, διατίθεται πλήρης παρακολούθηση της πορείας του διανομέα και άμεση επικοινωνία σε περίπτωση που αργήσει! Επιπλέον, το 2016 διαχωρίστηκε η διαχείριση και η υποδομή από το μεταφορικό έργο, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι ο ΟΣΕ, που ιδιωτικοποιήθηκε, πλέον μπορεί να εκπληρώνει το έργο του μόνο σε σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα.

Αγαπητοί αναγνώστες, πόσα άλλα “δυστυχήματα” θα χρειαστεί να συμβούν για να καταφέρουμε να ζούμε κανονικά και με ασφάλεια στην Ελλάδα, και όχι από τύχη;

ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΟΥ “ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΟΣ”

            Αυτό το “δυστύχημα” μας έχει στιγματίσει όλους, και κυρίως τα θύματα και τις οικογένειές τους. Κανένας μας δεν μπορεί να φανταστεί τον ανείπωτο πόνο και τα συναισθήματα των οικογενειών των 57 “παράπλευρων απωλειών” και των δεκάδων άλλων τραυματιών, που τουλάχιστον κατάφεραν να κρατήσουν τη ζωή τους. Καμία απολογία δεν θα λύσει το πρόβλημα. Η σύγκρουση των δύο τρένων αποτελεί το πιο δυσάρεστο και τραγικό “δυστύχημα” των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα, ίσως και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το πιο θλιβερό ήταν πως ένα μεγάλο κομμάτι από τους επιβάτες ήταν φοιτητές, που γύριζαν από τις πενταήμερες διακοπές των Αποκριών και της Καθαράς Δευτέρας, για να συνεχίσουν τις σπουδές τους στα Πανεπιστήμιά τους. Ήταν φοιτητές, που ανυποψίαστοι λίγο πριν το μοιραίο τέλος, επικοινωνώντας με τις οικογένειές τους, διαβεβαίωναν πως θα έφταναν σύντομα. Ήταν επιβάτες του τρένου. Επιβάτες, που επέλεξαν να μετακινηθούν με τρένο, θεωρώντας πως είναι το πιο ασφαλές μέσο μετακίνησης. Επιβάτες, που έπεσαν θύματα εγκληματικής αμέλειας. Έπεσαν θύματα, κόβοντας εισιτήρια θανάτου “στο τρενάκι του τρόμου”, παρά τις επίσημες υποσχέσεις ότι οι σιδηροδρομικοί σταθμοί της Ελλάδας θα ακολουθούσαν τα ευρωπαϊκά πρότυπα.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

            Φυσικά αυτό το “δυστύχημα” συγκλόνισε την κοινή γνώμη, τους απλούς πολίτες και προκάλεσε πάρα πολλές αντιδράσεις. Πορείες πραγματοποιήθηκαν το Σάββατο και την Κυριακή 4 και 5 Μαρτίου. Σκοπός ήταν τόσο να τιμηθούν τα θύματα, όσο και να εκφραστεί ο αποτροπιασμός γι΄αυτό που συνέβη στα Τέμπη.  Το πρωί της Κυριακής, σε μια συγκινητική στιγμή, 57 μαύρα μπαλόνια απελευθερώθηκαν προς τον ουρανό, σαν τις ψυχές των νεκρών των Τεμπών. Οι ειρηνικές αυτές πορείες έσπασαν λόγω της ρίψης δακρυγόνων και χημικών από τα ΜΑΤ.

Συγκλονιστική ήταν και η παρουσία του κόσμου στο συλλαλητήριο της 8^ης Μαρτίου, που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Αθήνας. Χιλιάδες μαθητές από δεκάδες σχολεία της πόλης ενώθηκαν με απλούς πολίτες και εργαζόμενους ζητώντας δικαιοσύνη για την τραγωδία στα Τέμπη. Συλλαλητήρια πραγματοποιήθηκαν επίσης και σε πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδας. Και οι αντιδράσεις συνεχίζονται…

3 ΒΗΜΑΤΑ ΠΙΣΩ

            Ανατρέχοντας στα γεγονότα, συνειδητοποιούμε ότι το τραγικό αυτό “δυστύχημα”, στην πραγματικότητα, θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αν η Ελλάδα ήταν μια χώρα του 2023. Μόνο σε μια χώρα με την τεχνολογία του 1970, θα μπορούσε να θεωρηθεί πιθανή ή αναπόφευκτη μια σύγκρουση δύο τρένων. Η τραγωδία αυτή μοιάζει προδιαγεγραμμένη, όπως και αυτή στο Μάτι και στην Εύβοια.

Αγαπητοί αναγνώστες, οποιοσδήποτε θα μπορούσε να είναι μέσα σε αυτό το τρένο.

Πόσες ακόμα τραγωδίες θα βιώσει αυτός ο λαός, μέχρι η Ελλάδα να γίνει μια χώρα του 2023; Πόσα ακόμα εθνικά πένθη θα κηρυχθούν, μέχρι να σταματήσουμε να βάζουμε τα οικονομικά συμφέροντα πάνω από την ασφάλεια και τα κέρδη πάνω από τον άνθρωπο; Πόσο καιρό πρέπει να θρηνήσουμε μέχρι να αλλάξει κάτι σε αυτόν τον τόπο;