Γράφουν: Ελένη Χασιώτη, Χριστίνα Σοφού, Φαίδρα Σάλτα
Το σχολείο είναι σαν το δεύτερο σπίτι μας. Βρισκόμαστε εκεί πάνω από 6 ώρες την ημέρα. Το σχολείο προσφέρει σίγουρα εκπαίδευση, μάθηση και μόρφωση. Στο σχολείο οι μαθητές διαμορφώνουν την προσωπικότητά τους, καλλιεργούν τις κλίσεις και τις ικανότητές τους. Εδώ μαθαίνουν το σωστό και το δίκαιο, ώστε να γίνουν συνετοί. Στο σχολικό περιβάλλον οι μαθητές αναπτύσσουν τις σχέσεις τους και κοινωνικοποιούνται κάνοντας φίλους. Τελικά, το σχολείο προσφέρει στα παιδιά όλα αυτά που τους χρειάζονται, για να μπορέσουν να βγουν στην κοινωνία.
Το σχολείο είναι σχεδιασμένο ώστε να ενθαρρύνει τους μαθητές και να τους βοηθάει να αποκτούν μόρφωση με την καθοδήγηση των καθηγητών. Ωστόσο, το εκπαιδευτικό σύστημα διαφέρει από χώρα σε χώρα. Παντού όμως διακρίνονται οι βαθμίδες της εκπαίδευσης σε πρωτοβάθμια (Δημοτικό σχολείο) για τα μικρά παιδιά, και σε δευτεροβάθμια (Γυμνάσιο, Λύκειο) για τους εφήβους που έχουν συμπληρώσει την πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Τι χαρακτηρίζει τους Έλληνες μαθητές;
Αυξημένο άγχος επίδοσης
Δυστυχώς, τα ελληνόπουλα κουβαλάνε δυσθεώρητο βάρος στους μικρούς τους ώμους: το άγχος και τα όνειρα ολόκληρης της οικογένειάς τους. Και πώς να πείσεις τους γονείς να το αλλάξουν αυτό, όταν το έχουν τακτοποιήσει μέσα τους ως νοιάξιμο και θυσία για το παιδί τους; Το άγχος της επίδοσης, εκτός από την ψυχολογική επιβάρυνση των μαθητών, εκφράζεται με ανταγωνιστικότητα και βαθμοθηρία.
Μεγάλη αδυναμία συγκέντρωσης
Είναι εντυπωσιακό πόσο εύκολα μπορεί να διασπαστεί η προσοχή των μαθητών. Με οποιαδήποτε μικρή αφορμή μπορεί να χαθεί η επαφή με το μάθημα. Πόσο μάλλον όταν οι μαθητές πρέπει να παρακολουθούν έναν και μοναδικό άνθρωπο, τον εκπαιδευτικό, για τουλάχιστον μια ώρα, κάτι που πλέον απαιτεί από αυτούς απόλυτη συγκέντρωση. Η πικρή αλήθεια είναι ότι οι μαθητές ψάχνουν ακόμα και μια ασήμαντη αφορμή, για να στρέψουν αλλού το βλέμμα. Το χειρότερο είναι ότι, ακόμα και αν διατηρούμε βλεμματική επαφή μαζί τους, ποτέ δεν είμαστε σίγουροι τι υπάρχει πίσω από το βλέμμα.
