Γράφει η Mαρκοδημητράκη Ειρήνη (Γ3)
Στις 25 Νοεμβρίου 2022, εμείς οι μαθητές της Γ΄Γυμνασίου, επισκεφτήκαμε ένα θέατρο, για να παρακολουθήσουμε την παράσταση «Η μουσική που σταμάτησε τον πετροπόλεμο».
Η παράσταση είχε παιδαγωγικό χαρακτήρα, καθώς οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με μια ιστορική περίοδο για την Ελλάδα (1966-1974) και γνώρισαν μεγάλες προσωπικότητες που έδρασαν εκείνη την εποχή. Το ενδιαφέρον είναι ότι, ενώ η παράσταση παρουσιάζει ιστορικά γεγονότα, δεν παίρνει πολιτική θέση πάνω σε αυτά. Επίσης, μάθαμε πώς ζούσαν οι συνομήλικοί μας πριν περίπου 40 χρόνια στην περιφέρεια, τις ασχολίες και τα παιχνίδια τους. Τέλος, ακούσαμε ζωντανά υπέροχα δημοτικά τραγούδια και αξέχαστες δημιουργίες του Μίκη Θεοδωράκη (Μαργαρίτα, Άξιον Εστί, Άρνηση, Νύχτα μαγικιά». Η γλώσσα είναι αυθεντική και συντελεί στο να μεταφερθεί η ατμόσφαιρα της εποχής. Σε έναν σύγχρονο κόσμο, όπου οι αξίες των ανθρώπων έχουν αμβλυνθεί, το έργο αυτό έρχεται να μας θυμίσει ξεχασμένους άγραφους νόμους. Επιπλέον, η παράσταση ασχολούνταν με τους στόχους που βάζει ένας έφηβος στη μαθητική του ζωή, όπως επίσης με τις σχέσεις με τους συνομηλίκους του και τους γονείς του. Οκτώ ηθοποιοί δημιουργούν μια παράσταση με γρήγορο ρυθμό, περιπέτεια, αγωνία και πάρα πολλές αστείες αλλά και συγκινητικές σκηνές. Κατά τη διάρκεια της παράστασης, υπήρχε το πρόσωπο του αφηγητή με τα μάτια του οποίου βλέπαμε τις αναμνήσεις του από την παιδική του ηλικία.
ΥΠΟΘΕΣΗ
Στο Πετροχώρι, ένα χωριό γνωστό και ως Ζάτουνα, τη δεκαετία του ΄60 εκτυλίσσονται ιδιότυπες, σκληρές και πολλές φορές ανελέητες μάχες στον πετροπόλεμο, με πρωταγωνιστές παιδιά δύο συνομοταξιών, της πάνω και της κάτω ρούγας. Ο πετροπόλεμος, άγνωστος για εμάς τους σημερινούς εφήβους, δεν ήταν ένα απλό παιχνίδι, αλλά είχε τους κανόνες και το τελετουργικό του που τηρούνταν με ευλάβεια.Ο ερχομός ενός εξόριστου μουσικοσυνθέτη φέρνει τα πάνω κάτω στην κλειστή κοινωνία, μέχρι που τα παιδιά παρατούν το παιχνίδι, για να θαυμάσουν τις σπουδαίες μελωδίες του. Η παράσταση εμπνέεται από πραγματικά γεγονότα της ζωής του Μίκη Θεοδωράκη και αναδεικνύει τις αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης.
Κατά τη γνώμη μου, πρόκειται για μια σχετικά ευχάριστη παράσταση με αρκετό ενδιαφέρον. Μας παρουσιάζει γεγονότα μιας άλλης εποχής, όπου παιδιά σαν και εμάς ζούσαν σε τελείως διαφορετικές συνθήκες.
